To "Maplewood" του βρεττανού τραγουδοποιού Ed Harcourt δεν είναι ένα συνηθισμένο album που εξάγεται από τη εν λόγω χώρα. Για την ακρίβεια δεν είναι καν album. Πρόκειται για τον προπομπό του ντεμπούτου δίσκου που αναμένεται μέσα στη χρονιά που διανύουμε και περιέχει 6 demos που ο σκοπός τους είναι μία πρώτη γνωριμία με το κοινό.
Ένα δεύτερο μη συμβατικό στοιχείο αυτού του mini-LP είναι πως ο ήχος του Harcourt αν και αδούλευτος δεν μοιάζει βρεττανικός σε καμία περίπτωση. Πατά σε παραδοσιακά αμερικάνικους ήχους που εν πρώτοις εξυμνούν τους ήρωες τους και εν συνεχεία τείνουν να τον διαφοροποιήσουν από κάθε λογής νεα trendy μπούρδα που η Γηραιά Αλβιώνα θα γεννήσει με σκοπό το NME να βρεί τον νέο σωτήρα της χώρας.
Στους ήρωες που αναφέραμε πριν, βάζουμε, τον Tom Waits, τον Randy Newman και τον Ηarry Nilsson και ίσως έναν νεαρό Lou Reed. Εκτός του ότι όλοι αυτοί ξεχωρίζουν ως επιρροές από ένα και μόνο άκουσμα του cd, ο ίδιος ο Harcourt τους έχει αναφέρει μία ή και περισσότερες φορές στις λιγοστές ως τώρα συνεντεύξεις του. Σε συνδυασμό με την προχειρότητα της παραγωγής του δίσκου, την ελλειπή ενορχήστρωση και τον τελικό mixing που έγινε στο σπίτι του τραγουδοποιού, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το αποτέλεσμα για κάποιον τρίτο είναι αρκετά ελπιδοφόρο.
Το ότι ο δίσκος δεν είναι αρκετά δουλεμένος, δεν πρέπει πάντως να σας φοβίζει. Αν συμβιβαστείτε με την ουσία της προσφοράς (μία πρώτη γνωρίμία) και ζήτησης (δημιουργία ενός πυρήνα λίγων ακροατών), τότε το ξεπερνάτε αρκετά γρήγορα. Στο κάτω κάτω, υπάρχουν δυστυχώς χιλιάδες δίσκοι που για τη δημιουργία τους χρειάστηκε να περάσουν μήνες και μήνες για ένα αποτέλεσμα που ούτε μέτριο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ο σκοπός του Harcourt, για να επανέλθουμε, σίγουρα επιτυγχάνεται. Ο συμπαθής βρεττανός ξέρει να γράφει τραγούδια. Ξέρει πότε να χρησιμοποιεί το πιάνο και την κιθάρα και ξέρει να τραγουδά. Τα "Apple of my eye", "Attaboy go spin a yard" , "Whistle of a distant train" και "He's building a swamp" είναι πανέμορφα δείγματα ενός πολύ ελπιδοφόρου καλλιτέχνη. Το τελευταίο μάλιστα είναι το αποτέλεσμα μία πιθανής συνεργασίας των Calexico με τον Tom Waits όσο και περίεργο να ακούγεται.
Είδαμε μία πρώιμη δουλειά του Harcourt. Περιμένουμε το δίσκο με ανυπομονησία. Ίσως ο πιο ώριμος νέος τραγουδοποιός αυτή τη στιγμή στη Βρετανία και ας είναι μόνο 23 χρονών. Συγρατήστε το όνομα. Θα το ξαναδείτε.
