Έφτασε η ώρα να βρουν και την μεγάλη εμπορική απήχηση που αξίζουν οι Sleater-Kinney;
Με τους Strokes, τους Hives και τους White Stripes να τα έχουν σαρώσει όλα, το indie-punk trio από το Portland δικαιούται κι εκείνο ένα σημαντικό κομματάκι από την τούρτα και φαίνεται ότι τα μικρά rock 'n' roll μανιφέστα του νέου album το αξίζουν.
Συνεχίζοντας από εκεί που τελείωσε το πολύ καλό "All Hands On The Bad One", στο έκτο τους album δείχνουν και τα απαραίτητα σημάδια φιλοδοξίας που χρειάζονται για να το επιτύχουν.
Τα περισσότερα κομμάτια έχουν κάτι να πουν: Το "Far Away", η δική τους προσωπική κατάθεση για τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, το "Combat Rock", καυστικό έναντι της αμερικανικής, ρατσιστικής ουσιαστικά πολιτικής έναντι ολόκληρων πολιτισμών, από τα ίδια γεγονότα ("They tell us there are only two sides to be on. If you are on our side you're right, if not, you're wrong"), στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας, το κεφάτο punk pop "Oh!", αλλά και το εξίσου poppy "Prisstina", το καταπληκτικό "Sympathy", μια blues προσευχή, το "Step Aside", είναι αυτά που ξεχώρισα.
Είναι πάντως γεγονός ότι και ο ήχος τους έχει ελαφρώς διευρυνθεί, με blues, soul και κλασικές ροκ επιρροές να ενσωματώνονται στους βασικούς κανονισμούς του punk rock τους.
Oι κιθαρίστριες Corin Tucker και Carrie Brownstein μαζί με την drummer Janet Weiss ηχογράφησαν πανέμορφα κομμάτια, που αποκαλύπτουν σε κάθε άκουσμα νέες πτυχές (όσο κλισέ κι αν ακούγεται), έχουν καλύτερες ενορχηστρώσεις με τη βοήθεια και του μόνιμου συνεργάτη τους John Goodmanson, μένουν πιστές στο διψασμένο για riot grrrl κοινό τους και πάνε μουσικά και στιχουργικά λίγο παραπέρα, με προσοχή όμως ώστε και πάλι από το ίδιο το κοινό που τους έχει αγαπήσει, να αποθεωθούν.
