Από το 1991, οι Stereolab μας σερβίρουν το ίδιο πιάτο. Πειραματικές, retro ποπ συνθέσεις, υπέροχες αρμονίες, jazz αίσθηση, αναλογικές φαντασιώσεις. Είναι στιγμές που πιστεύεις ότι οι Stereolab θα μπορούσαν να γράψουν αγνή, απλή, έξοχη pop. Κατά μία άποψη το κάνουν, αλλά φροντίζουν να διαχωρίζουν τη θέση τους από κάθετί normal με απλές κινήσεις. Και στο νέο album.
Tα 7/4 του "Free Design", oι αδέξιοι στίχοι ("For the past 200 years the wine drunk and the freedom proclaimed are dubious and laughable"), jam που συνδυάζουν Ornette Coleman και XTC (στο "Fuses"), είναι πολλά τα στοιχεία που τους διαφοροποιούν. Και, φυσικά, τα γνωστά ανορθόδοξα ταξίδια στο άγνωστο. Κάθε τυπικό Stereolab album πρέπει να έχει κάτι ανάλογο, κι αυτή τη φορά είναι το "Blue Milk". Ενα μονότονο, αποχαυνωτικό track, και ...όποιος αντέξει μέχρι το τέλος.
Στο παρόν album, βέβαια, δηλώνουν ευθαρσώς τη νέα τους αγάπη, τα εκκλησιαστικά όργανα, αλλά μη φανταστείτε και τίποτα τεράστιες αλλαγές. Ακόμα, και για το accessible του ήχου τους, για το οποίο διαβάσαμε από κάποια διεθνή έντυπα. Ολα είναι σχετικά. Οι Stereolab είναι Stereolab, και όσοι τους ακολουθούν δεν πρόκειται να απογοητευτούν, ενώ οι αμετανόητοι που μας λένε τόσα χρόνια ότι κυκλοφορούν το ίδιο album, δεν θα πάψουν να το λένε και μετά την τελευταία τους κυκλοφορία. Προσθέστε και το γεγονός ότι περιέχει την καλύτερη pop στιγμή τους εδώ και χρόνια, το "People Do It All The Time", και φτάσαμε στο συμπέρασμα:
ΥΓ. Το "Emperor Tomato Ketchup" του 1996, μοιάζει αξεπέραστο βέβαια...
