Τρία χρόνια ύστερα από το τελευταίο album (μεσολάβησε ένα best πέρυσι), ο Ian Broudie και η παρέα του επιστρέφουν με ένα ακόμα album με pop διαμαντάκια.
Η μηχανή pop τραγουδιών από το Liverpool, με την μακρόχρονη ιστορία στα μουσικά πράγματα του Βρετανικού νησιού, είτε ως μουσικός, είτε ως πετυχημένος παραγωγός, αυτή τη φορά εγκαταλείπει για λίγο τα κιθαριστικά riffs που τον χαρακτηρίζουν και μπλέκεται με τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο. Συντροφιά έχει εκλεκτούς καλεσμένους, όπως οι Tim Simonon, Terry Hall και Stephen Jones των Babybird, οι οποίοι προσθέτουν τις δικές τους πινελιές στο δίσκο.
Το αποτέλεσμα είναι ένα album που θυμίζει αρκετά τον ήχο των New Order, την εποχή του Republic, και των Pet Shop Boys, αλλά με λίγο πιο εκσυγχρονισμένα beats, παρόμοια με αυτά των Chemical Brothers.
Το πρώτο single του album, «Life’s Too Short», είναι η καλύτερη στιγμή του «Tilt» και το πιο χαρακτηριστικό δείγμα στιχουργικά. Αν και είναι ένα χορευτικό ελαφρύ pop τραγούδι με χαρούμενη διάθεση μουσικά, οι στίχοι σε αντίθεση είναι μελαγχολικοί, πολλές φορές πεσιμιστικοί.
Ο διοπτροφόρος με την χαρακτηριστική φωνή, Ian Boudie, φαίνεται να ακροβατεί ανάμεσα στον τραγουδοποιό, που προσπαθεί να εκφράσει τα συναισθήματά του μέσα από τους στίχους και στον μουσικό που προσπαθεί να γράψει πραγματικά εμπορικά χορευτικά pop τραγούδια, των οποίων την μελωδία θα μπορεί να σιγοτραγουδάει ο καθένας. Η προσπάθειά του αυτή φαίνεται να τον έχει μπερδέψει και γι’αυτό το λόγο το «Tilt» φαίνεται να μην είναι ιδιαίτερα επιτυχημένα ισορροπημένο. Επίσης, ο ηλεκτρονικός ήχος δεν ταιριάζει και τόσο στους στίχους, ούτε προσφέρει την ζεστασιά που είχε ο παλαιότερος καθαρά κιθαριστικός ήχος των Lighting Seeds.
Παρ’όλα αυτά, να είστε σίγουροι ότι τα singles θα πάνε καλά, θα τα ακούσουμε πολλές φορές στο μέλλον, είτε στις original versions, είτε σε remixes από τους συνήθεις ύποπτους Djs και θα τα αγαπήσουμε. Όπως και να το κάνουμε, τους Lighting Seeds θα τους θυμόμαστε από τα καταπληκτικά singles που κυκλοφορούν και όχι τόσο από τα albums.
