Όσο πιο πολύ ασχολούμαι με αυτήν, άλλο τόσο συνειδητοποιώ πόσο άδικη μπορεί να είναι η μουσική βιομηχανία. Είναι δυνατόν ένα τόσο σπουδαίο Βρετανικό group σαν τους Drugstore να μην μπορεί να βρει μία μόνιμη δισκογραφική στέγη και να πρέπει να κυκλοφορεί το τρίτο και ίσως πιο δεμένο album σε μία πολύ μικρή ανεξάρτητη εταιρία σαν την συμπαθέστατη κατά τα άλλα Global Warming Records, χωρίς δυνατότητες καλής προώθησης και παγκόσμιας διανομής;
Τρίτο λοιπόν album για την πολύ καλή παρέα της Βραζιλιάνας Isabel Monteiro, μίας από τις σπουδαιότερες γυναικείες παρουσίες που μπορεί κανείς να θαυμάσει στην Βρετανική μουσική σκηνή και όλα δείχνουν ότι δυστυχώς δεν πρόκειται να φτάσει στα αυτιά πολλών ακροατών. Δεν πειράζει. Όσοι όμως έχουν τύχη να ακούσουν τα 11+1 τραγούδια για το Jet Set, θα καταλάβουν γιατί οι Drugstore είναι ίσως από τα πιο αδικημένα groups αυτή την στιγμή. Μπορεί βέβαια να μην περιέχει ένα τραγούδι με προοπτικές μεγάλου single όπως είχε γίνει με το El President παλαιότερα με την αρωγή βέβαια τότε του Thom Yorke, όμως το Songs For The Jet Set μας φανερώνει ένα group με ξεκάθαρη επίγνωση της αποστολής του, πανέμορφες μελωδίες, και χωρίς ιδιαίτερες αδυναμίες.
Πάνω από όλα το νέο album των Drugstore σφίζει από την αισθησιακή, γλυκιά αλλά και συνάμα τόσο γήινη φωνή της Isabel, μία γυναίκα που θα έπρεπε να ήταν εκεί ψηλά με την Polly Harvey, και όμως δυστυχώς δεν είναι. Παράλληλα όμως οι υπόλοιποι Drugstore βάζουν τις δικές τους πινελιές στον πίνακα που είναι το τρίτο τους album. O Daron Robinson παίρνει το μικρόφωνο στο The Party Is Over, και φυσικά χρεώνεται με το μεγαλύτερο μέρος των συνθέσεων, ενώ το τσέλο του Ian Burdge παίζει καθοριστικό ρόλο στo συνολικό αισθητικό αποτέλεσμα του album. Η συμμετοχή του Paul Niehauss των Lambchop με το χαρακτηριστικό pedal steel του στο τραγούδι που ανοίγει το album, το Baby Don’t Hurt Yourself, απλά δίνει άλλη μία διάσταση στο έτσι κι αλλιώς όμορφο και γλυκό ήχο του Songs For The Jet Set.
Ελάχιστοι θα ανακαλύψουν την μουσική τους Ιθάκη στους φετινούς Drugstore, όμως πιστεύω ότι πολλοί θα εκτιμήσουν τα 48 λεπτά ιδιότυπης μελαγχολικής pop ενός αξιολογότατου group που σίγουρα αξίζει μία καλύτερη τύχη.
