Χορταστικό σε αναμνήσεις είναι το best των Jesus Jones, που όσο αδιάφορους ίσως αφήσει εκείνους που δεν έζησαν εκείνη την εποχή τη χαρά της φουτουριστικής υφολογικής επιμειξίας και δεν χόρεψαν στους ρυθμούς αυτών, των The Shamen, των EMF, των The Soup Dragons, των Pop Will Eat Itself κ.α., άλλο τόσο θα αφήσει με χαμόγελα τους υπόλοιπους -εξαιρέσεις πάντα ευπρόσδεκτες.
Εκεί όπου η χορευτική αγγλική σκηνή και η τεχνολογία συναντούσε το rock, εκεί όπου το underground γινόταν ξερολούκουμο για το mainstream (και πότε δεν είναι θα μου πείτε, αλλά αυτό χώρα πολλή κουβέντα), η εφευρετικότητα των Jesus Jones έβαζε το λιθαράκι της για τις διερευνητικές συνευρέσεις ειδών που θα ακολουθούσαν, θα παγιώνονταν και θα χαρακτήριζαν τα 90s. Με ημερομηνία λήξης ή όχι ο ήχος τους (υπάρχουν και γι' αυτό διαφωνίες, αλλά αδύνατον και να μείνει αλώβητος), ακούγεται ευχάριστα στα 13 singles, στα οποία προστίθενται εδώ πέντε επιλεγμένα album tracks, αλλά και ένα αδιάφορο νέο, το "Come on Home".
Ψυχωτικοί, χορευτικοί, πιασάρικοι, παραμορφωτικοί, σίγουρα όχι εξαιρετικοί όταν έφτανε η ώρα της σύνθεσης (ας χρησιμοποιήσουμε καλύτερα τον ενικό, μια και δουλειά του Mike Edwards ήταν), αλλά τα έφερναν βόλτα αλλιώς, έκαναν το 1988 την έκρηξη με το cult classic "Info Freako" και συνέχισαν με κομμάτια όπως τα "Never Enough", "Move Mountains", "Real Real Real", "Who, Where, Why", "Right Here, Right Now".
Όλα αυτά σαφώς επιδέχονταν ριζικών ή απλώς για τα dancefloors διορθωτικών παρεμβάσεων, τις οποίες βρίσκουμε μαζεμένες στο δεύτερο δισκάκι από τα επτάιντσα που κυκλοφόρησαν. Έτσι κομμάτια όπως τα "Right Here, Right Now", "Real Real Real", απλώς ριμιξαρίστηκαν τότε για να αντέξουν στα πιο απαιτητικά για το στυλ τους mainstream club της εποχής, ενώ οι Aphex Twin και Prodigy αλλάζουν τα φώτα στο "Zeroes and Ones".
Το όλο πακέτο πάντως είναι ιδιαίτερα χορταστικό και ελκυστικό ακόμη και για όσους διαθέτουν τα πρώτα δύο album τους...
