Ο 24χρονος Θεσσαλονικιός βγάζει προς τα έξω την τραγουδοποιία του με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αρτιότητα, ενώ όμως έχει πράγματα να πει, το μήνυμα συχνά αποδυναμώνεται από τις αοριστίες των στίχων...

Δεν ισοφαρίζει τα σπουδαία επιτεύγματα του Θεσσαλού τραγουδοποιού, διατηρεί όμως την ταυτότητά του και τον εκφραστικό του πλούτο, έχοντας ως μπροστάρη έναν θαλερό Σωκράτη Μάλαμα...

Δέκα στιγμιότυπα που έμειναν πίσω όταν πέθανε και δείχνουν ποια θα ήταν η συνέχεια του σόλο δίσκου Ως Το Τέλος (2012) και των αναζητήσεων που εκφράστηκαν με τραγούδια όπως το "Ξανάρθαν Τα Σύννεφα"...

Το όραμα υπάρχει και έχει ενδιαφέρον, όσο όμως καλά ειδωμένο κι αν είναι στο κεφάλι της δημιουργού του, δεν φτάνει προς τα έξω με τρόπο που να γίνεται κατανοητό ή/και θελκτικό...

Το κυπριακό γκρουπ μάλλον βρήκε σε σκόπελο αυτή τη φορά, χάρη όμως στις ενορχηστρώσεις του, το μπρίο του και σε κάποια καλά τραγούδια βγαίνει ξανά ασπροπρόσωπο...

Μία προσωπικότητα της εγχώριας τζαζ συναντά έναν από τους πιο δημιουργικούς ντράμερ της χώρας, για έναν δίσκο από τον οποίον δεν λείπει η φαντασία του παιχνιδιού, ούτε κι εκείνο το «μαζί» που συνιστά την ουσία του αυτοσχεδιασμού...

Το βασικό πρόβλημα βρίσκεται στο ότι ο ερμηνευτής είναι αισθητά «μεγαλύτερος» από όλα τα τραγούδια που καλείται να πει. Ακόμα κι αν σημειώσεις 2-3 φιλότιμες προσπάθειες, στο τέλος μένει μόνο ο απόηχος της φωνής...

Αν και πλέον καταγράφεται κάτι σαν «μανιέρα», έχουμε ένα ακόμα γενναιόδωρο και μεγαλοπρεπές αποκύημα δύο μουσικών ικανών να συντονίζονται υπαρξιακά και αισθητικά με τρόπο δυσεύρετο και ανατρεπτικό...

Οι 5 Θεσσαλονικείς πετυχαίνουν μια οριακή αλλά καθαρή νίκη, μπαίνοντας σφήνα στην ομάδα των νέων συγκροτημάτων που προσπαθούν να επαναφέρουν την ελληνική γλώσσα στο προσκήνιο της ροκ υπόθεσης...

Παλιοί χίπηδες και χαμένα καλοκαίρια πρωταγωνιστούν (μεταξύ άλλων) σε παραμύθια γεμάτα συμβολισμούς για το σήμερα, αλλά και για κάθε εποχή, από μια καλλιτέχνιδα που στα σίγουρα θα μας λείψει...

Στο ντεμπούτο της καλαματιανής μπάντας ακούμε πολλές από τις γνωστές επιρροές του stoner/heavy rock ήχου, δημιουργικά όμως φιλτραρισμένες, ώστε να δίνουν 46 λεπτά από ατσάλι...

Τζαζ που δεν θέλει να δυσκολέψει με τις γωνίες και τις αιχμές της, βασίζεται όμως σε μια πετυχημένη σύμπραξη μουσικών, η οποία την κάνει να τα καταφέρνει μια χαρά στο οικείο, χωρίς να εκπίπτει στο τετριμμένο...

Ξανατραγουδά 13 επιτυχίες μαζί με 14 συναδέλφισσές της, δίνοντας την ευκαιρία να επανεκτιμήσουμε ένα ποπ υλικό άρρηκτα δεμένο με τη γενική ευμάρεια των 1990s, που αδίκως έχει χαρακτηριστεί «μη-ποιοτικό»...

Φρεσκάδα στρογγυλή και καθάρια, σε έναν δίσκο που έρχεται να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του έντεχνου τραγουδιού, θυμίζοντας τι (κακώς) χάθηκε στην πορεία από τον Χατζιδάκι στους επιγόνους...

Δωρικός, αφτιασίδωτος, παθιασμένος και βυθισμένος στα συνήθως ερεβώδη τοπία των ιστοριών που διηγείται, ο δημοφιλής ερμηνευτής επιστρέφει με έναν καλό δίσκο, χωρίς άγχος για μεγαλοστομίες...

Η τραγανή αμεσότητα των Coral και η οξυδέρκεια των Eels θρέφουν έναν δίσκο με όλες τις αρετές της ντόπιας ανεξάρτητης pop, ο οποίος αγαπάει τις στρογγυλές μελωδίες -έστω και αν βαδίζει σε χιλιοπατημένα μονοπάτια...

Τα συρτάρια του Γιαννιώτη δημιουργού που μάθαμε χάρη στη δράση των Κεφάλαιο 24 αποδείχθηκαν γεμάτα θησαυρούς, οδηγώντας σε μία σπουδή στο απόκοσμο, η οποία παραμένει προσβάσιμη παρά τον ενίοτε αυτοσχεδιαστικό της χαρακτήρα...

Στο 4ο άλμπουμ τους, οι Γιώργος Κολυβάς & Αλέξανδρος Μιαούλης παραμένουν ικανότατοι «οινοποιοί», τα πράγματα όμως κυλούν αρκετά προβλέψιμα, χωρίς δυνατή επίγευση...

Είσοδος στη δισκογραφία με το δεξί για τον νεαρό συνθέτη, ο οποίος προτείνει μερικά πολύ όμορφα τραγούδια, καταπιανόμενος με τον αέναο κύκλο της φύσης και του ανθρώπου: από τη φθορά στην παγωνιά και στην αναγέννηση...

Ελληνικός στίχος, αμερικάνικο θράσος κι ένα φρενήρες καρουζέλ από ζαλιστικές κιθάρες, με το οποίο η βολιώτικη μπάντα εξαπολύει οργανωμένη επίθεση στα ασφαλή σαλόνια μας...