Eτοιμαστείτε για την επιλογή που εξιτάρει όλους τους μουσικόφιλους: Αριστούργημα ή υπέρτατη φανφάρα; Το νέο project των ξεχασμένων Art Of Noise, των μουσικών που έχουν στο βιογραφικό τους album όπως το Beatbox του 1984, το οποίο βοήθησε στην δημοτικότητα της ηλεκτρονικής μουσικής, είναι μια υπόθεση τόσο βαθιά χωμένη στα late 90s, όσο και ξεπερασμένη ταυτόχρονα.
Ενα album που συνδυάζει techno, drum & bass, ambient, rap και opera, μόνο σ'αυτή την (βάλτα όλα στο σέικερ) εποχή θα μπορούσε να μην προκαλεί εντύπωση. Ξεπερασμένη υπόθεση από την άλλη είναι τα concept album, όχι στο μυαλό μας, αλλά μάλλον στο μυαλό των εταιριών και των καλλιτεχνών.
To album αποτελεί ουσιαστικά ένα tribute στο μεγάλο Γάλλο συνθέτη και oραματιστή για πολλά από τα πράγματα που ακούσαμε στο αιώνα που αφήνουμε, Claude Debussy. Οι Art Of Noise αφιερώνουν λοιπόν αυτό το έργο στον επιδραστικό αυτό συνθέτη δανειζόμενοι κομμάτια από το έργο του και συμπιέζοντας κατόπιν μουσικές ιδέες ενός ολόκληρου αιώνα για να αποδείξουν του λόγου το αληθές.
Ολα αυτά βέβαια δεν τα καταφέρνουν μόνοι τους. Δίπλα στους Trevor Horn, Anne Dudley και Paul Morley (συν τον Lol Creme) έχουμε τον ηθοποιό John Hurt στο ρόλο του αφηγητή, guest εμφανίσεις όπως αυτή του Rakim αλλά και τα οπερετικά φωνητικά της Sally Bradshaw και της Donna Lewis που χαρίζουν μια διαφορετική διάσταση στο project. Kαι όλα αυτά "δένονται" με τη βοήθεια μιας αλάνθαστης εως τελειομανούς παραγωγής.
Η εισαγωγή δίνει ένα γερό hint για το τι πρόκειται να παιχτεί στην συνέχεια. Το opening track, "Il Pleure" στηρίζεται σε οπερετικές φωνές που ισορροπούν με καταπληκτικό τρόπο πάνω σε ένα drum & bass ρυθμό. Αλλά και το σύνολο των κομματιών εδώ δεν πάει πίσω. Αδιαμφισβήτητα highlights πάντως είναι τα "On Being Blue" και "Rapt: In The Evening Air".
Η ατμόσφαιρα πρωτόγνωρη, ονειρική, άλλοτε ανέμελη, δένει με λόγια όπως: "Winter and summer, Debussy used to work surrounded by flowers. His study overflowed with them. It would remind you of the line of Baudelaire - sound and perfume swirling in the evening air"!
Το "The Seduction Of Claude Debussy" αποτελεί ένα ιστορικό, πνευματικό και ψυχικό ταξίδι, από αυτά που σπάνια πλέον ακούμε. Αν δεν υπήρχαν και κάποιες στιγμές που φαίνεται ότι το παρακάνουν στυλιστικά στην προσπάθεια να "βγουν" με ένα ιδιοφυές album, θα μιλούσαμε για αριστούργημα. Πάντως για να χαρακτηρίσεις ένα τέτοιο album ως "φανφάρα" πρέπει να είσαι το λιγότερο ...εμπαθής.
