Αλήθεια τι εισαγωγή να γράψεις για την ταινία που περιμένουν εκατομμύρια φανατικών και μη; Για την ταινία ( η καλύτερα ταινίες) που αναμενόμενα θα γράψουν ιστορία; Στις 19 Δεκεμβρίου το The Lord of The Rings The Fellowship of The Ring θα δοκιμάσει τις μαγικές του δυνάμεις στις αίθουσες του κόσμου και όλοι έχουμε προετοιμαστεί γι’ αυτό. Θα ζήσουμε μέρες `77 !! Τότε που έκανε πρεμιέρα το πρώτο Star Wars.
Ο Νεοζηλανδός σκηνοθέτης Peter Jackson μπορεί να μην αποτελεί ακόμα ένα αναγνωρίσιμο όνομα, αλλά οι υποψιασμένοι σινεφίλ είχαν ήδη διακρίνει το ταλέντο του στο Heavenly Creatures του `94. Αναμφίβολα η επιλογή του ως σκηνοθέτη στη μεγαλύτερη επένδυση της New Line Cinema χαρακτηρίζεται ως ενδιαφέρον ρίσκο. Ο ίδιος δεν διάλεξε επώνυμους star για το cast, άλλωστε ο απόλυτος star είναι μόνο η ταινία. Έτσι το χόμπιτ Frodo κάτοχο του δαχτυλιδιού υποδύεται ο «κάπου τον ξέρω» Elijah Wood, τον μάγο Gandalf ο πάντα σπουδαίος Ian Mc Kellen, τον ατρόμητο Aragorn ο αναγνωρίσιμος Viggo Mortensen και τη Βασίλισσα των Ξωτικών η εξαίρετη Cate Blanchett. Μετά από αρκετά trailer και φωτογραφίες, η δουλειά στους καλλιτεχνικούς τομείς δείχνει εντυπωσιακή. Τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη. Φυσικά ούτε και η μουσική.
Ο Howard Shore είναι συνθέτης με συνέπεια που μπορεί να μην είναι διάσημος όπως άλλοι συνάδελφοι του, η υπογραφή του όμως βρίσκεται σε σπουδαίες ταινίες όπως τα Silence of the Lambs, Seven, Looking for Richard, The Game, Philadelphia κ.α. Όταν πρωτακούστηκε πως θα αναλάβει τον Άρχοντα, οι φαν δεν χαιρέτησαν με ενθουσιασμό την είδηση. Οι περισσότεροι περίμεναν κάποιον της κλάσης του James Horner ( Braveheart, Titanic ) που θα επένδυε στην ταινία ,πέρα από τις επικές του διαθέσεις και κάτι από τις κέλτικες εμμονές του. Με το play στο CD, οι αμφιβολίες εξαλείφονται.
Ο Shore αποδεικνύεται ιδανικός. Μελετώντας μαζί με τον Jackson το έργο του Tolkien κατέληξαν στην πιο ταιριαστή μουσική κατεύθυνση: δυνατά χάλκινα πνευστά για το σύντομο ηρωικό θέμα, έγχορδα που υπηρετούν αναγεννησιακού τύπου μελωδίες και πάνω από όλα η ανθρώπινη φωνή. Γυναικεία, αντρική και παιδική χορωδία 100 ατόμων για να υπογραμμίσουν το μυστήριο και τη μαγεία του κόσμου του Tolkien. O Shore χρησιμοποιεί τόσο έντονα και με τόσες παραλλαγές τη χορωδία, που στην ουσία υπογράφει μια ξεκάθαρη, κλασική, χορωδιακή δουλειά. Δεν υπάρχει ούτε ένα κομμάτι , σχεδόν, που να μην κάνει η χορωδία αισθητή την παρουσία της. Στο soundtrack συμμετέχει και η γνωστή ( κυρίως από τις δουλειές της στη δεκαετία του `80 ) Enya με δυο τραγούδια συμβάλλοντας με τα γνώριμα αιθέρια φωνητικά της στο κλίμα που έχει καλλιεργήσει ο Shore με τις παρτιτούρες του.Το άλμπουμ ξεκινά με το The Prophecy που φανερώνει εξαρχής το μουσικό ύφος της ταινίας. Τα όργανα της ορχήστρας βαθμιαία παίρνουν τον έλεγχο της μελωδίας, ενώ η χορωδία σε πρώτο ρόλο ψέλνει για την προφητεία και το ξόρκι του δαχτυλιδιού. Στο Concerning the Hobbits η διάθεση γίνεται πιο ανάλαφρη. Το θέμα των Χόμπιτ ακούγεται από σόλο βιολί και αργότερα από φλάουτο. Η σύνθεση φέρνει στο νου κάτι από Vivaldi.Το The Treason of Isengard προσφέρει το θέμα της ταινίας στην πιο μεγαλειώδη του εκτέλεση. Σκοτεινό, άγριο, επικό αντηχεί την αρχαία προφητεία και το χρέος της Συντροφιάς του δαχτυλιδιού. Φυσικά η χορωδία εμφανίζεται και σε οπερετικό ύφος σχολιάζει προσφέροντας την κατακλείδα του κομματιού.Το Black Rider μπλέκει τις σκοτεινές διαθέσεις του score με το παιχνιδιάρικο θέμα των Χόμπιτ προσφέροντας το απαραίτητο σασπένς που απαιτεί η σκηνή. Τίποτα ,όμως, δεν συγκρίνεται με την ένταση του A knife in the Dark. Οι φωνές ακούγονται περισσότερο άγριες σαν να ξέφυγαν από το O Fortuna των Carmina Burana του Carl Orff. Λίγο αργότερα οι φωνές υποχωρούν καταλήγοντας στη σόλο ερμηνεία ενός παιδιού. Ο Shore όμως δεν παρασύρεται, τα κρουστά διακόπτουν απότομα προσφέροντας δυναμισμό, ρυθμό και ένταση.
