Απ' ότι φαίνεται η μουσική της Bjork πάντα ακολουθούσε την καρδία της. Η εφηβική της ορμή εξωτερικεύτηκε με τον punk ήχο των Sugar Cubes, η αγάπη της για την Jazz εκφράστηκε μέσα από το Trio Gudmundar Ingolfssonar, ενώ η ανάγκη για ελευθερία και εξερεύνηση των σύγχρονων μουσικών μονοπατιών έγινε περισσότερο αισθητή κατά τη διάρκεια της σόλο καριέρας της. Πως θα μπορούσε βέβαια μια τόσο έντονη προσωπικότητα να περιοριστεί στα πλαίσια ενός group; Ποια μπάντα θα χαλιναγωγούσε την ατίθαση φαντασία και δημιουργικότητα της;
Στο Debut αφέθηκε σε dance παροξυσμούς, παιχνιδιάρικα ποπ γυρίσματα αλλά και εσωστρεφείς μπαλάντες, ενώ στο Post άρχισε να πειραματίζεται εντονότερα με τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο. Στα Homogenic και Vespertine αφήνει πλέον το συναίσθημα της να ξεχειλίσει, μετατρέποντας τους ψυχρούς ηλεκτρονικούς ήχους σε ζεστά αγγίγματα, πείθοντας μας ότι μπορεί να λιώσει όλους τους Ισλανδικούς πάγους με μιας, με ένα μόνο αναστεναγμό της. Ενώ μάλιστα, έχει κάνει και το απίστευτο πέρασμα από τον κινηματογράφο και την μουσική του με το Selma Songs, στην πιο επώδυνη ταινία της περσινής χρονιάς, το Dancer in the Dark.
Στο Vespertine η Bjork ακολουθεί ίσως την πιο μαγευτική συνταγή που ανακάλυψε στην περιπετειώδη αυτή καριέρα της. Τα συστατικά περιλαμβάνουν την περίφημη electronica των Matmos συνδυασμένη με ορχηστρικά και χορωδιακά μέρη, άρπες, βιολιά και όπως πάντα την λεπτή και εύθραυστη ερμηνεία της Bjork.
Οι τόνοι κρατιούνται χαμηλά, με ολόκληρο το Vespertine να μοιάζει με ένα σύγχρονο παραμύθι, παράξενο και ονειρικό γεμάτο με τα ξωτικά της παγωμένης Ισλανδίας. Η μουσική κυλάει απαλά, χωρίς εξάρσεις, διαγράφοντας ένα πανέμορφο παγωμένο τοπίο.
Η Bjork πλέον δείχνει να προσεγγίζει όσο ποτέ την electronica (το Heirloom για παράδειγμα είναι βασισμένο στο Crabcraft, ένα κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο των Console) και κάνει βέβαια την καλλίτερη επιλογή αφού οι μελαγχολικοί ηλεκτρονικοί ήχοι ταιριάζουν απόλυτα με την λεπτή και εκλεκτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί με την φωνή και τις μελωδίες της.
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο πιο ambient, εσωστρεφής και ώριμος δίσκος της Bjork, αλλά το πλέον σίγουρο είναι ότι αποτελεί άλλο ένα μαγευτικό ταξιδάκι τον δαιδαλώδη κόσμο της δαιμόνιας Ισλανδής. Με τέτοιο μάλιστα ταλέντο που διαθέτει, προβλέπεται να ακολουθήσουν αρκετά ακόμα.
