Οι marketeers της δισκογραφικής του εταιρίας προσπαθούν να μας τον προμοτάρουν σαν έναν συνειδητοποιημένο, μυστηριώδη φιλόσοφο του παγκοσμιοποιημένου ήχου, και εκείνος όλο και περισσότερο χάνεται στο λαβύρινθο της Ινδικής μουσικής παράδοσης κρατώντας όμως μια πυξίδα που του δείχνει μόνο τον δρόμο προς την Δύση. Με το ΟΚ, το προηγούμενο πολυβραβευμένο και υπερεπιτυχημένο album του, ο Talvin Singh φάνηκε να αναλαμβάνει να κουβαλήσει στις πλάτες του ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο και να αυτοανακηρύσεται πρεσβευτής και αντιπρόσωπος της οικουμενικότητας. Τώρα με το Ha, ο Singh πετάει το βάρος από πάνω του, χορεύει και μετά chill-άρει.
Όσο και να μου αρέσει το ΟΚ, δεν μπορώ να μην θεωρώ ότι ο Talvin Singh πραγματικά προσπάθησε να στριμώξει εκατοντάδες ιδέες, ήχους και ρυθμούς μεσα σε ένα album με την ελπίδα ότι θα εντυπωσιάσει. Όπως και έκανε βέβαια. Στοιχεία από την παρελθούσα παράδοση και από το τρέχον παρών στοιβαγμένα, άριστα τεχνικά εκτελεσμένα μουσικά θέματα, σε ένα χωνευτήρι το οποίο λειτουργούσε στα όριά του. Με το ΟΚ εντυπωσιάζομαι, αλλά δεν το απολαμβάνω.
Σε αντίθεση, με το Ha είναι φανερό ότι ο Singh έχει ξεπεράσει πλέον τις ανασφάλειες του, απιοφάσισε να εμπιστευτεί το ένστικτό του, και χαλαρά δημιούργησε ένα έργο που σίγουρα ευχαριστεί τον ίδιο. Αφέθηκε στον ρυθμό, στην ηχητική απόλαυση και όχι στην ανάδειξη της τεχνικής. Το αποτέλεσμα είναι ένα album για προπαντώς ανοιχτά αυτιά, και με στόχο την ψυχή και το σώμα.
Drum ‘n’ bass, techno, ambient, chill out electronica, αναμειγνύονται με sitars, saranjis punjabi και bhangra ρυθμούς, και τα πάντα αγαπημένα του Singh tabla beats. Τα πανέμορφα φωνητικά των Ustan Sultan Khan, Cleveland Watkins, και Samar Estaphane δένουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο με τις συνθέσεις του Singh δημιουργώντας ένα άλλοτε ατμοσφαιρικό και μυστικιστικό και άλλοτε χορευτικό σύνολο.
Χαλαρώστε, ακούστε, απολαύστε και, γιατί όχι, χορέψτε στους ρυθμούς του σημαντικότερου αντιπροσώπου του Asian Underground στην πιο προσωπική του στιγμή.
