Η υπόθεση των Ministry ανήκει στις γνωστές και μη εξαιρετέες απάτες των managers. Πριν καλά καλά μπει κάποιο group στο studio και δει το υλικό που έχει στα χέρια του, αρχίζουν οι υπεύθυνοι Tύπου τις ανακοινώσεις για το "καλύτερο album που έχει ποτέ φτιάξει η μπάντα" ή το ακόμα πιο συνηθέστερο "είναι πολύ διαφορετικό από αυτά που έχουν ηχογραφήσει μέχρι τώρα".
Κάπως έτσι είχε δημιουργηθεί και το κλίμα του νέου album των Ministry, και συντηρήθηκε από κάποια previews βρετανικών κυρίως περιοδικών που εκθείαζαν το νέο αυτό "αριστούργημα".
Παπάρες φίλες και φίλοι, και με το συμπάθειο δηλαδή. Οχι για τη λέξη αριστούργημα, η οποία είναι δικαίωμα του καθενός να την χαρίσει όπου κάνει κέφι η καρδιά του, αλλά για την περίφημη αλλαγή στον ήχο.
Συγχωρέστε με αν κάνω λάθος, αλλά έχοντας ακούσει όλα τα προηγούμενα, διέγνωσα... μία από τα ίδια. Industrial των late 80s και των αρχών της δεκαετίας μας, με κάποιες ψυχεδελικές προσθήκες, banjo riffs, ακόμα και swing (!) ρυθμούς, σε τέτοιες δοσολογίες όμως, που είναι σχεδόν καταδικαστικές για το διαχωρισμό από τη γνωστή συνταγή.
Βραχνά φωνητικά (και καλές... γαργάρες), συμπαγή drums και παραμορφωμένες κιθάρες, και γενικά για να μην πολυλογώ όλα τα στοιχεία στα οποία βασίστηκαν αργότερα οι Nine Inch Nails και Rob Zombie, ξαναπερνούν από το καζάνι του αυθεντικού (όπως και να το κάνουμε) μάγειρα Alain Jourgensen και δίνουν πάνω κάτω το γνωστό αποτέλεσμα. Αυτό δηλαδή από το οποίο ξέφευγε το μελωδικό "Filth Pig" του 1996, που αν θυμάστε και είχε απογοητεύσει τους οπαδούς τους, αλλά και δεν κατάφερε να φέρει αρκετούς νέους. Οσο για το νέο; Τουλάχιστον θα ευχαριστήσει (ελαφρώς) τους πρώτους.
