Sade - Lovers Rock

Oκτώ χρόνια πέρασαν από το τελευταίο στούντιο άλμπουμ της Sade, "Love Deluxe", και έξι από το greatest-hits album που φάνηκε (καθώς πέρναγαν τα χρόνια) να κλείνει ένα κύκλο. Οι συνεργατες της, βέβαια, Andrew Hale, Stuart Matthewman και Paul S. Denman, δεν έμειναν στο μεσοδιάστημα με σταυρωμένα τα χέρια, κι έτσι από κοινού κυκλοφορήσαν ένα album το 1996 ως Sweetback. Εντούτοις, μιλάμε για μεγάλο διάστημα απουσίας, ένα διάστημα (ως αναμενόταν) αλλαγών στη μουσική, γεννήσεων και ουσιαστικών θανάτων κάποιων trends που, απ'ότι φαίνεται, δεν συγκίνησαν ιδιαίτερα αυτήν και τους συνεργάτες της. Στον ίδιο γνωστό ρυθμό, με την εύθραυστη και αισθησιακή φωνή και τις jazzy ατμόσφαιρες, η Sade δεν επιθυμεί να φέρει κάποια ιδιαίτερη έκπληξη.

Θα έλεγε κανείς ότι το διαφοροποιό (μεταξύ των κομματιών) στοιχείο είναι η πολυσυλλεκτική θεματολογία. Γυρνά στο παρελθόν και αναφέρεται στις δυσκολίες και το ρατσισμό που αντιμετώπισε ο πατέρας της όταν πρωτοήρθε στην Αγγλία: "He didn't know what it was to be black", τραγουδά στο "Immigrant", "'Til they gave him his change but didn't want to touch his hand". Αλλά και στο "Slave Song", εμπνέεται από τα όσα τράβηξαν οι αφρικανοί πρόγονοί της. Στο "The Sweetest Gift" ασχολείται τη μητρική αγάπη, στο "King of Sorrow" αναφέρεται στους χωρισμούς από σημαντικές και μη σχέσεις με μια πεσσιμιστική διάθεση, ενώ ακόμα και η φιλία περνά στο "By Your Side". 

Προσπαθεί -όσο είναι αυτό δυνατόν- να αποφύγει την ερωτική ταμπέλα που είναι εύκολο να κολλήσει ο αισθησιασμός που αποπνέει ο ήχος της και δίνει την δέουσα σημασία στα απλά πράγματα, αλλά έτσι κι αλλιώς το στιχουργικό στοιχείο δεν είναι το ατού της δισκογραφικής της πορείας. Είναι τα βαθιά συναισθήματα που βγαίνουν από την ερμηνεία και τους ήχους των λέξεων, την ανάσα και τους ψίθυρους της cool φωνής της. Το τραγούδι, για τη Sade, είναι ένα είδος ερωτικής προσευχής που κοινοποιείται δημόσια. Εσωστρεφές, για ανάλογες στιγμές.

Σκέφτομαι τι θα μπορούσε να παίζει η Sade στα 90s, στο μεγαλύτερο διάστημα των οποίων έλειψε. Ίσως να έπαιζε trip-hop, ίσως να είχε μπλεχτεί με κανα δυο house remix του Todd Terry ή το μελωδικό στοιχείο της μπαλλάντας να έδινε τη θέση του σε πιο μινιμαλιστικές φωνητικές ακροβασίες σε drum 'n' bass ρυθμούς και jazzy ηχοχρώματα. 

Tελικά τίποτα από αυτά δεν έγινε, και ακόμα και αν γινόταν, ίσως τώρα να βλέπαμε την επιστροφή της στο στοιχείο το δικό της, και αυτό που λατρέψαμε. Ένας (στυλιστικός) κύκλος που δεν έγινε ποτέ λοιπόν, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους της, με αποτέλεσμα το "Lovers Rock" να φαντάζει ως η φυσική συνέχεια του "Love Deluxe". Soul και jazz σε cool, αργόσυρτους ρυθμούς με τα drums να ακούγονται κολλημένα στον ίδιο ρυθμό που την έχουμε συνηθίσει. Ακόμα και αν ακούτε για "αλλαγές", μάλλον θα πρέπει να ψάξετε ιδιαίτερα για να βρείτε απλά reggae ψήγματα (φυσική συνέπεια βέβαια της σχέσης της με τον τζαμαϊκανό παραγωγό Bob Morgan). Παρ'όλα αυτά, το Lovers Rock δεν είναι παρά ένας πανέμορφος chill-out δίσκος, μέσα στην προβλεψιμότητά του, για νοσταλγικά απογεύματα και χαλαρωτικά βράδια. Ελπίζουμε να μην της ξαναπάρει άλλα οκτώ χρόνια όμως...