Στο Council of Elrond ακούγεται το Aniron, το ρομαντικό θέμα που έγραψε και ερμηνεύει η Enya αφιερωμένο στο love story της ταινίας μεταξύ της Arwen (Liv Tyler) και του Aragorn (Viggo Mortensen). Το τραγούδι είναι τρυφερό και σιγά σιγά παραχωρεί τη θέση του στο κεντρικό θέμα του δαχτυλιδιού, καθώς στην ταινία ορίζονται τα μέλη της Συντροφιάς. Τώρα που η Συντροφιά του δαχτυλιδιού έχει καθοριστεί και ξεκινά το ταξίδι στο The Ring goes South το κεντρικό θέμα ακούγεται πιο φανφαρώδες.
Στη μεγαλύτερη σκηνή δράσης της ταινίας η μουσική που έγραψε ο Shore αγγίζει τα 20 λεπτά. Στο άλμπουμ έχουμε το Journey to the Dark και το The Bridge of Khazad Dum. Στο Journey ο Shore χτίζει κλιμακωτά το σασπένς προετοιμάζοντας την επίθεση των Οργκς, ενώ το The Bridge λόγω της σκηνής που επενδύει είναι από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια από άποψη δομής. Αρχικά το θέμα μπαίνει με οργισμένη δύναμη, στη συνέχεια η αντρική χορωδία ψέλνει και «μουγκρίζει» τους ήχους των αποτρόπαιων Οργκς και η ορχήστρα αναλαμβάνει τον περιγραφικό της ρόλο με συναρπαστική δύναμη. Η αντρική χορωδία επιστρέφει ενσωματωμένη εντελώς στην ορχήστρα και στο τέλος η καταθλιπτική φωνή ενός αγοριού υπογραμμίζει το αποτέλεσμα της σκηνής.
Ενώ στα προηγούμενα κομμάτια η αντρική χορωδία πρωτοστατεί στο Lothlorien η γυναικεία χορωδία κερδίζει τις εντυπώσεις. Στην αρχή ερμηνεύει το θρήνο του Gandalf που ακούγεται σαν Γρηγοριανή ψαλμωδία. Στη σκηνή που παρουσιάζεται η Βασίλισσα των ξωτικών ο Shore αφήνει μια γυναικεία φωνή να τραγουδήσει μυστικιστικά, προσφέροντας μια από τις εξαιρετικές στιγμές του άλμπουμ.Το καλύτερο κομμάτι βέβαια δεν είναι άλλο από το τελευταίο. Στο 7λεπτο The Breaking of the Fellowship η σύνθεση αρκετά δραματική και πλούσια σε συναίσθημα, αποτελεί τέλεια κατακλείδα για ο,τι έχει προηγηθεί 60 λεπτά πριν (όλο το CD διαρκεί 70 λεπτά). Για φινάλε ένα μικρό αγόρι τραγουδά το θέμα της Συντροφιάς επισφραγίζοντας όλη την εμπνευσμένη δουλειά του Shore. Το άλμπουμ κλείνει με το τραγούδι της Enya May it Be, στιλιστικά παρόμοιο με τις υπόλοιπες δουλειές της ολοκληρώνει με επιτυχία την ηχητική εμπειρία του ακροατή.Μετά το τέλος του CD υπάρχει η αίσθηση της βαθιάς ικανοποιησης για την επιλογή του Howard Shore. Η σκοτεινή, γοτθική δουλειά του στέκει λυρική και συναισθηματική. Δεν κατακλύζει το score με έθνικ στοιχεία αλλά επιμένει στη φαντασία. Η μουσική τρομακτική και η χορωδία με έντονο «θρησκευτικό» συναίσθημα εμπλουτίζουν την ηρωική θεματική της ταινίας. Ο Howard Shore σεβόμενος τον μαγικό κόσμο του Tolkien υπογράφει μια σπουδαία δουλειά δοξάζοντας όλη τη μυθολογία των Χομπιτ, Νάνων, Μάγων, Ξωτικών, Οργκς κ.α. Η Μέση-Γη βρήκε τον εθνικό συνθέτη της!!
