Aπό τις πιο σεβαστές "εναλλακτικές" προσωπικότητες της Αμερικής και εκ των alt-rock σκαπανέων, ο Perry Farrell, frontman των Jane's Addiction και Porno for Pyros και το κεφάλι πίσω από το Lollapalooza, εγκαινιάζει την μουσική του παρουσία για τη νέα χιλιετία με μια σαφή αλλαγή στα γούστα του. Μπορεί οι ρυθμικές υπόνοιες στους Jane's Addiction και Porno for Pyros να μας έδιναν ένα hint, όμως εδώ πλέον μιλάμε για καθήλωση των κιθαριστικών riffs σε ρόλο κομπάρσου, προκειμένου να δώσουν τη θέση τους στο νέο του παιχνιδάκι, την electronica.
Ευχάριστη η έκπληξη στο solo ντεμπούτο του. Με μια πλειάδα παραγωγών, από τον Marius DeVries ως τον Mad Professor, έχει την ευχέρεια να κινηθεί σε διαφορετικούς δρόμους και να ικανοποιήσει το νέο βίτσιο του. Drum'n'bass, dub ρυθμοί, trippy ή big-beat ηχοτοπία, αναμενόμενες ανατολικές διαφυγές και ethno beats δίνουν ένα πανέμορφο, ξεχωριστό χαρακτήρα στις συνθέσεις του Perry.
Δεν ξεχνά όμως και τα ριφάκια και τις κιθάρες, τις οποίες παίζει ο παλιόφιλος και bandmate Dave Navarro. Και μόνο τα ιδιόρρυθμα φωνητικά του προδίδουν τον "πρότερο βίο" του στα πιο σκληροροκάδικα κομμάτια, όπως τα "Did You Forget" και "Shekina". Αλλού, βέβαια, όπως στα "Happy Birthday Jubilee" και "Say Something", οι drum 'n' bass ανησυχίες του έχουν τον πρώτο ρόλο.
Δεν ανακαλύπτει βέβαια τον τροχό, ούτε και εκπλήσσει πουθενά -άλλωστε δεν υπάρχουν οι κορυφαίες στιγμές που μας χάρισε με τη μπάντα από το Los Angeles (παρότι καθαρές συγκρίσεις δεν μπορούν να γίνουν, δεν υπάρχει το "βάρος" που κουβαλούσαν τα "έργα" του με τις δύο μπάντες). Δεν παύει όμως το "Song Yet To Be Sung" να είναι μια καλή κυκλοφορία που δείχνει τον δρόμο που θα έπρεπε να ακολουθήσει ο ίδιος για να αγγίζει το απαιτητικό και διψασμένο για το "νέο" αισθητήριο των μουσικόφιλων, εν έτει 2001.
