Κατ’αρχάς το πρωτοεμφανιζόμενο τρίο από το Belfast, κερδίζει την συμπάθεια από το όνομα που έχει διαλέξει για την μπάντα, “Desert Hearts”, το οποίο, για τους μη γνωρίζοντες, είναι ο τίτλος μίας από τις πιο θρυλικές και σίγουρα από τις καλύτερες κινηματογραφικές ταινίες με θέμα τον λεσβιακό έρωτα, γραμμένη και σκηνοθετημένη στα μέσα τις δεκαετίας του ’80 από την Donna Deich...
Πέρα από τα ενδιαφέροντα film trivia όμως, οι Desert Hearts μας κερδίζουν στο ντεμπούτο album τους για την Tugboat Records - για ένα από τα label της Rough Trade πρόκειται - και για το γεγονός ότι δημιούργησαν ένα μίκρο σε χρονική διάρκεια album, αλλά γεμάτο από όμορφες στιγμές, από αυτές που μας αρέσει να συναντάμε σε πραγματικά indie albums.
Μέσα από μία καθόλου ραφιναρισμένη παραγωγή, ίσως και επίτηδες δημιουργημένη για να αφήνει μία πρωτόγονα αγνή και παρθένα δισκογραφική προσπάθεια, βγαλμένη από τα σκοτεινά βάθη των 80’s, η “έχω-κάνει-εικόνισμα-τον-Peter-Hook” μπασίστρια και τραγουδιστρία Roisin Stewart, o “κάποτε-ήμουν-ηχολήπτης-των-U2” drummer Chris Heaney και ο “J.Mascis-is-God” κιθαρίστας και τραγουδιστής επίσης Charley Mooney με την βοήθεια του “η-σκηνή-της-Γλασκώβης-μου-χρωστάει-πολλά” Andy Miller στην παραγωγή και των “κάποτε-ήμασταν-σε-μία-μπάντα-που-την-έλεγαν-Life Without Buildings” Robert Johnston και Will Bradley, παραδίδουν απλά μαθήματα του πως πρέπει να ακούγεται ένας πολύ καλός indie retro δίσκος, που να επιδεικνύει και να αναδεικνύει τις σημαντικές αναφορές.
Έτσι έχουμε το opening track DSR, να είναι μία ευθύτατη και ξεδιάντροπη, αλλά καθόλα επιτυχημένη ξεπατικατούρα των πρώιμων New Order, σε άλλα σημεία των συνθέσεων οι ονειρώξεις με τις φιγούρες του Lou Barlow και του J.Mascis λερώνουν τα κρεβάτια των τριών νεαρών Βορειοϊρλανδών, ενώ η όλη στιχουργική indie παραφιλολογία των ανεπλήρωτων ερωτικών επιθυμιών, ή αντίθετα της γλυκιάς και αθώας αγάπης νεαρών παιδιών (μπρρρρρρ!) ξετυλίγεται σαν το κουβαρι στα 36 λεπτά που διαρκεί. Όλα αυτά με το φάντασμα του Ian Curtis να κοιτάει από ψηλά και να χαμογελάει, ακόμα και σε φουριόζικα χορευτικά instrumentals όπως το “136”, ενώ οι Sonic Youth δεν θα μπορούσαν επ’ουδενί να λείπουν, γι’αυτό και υπάρχει και το απλοϊκά ονομασμένο “(3.39)”
Warning! Περιέχει αρκετά πιθανά indie χιτάκια, τα οποία εκτιμηθούν ιδιαιτέρως από γνωστούς djs με εμμονές και όχι μόνο...
