Συμπλήρωνεται περίπου ένας μήνας από τότε που το Echoes κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία, και τοπικιστικά μιλώντας, ο δίσκος έχει ήδη γίνει χρυσός στην Ελλάδα, γεγονός το οποίο μεταφράζεται σε τουλάχιστον 25000 πωλήσεις. Το νούμερο είναι εξωπραγματικό για δίσκο ξένου ρεπερτορίου αν αναλογιστεί κανείς, ότι οι τυπικοί χρυσοί ξένοι δίσκοι βρίσκονται στα τοπ τουλάχιστον 6 μήνες και αποτελούνται από mainstream κολοκύθια. Για το αν οι Floyd αξίζουν να βρίσκονται στην κορυφή, δεν τίθεται θέμα. Το κοινό έχει ανάγκη από πισωγυρίσματα και οικείους ήχους. Μάλιστα, αυτή η συλλογή είναι η δεύτερη μόλις (το 1980 είχε κυκλοφορήσει μία πιο ελλειπής) για το group και αρχής γενομένης από το artwork και το packaging, μέχρι και τα ίδια τα τραγούδια, η δουλειά είναι εκπληκτική.
H ευκολία του compilation για οποιονδήποτε καλλιτέχνη είναι αναμφισβήτητη. Όταν μάλιστα πρόκειται για ένα group που κουβαλά δισκογραφία 30 ετών και βάλε, η κατάσταση είναι ακόμα πιο ομαλή όσον αφορά την μάζωξη των κομματιών. Η δυσκολία όμως της απόκτησης της συνοχής και της κατανόησης της εξέλιξης είναι κάτι το οποίο μόνο σε συλλογές συναντάται. Κοιτάζοντας το tracklisting του Echoes, και με την υποσημείωση ότι οι ίδιοι οι Pink Floyd έχουν ορίσει τη σειρά των τραγουδιών, ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα παράδοξο. Τα τραγούδια είναι χύμα. Τα 80’s μπλέκονται με τα 70’s και τα 60’s με τα 90’s. Η παράνοια του Syd Barrett αντιδιαστέλλεται με την αδιαφορία του Division Bell, και το μεγαλείο του Dark Side of The Moon με την αηδιασμένη πλέον επίρροια του The Wall.
Για κάθε αποφυγή παρεξηγήσεων, θεωρώ τους Pink Floyd μία αξιοσέβαστη και σημαντική μπάντα στο γενικό χώρο του ροκ. Αλλά πρώτον οι νεκροί δεν αναστένονται και δεύτερον κανείς δεν παραπονέθηκε ποτέ για έλλειψη της βασικής δισκογραφίας τους από τα ράφια των δισκοπωλείων. Πέραν όμως όλων τούτων των αντιρρήσεων περί συλλογής-αρπαχτής, το κοινό δεν μπορείς να μην το λάβεις υπόψην σου. Οι σημαντικές πωλήσεις έχουν βαρύτητα και φέρουν διαπιστευτήρια για μία επιτυχημένη αγορά. Καλώς ή κακώς, το Echoes κυκλοφορεί ευρέως και είναι ενθαρρυντικό ότι αρκετοί θα συγκινηθούν και πολλοί θα ανακαλύψουν τα παρανοϊκά διαμάντια του Syd Barrett. Όσοι βέβαια περιμένατε, από το avopolis μία αξιολόγηση του Echoes όσον αφορά την καλλιτεχνική του αξία, τότε λυπάμαι αλλά θα απογοητευτείτε. Οι συλλογές δεν είναι ολοκληρωμένες δημιουργίες και με τέτοιο τρόπο αντιμετωπίζονται.
