Η έμπνευση δεν φαίνεται να ξεχειλίζει αυτό τον καιρό από τους Linkin Park κι έτσι δύο χρόνια μετά το "Hybrid Theory", επανέρχονται, προς απογοήτευση όλων, με ένα album με νέες ενορχηστρώσεις/remix του, από ονόματα όπως ο Jonathan Davis των Korn, αλλά και παιδιά της hip-hop λίστας (Kutmasta Kurt, Chali 2Na από Jurassic 5, Pharoahe Monch, The X-Ecutioners).
Είναι ίσως από τις ελάχιστες φορές που αναρωτιόμαστε προς τι η ...χαμένη ενέργεια, πέρα από την ανάγκη για κάλυψη της ζήτησης ενός νέου προϊόντος. Το "experimental sonic fusion" τους λοιπόν δεν είναι παρά μια συλλογή από ...κοσμητικές αλλαγές (πέρα από τις γραμματικές αλλαγές, όπως το "Cure for the Itch" που γίνεται ..."Kyur 4 th Ich") που είτε δεν προσθέτουν τίποτα στα κομμάτια, είτε τα φέρνουν προς μια στεγνή και μη ενδιαφέρουσα -κοντινή- πλευρά του hip-hop, είτε οι μελωδικές και ρυθμικές δομές τα κατευθύνουν προς παρωχημένους ήχους -δήθεν εξέλιξης.
Στο "Crawling" προστίθεται η φωνητική συνοδεία του Aaron Lewis (Staind) μαζί με ένα παχύ επίστρωμα από βιολιά και cellos για να ενισχύσουν την συνθετική μελωδία του, οπότε μάλλον κατευθύνεται προς τα early 80s ηχητικά, ενώ και η μετάλλαξη του B-side "High Voltage" από τους Evidence, DJ Babu και MC Pharoahe Monch, δεν είναι άσχημη.
Τα δύο όμως αντίθετα σε αντίληψη παραδείγματα δεν είναι παρά δύο μετά βίας ξεχωρίζουσες περιπτώσεις από τα μάλλον αποτυχημένα remix στους δρόμους του hip-hop, των Depeche Mode, των Chemical Brothers, του industrial χώρου.
Πολλά από τα οποία μάλιστα δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να τονίζουν τις αδυναμίες των αρχικών κομματιών...
