Για μισό λεπτό να τσεκάρω κάτι και επανέρχομαι...
Ναι δεν έχει γίνει λάθος αυτό είναι το νέο album των Stone Temple Pilots! Και εγώ που νόμιζα ότι επρόκειτο για sampler από τα albums δύο διαφορετικών συγκροτημάτων. Δεν αστειεύομαι. Ακούστε το, και θα με καταλάβετε. Το “Shangri-La Dee Da” είναι ένα album από ένα πραγματικά διχασμένο group. Ένα group που προσπαθεί απεγνωσμένα να βρει τη θέση του στη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα.
Δύο χρόνια μετά το “Νο. 4” ο Scott Weiland και η παρέα του από το San Diego παλεύουν να επιβιώσουν ως group. 10 σχεδόν χρόνια ύστερα από την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, οι Stone Temple Pilots, παρά τα απίστευτα προβλήματα που αντιμετώπισαν, ειδικά με τα προσωπικά προβλήματα του Weiland και την στενή του σχέση με την ηρωίνη, δείχνουν να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους, και να συνεχίσουν. Να συνεχίσουν να κάνουν τι όμως; Ποια η θέση σήμερα ένος group που από την αρχή θεωρούνταν από πολλούς ως μια μέτρια tribute μπάντα στα μεγάλα grunge συγκροτήματα των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας;
Ούτε και οι ίδιοι οι STP είναι ικανοί νομίζω να απαντήσουν σε αυτό το ερώτημα ικανοποιητικά. Μέχρι λοιπόν να αποφασίσουν λοιπόν, το αποτέλεσμα ακούει στο όνομα “Shangri-La Dee Da”. Ένα album χωρισμένο σε δυνατές rock στιγμές, ακουμπώντας τα όρια του metal ήχου όπως αυτός ορίζεται την εποχή μας στις Ηνωμένες Πολιτείες, και από την άλλη, το άλλο μισό σε μελωδικότατες alternative pop συνθέσεις. Ακούστε συνεχόμενα τα “Coma”, και “Hello It’s Too Late” για παράδειγμα. Η μέρα με την νύχτα, όχι μόνο στην μουσική και τρόπο παιξίματος των μουσικών, αλλά και στην φωνή του Weiland. Δύο εντελώς διαφορετικοί Stone Temple Pilots, κατάλληλοι για τις βραδυνές rock ζώνες του MTV δίπλα σε videos των Biohazard, και για μεσημεριανό airplay ύστερα από την τελευταία κλαψομπαλάντα της Britney Spears.
Αυτό όμως που ενοχλεί περισσότερο είναι μερικοί από τους στίχους του Weiland. Τα τραγούδια μετάνοιας για το ένοχο «κακό» παρελθόν μας έχουν κουράσει. «Alcohol is a lie, stimulate a needle in your eye» τραγουδάει στο “Dumb Love”, ενώ στο “A Song For Sleeping” o Weiland μας λέει για το πως η πατρότητα και η μουσική του άλλαξαν η ζωή και τον έσωσαν. Και τα ανυπόφορα κλισέ κορυφώνονται στο “Too Cool Quennie” που ασχολείται, ω μα τι έκπληξη, με τον Kurt και την Courtney, και πως η κακιά αυτή γυναίκα, σκότωσε το αθώο αγόρι. Έλεος...
Παρ’όλα αυτά το “Shangri-La Dee Da” έχει ορισμένες καλές στιγμές, που το σώζουν από το να θεωρηθεί εντελώς αποτυχία. Χαρακτηριστικές τέτοιες στιγμές είναι το πρώτο single “Days Of The Week” με την alternative pop αισθητική του, φαντάζομαι ότι οι κολλεγιακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί της Αμερικής θα το έχουν λιώσει, καθώς και το glam rock του “Hollywood Bitch”.
