Μετά την μετριότητα των 'Heavy Soul' και 'Heliocentric', ο Paul Weller επιστρέφει με το καλύτερο album που ακούσαμε από τη φωνή του εδώ και πολλά χρόνια. Γεμάτο συναίσθημα, χωρίς να διαφοροποιείται αισθητά από αυτό που θα περιμέναμε από αυτόν, αλλά με πολύ δυνατά κομμάτια, που μάλιστα έχουν περισσότερα να πουν σε κάθε άκουσμα που έρχεται, το "Illumination" είναι μια μικρή έκπληξη!
Ο δίσκος αοίγει, όπως και στα προηγούμενα δύο studio albums του, 'Heavy Soul' και 'Heliocentric', με ένα μεγάλο, μελωδικό και σκοτεινό, μυστηριώδες track, το καταπληκτικό 'One x One', με τους Noel Gallagher και Gem Archer των Oasis, ενώ το δεύτερο 'It's Written In The Stars' αποτελεί τη χρυσή τομή των Stevie Wonder και των St Etienne (συμμετέχει και ο Simon Dine των Noonday Underground!).
Soulful είναι και το 'Standing Out In The Universe', με τις συμμετοχές των Carleen Anderson και Jocelyn Brown στα δεύτερα φωνητικά, ενώ το παλιομοδίτικο 'Leafy Mysteries' ένα από τα πιο πιασάρικα του δίσκου. Το rocking 'A Bullet For Everyone' βρίσκεται ηχητικά στη Stanley Road εποχή, ενώ στο 'Call Me No. 5' o Paul κάνει ένα ενδιαφέρον μπλουζάτο ντουέτο με τον Kelly Jones των Stereophonics. Το 'Who Brings Joy' ανήκει στην παράδοση του πανέμορφου ‘You Do Something To Me’, χωρίς όμως το ίδιο συναισθηματικό άγγιγμα, ενώ υπάρχουν σαφώς και κομμάτια που δεν κινούν το ίδιο ενδιαφέρον, όπως το gospel 'All Good Books'.
Συνολικά όμως το 'Illumination', αν και δεν είναι αριστούργημα, είναι το πιο διασκεδαστικό album που έβγαλε τα τελευταία χρόνια και το καλύτερο του από το 'Stanley Road'. Πιάνο, mellotron και φλάουτα προστίθενται στα στάνταρ κιθαριστικά του μέρη και ενισχύουν τα πολύ αξιόλογα κομμάτια που το αποτελούν.
Αν υπάρχουν αυτά που ονομάζουν οι φίλοι μας οι Βρετανοί Dadrock κλισέ; Ναι... Δεν το αρνείται και ο ίδιος, άλλωστε και ο ίδιος έχει πει ότι "rock 'n' roll is the property of young people. The older you get, the more stupid you look", αλλά εδώ μιλάμε ακριβώς για τα καλά που μπορεί να μας δώσει η ωριμότητα ενός μεγάλου rock τραγουδοποιού. Είναι ό,τι πιο γλυκό, μεστό, αλλά και φρέσκο θα μπορούσαμε να ακούσουμε από τον 44χρονο Paul εν έτει 2002. Μπράβο!
