The Magnetic Fields - 69 Love Songs

Πριν από αρκετούς μήνες, γύρω στα τέλη του 1999, έλαβα ένα e-mail από ένα φιλαράκι -που ζούσε στη Νέα Υόρκη εκείνο τον καιρό- με έναν τίτλο που θα μπορούσε να συνοψίζει και τη δική μου άποψη για το album για το οποίο γράφω αυτές τις ταπεινές προτάσεις: The Greatest Love Songs by The Greatest Band In The World.

Όσο υπερβολική και αιρετική να ακούγεται η συγκεκριμένη άποψη από πολλούς από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, σας προκαλώ να κάνετε τον κόπο και να ξοδέψετε τα αρκετά χρήματα που χρειάζονται και να ακούσετε και τα 69 πανέμορφα τραγούδια αγάπης που συνέθεσε ο Stephin Merritt και ελπίζω να νιώσετε μέσα σας τα ίδια συναισθήματα που μου προκαλεί το σύνολο αυτού του φιλόδοξου έργου, συμφωνόντας με τη σειρά σας μαζί με το φιλαράκι μου.

Τα 69 Love Songs γεννήθηκαν μέσα σε ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα από το παιδί -θαύμα της σύγχρονης underground σκηνής του Μεγάλου Μήλου, τον Stephin Merritt. Έχοντας κυκλοφορήσει μέσα σε λίγα χρόνια πέντε albums με τους The Magnetic Fields (το κύριο group του) αλλά και αρκετά άλλα με μία σειρά projects (με κορυφαίο το Wasps Nests με τους The 6ths, όπου φωνητικά είχαν αναλάβει σημαντικοί φίλοι και θαυμαστές του, όπως ο Lou Barlow, η Georgia Hubley των Yo La Tengo και ο Dean Wareham των Luna), o Merritt είχε καταφέρει να εξελιχθεί σιωπηλά, με τον τρόπο του, σε έναν από τους πιο πολυγραφότατους αξιοπρόσεκτους δημιουργούς της Αμερικής και να “αναγκάσει” τον Brian Wilson και τον Lou Reed να πίνουν νερό στο όνομά του.

Το έργο όμως που από ότι φαίνεται θα του χαρίσει ακόμα περισσότερους θαυμαστές είναι η συλλογή των 69 τραγουδιών αγάπης, η οποία -μετά από 7 μήνες- επιτέλους κυκλοφορεί και έξω από τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό το μήνα. Ο μύθος λέει ότι την πλειοψηφία των 69 τραγουδιών ο Merritt την συνέθεσε σε ένα gay piano bar του Manhattan. Όπως και να έχει η πραγματικότητα, το σίγουρο είναι ότι ο φίλτατος Merritt συνέθεσε μερικές από τις πιο απλοϊκά εντυπωσιακές μελωδίες και καταπληκτικούς στίχους που θα ακούσουμε για πάρα πολύ καιρό.

Παίζοντας με τις 80’s electro pop εμμονές με φτηνιάρικα synthies και vocoders, ακούγοντας τα άπαντα των Leonard Cohen, του Scott Walker και όλες τις παραγωγές του Phil Spector, αλλά και τις country παραδόσεις της χώρας του, ταξιδεύοντας ως την καλοκαιρινή California του Brian Wilson, αλλά και τα κρύα βράδια στα σοκάκια του Βερολίνου του Lou Reed, αποτίοντας φόρο τιμής στο μοναχικό δωμάτιο του Nick Drake και από εκεί στη Μεγάλη Βρετανία μαζεύοντας όλα τα γλυκόπικρα συγκλονιστικά singles των The Smiths και Pulp, αλλά και τις στιγμές ακραίου ρομαντισμού του Neil Hannon, και με όλες αυτές οι επιρροές περασμένες βέβαια από το lo-fi φίλτρο της Νέας Υόρκης, ο Stephin Merritt μας προσφέρει ένα αριστουργηματικό αποτέλεσμα.

69 Love Songs, μερικά ρομαντικά, γραμμένα σε στιγμές ύψιστης αποθέωσης του έρωτα και πάθους, άλλα κυνικά, άλλα αποτέλεσμα έξαλλου μισανθρωπισμού, ερωτικών απογοητεύσεων, αλλά πάντα γραμμένα με μια απίστευτη ειλικρίνεια, με στίχους απίστευτης οξυδέρκειας, πικρού χιούμορ (άλλοι καθημερινοί, άλλοι σε Σεξπηρικό και Βικτωριανό ύφος), και με όλα τα τραγούδια εκπληκτικά ερμηνευμένα από τον ίδιο τον Merritt, αλλά και μία σειρά πανέμορφων φωνών -δανεισμένες από τους: Claudia Gonson, Dudley Klute, LD Beghtol, και Shirley Simms.

Το 69 Love Songs των The Magnetic Fields σύμφωνα με το αισθητήριο και την ταπεινή μου άποψη, είναι ένα από εκείνα τα αριστουργήματα που θα μείνουν για πάντα στην καρδιά όσων τυχερών το ανακαλύψουν και κάνουν τη θαρραλέα βουτιά στις σχεδόν τρεις ώρες των συνθέσεων του σπουδαίου τραγουδοποιού. Για μένα προσωπικά, αποτελεί ένα από τα ωραιότερα, συναισθηματικά φορτισμένα, και πιο χορταστικά albums που θα ακούσω σε ολόκληρη τη ζωή μου.

Υ.Γ.1. Όσο υπερβολικός και να σας φαίνεται ο παραπάνω βαθμός, πιστέψτε με, το αξίζει, ως ένα από τα albums που θα θυμόμαστε στο μέλλον ως απόλυτα κλασικό.