Έχοντας πουλήσει περισσότερο από ένα εκατομμύριο αντίτυπα με τα τρία τους albums, οι Stabbing Westward δεν είναι αμελητέα ποσότητα, τουλάχιστον για όσους παρακολούθησαν εντατικά το εναλλακτικό rock των μέσων της δεκαετίας του 90...
Η παρέα των Stabbing Westward σχηματίστηκε στα μέσα της δεκαετία του 80 ως ένα goth/metal/industrial υβρίδιο, αλλά χρειάστηκε να περιμένει μέχρι το 1993 -έχοντας κάνει άπειρες αλλαγές στη σύνθεσή της- για να αποτήσει ένα δισκογραφικό συμβόλαιο από μεγάλη εταιρία.
Το "Wither Blister Burn + Peel" του 1996 τους έφερε (σχετικά) στο εναλλακτικό προσκήνιο και το αμέσως επόμενο album, το "Darkest Days" αποτέλεσε την ταφόπλακά τους, όπως συνέβη με τα περισσότερα συγκροτήματα - συνοδοιπόρους τους στη σχετική σκηνή.
Ανανεωμένοι και ορεξάτοι για αλλαγές επανέρχονται φέτος με το ομότιτλο album τους που στοχεύει δίχως αμφιβολία στο αμερικανικό rock radio. Aλλαγές όμως ...προς το χειρότερο...
Μελωδικό FM rock συνιστά τη βάση του ήχου τους, AOR και άγιος ο Θεός, με κάποιες Depeche Mode μυρωδιές. Οι πολλές κιθάρες έχουν αφαιρεθεί και οι σκληρές ροκ αναφορές έχουν πάει περίπατο, το μελόδραμα έχει παραμείνει για να προσθέτει το κάτι διαφορετικό, αλλά οι ίδιοι μοιάζουν να πέφτουν στην παγίδα της προκάτ δημιουργίας με προδιαγραφές, φτιάχνοντας ένα κοινότυπο album χωρίς ψυχή και ιδέες.
Δεν περιμέναμε, βέβαια, από τον Christopher Hall και την παρέα του να χαράξουν κάτι το διαφορετικό στη μουσική, αλλά σίγουρα δεν μπορούμε και να μην τους ευχηθούμε να ξεπεράσουν κάποτε τη νοοτροπία του μέσου όρου, που τους στέλνει μαζί με το σωρό άπειρων αμερικάνικων groups.
