Από το δεύτερο album τους, το "Black Sunday", κατόρθωσαν να γίνουν γνωστοί στο mainstream μουσικό κοινό και να γίνουν αγαπητοί και από το λεγόμενο κόσμο του εναλλακτικού ροκ. Από τότε όλα τους τα album γίνονται χρυσά ή πλατινένια και οι ίδιοι έχουν πουλήσει 15 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ ελάχιστοι ξεχνούν ότι οι Cypress Hill ήταν οι πρώτοι του είδους τους που έγιναν γνωστοί στο χώρο του modern rock και τα How I Could Just Kill A Man και Insane In The Membrane είναι κομμάτια που είναι, πλέον, κλασικά.
Παρότι όμως κάθε δίσκος από την παρέα από το Los Angeles έχει τους δικούς του fans, οι Cypress Hill δεν έχουν αλλάξει και πολλά από την αρχική συνταγή. Το ίδιο album, χρόνο με το χρόνο, με τις ισπανικές κιθάρες, τις hip hop σειρήνες, το funky beat και τις rap-metal αναφορές που πλέον έχουν γίνει σημαντικό και πιο ξεκάθαρο κομμάτι του ήχου τους. Δεν είναι τυχαίο ότι στα Trouble, Catastrophe και Amplified, η εμπλοκή τους στο rock γήπεδο φέρνει στο μυαλό ξεκάθαρα τους Limp Bizkit.
To Lowrider, το πρώτο single, είναι αρκετά catchy, καλο και πιασάρικο και το Southland Killers, με τους MC Ren και Sen Dog, ενώ και στο Red Meth & Bee οι Redman και Method Man, δίνουν το δικό τους στίγμα... To trip-hopικό Bitter είναι μια ευχάριστη αλλαγή, το piano του 'Kronologik' είναι μια επανάληψη της ιδέας του Dr.Dre στο 'Still Dre', ενώ το 'Here Is Something You Can't Understand' φέρνει πολύ (μα πολύ) στο μυαλό το γνωστό τους, 'How I Could Just Kill A Man'...
Όλα είναι από αναμενόμενα ως ...προβλεπόμενα και στο νέο δίσκο των Cypress Hill. Και μουσικά όπου επαναλαμβάνουν γνωστές γι' αυτούς συνταγές και θεματικά. Μπάτσοι, πυροβολισμοί και κυρίως μαριχουάνα. Dope, πολύ dope για να νιώθουν και καλά 'επικίνδυνοι' και 'παράνομοι'. Μέχρι τη νομιμοποίησή της.
