Κάπου πέτυχαν, κάπου αστόχησαν οι συγκεκριμένες μελοποιήσεις σε Κωστή Παλαμά, ευτύχησαν όμως να έχουν έναν ερμηνευτή που έδωσε ζωή ακόμα και στις πιο πεζές μελωδικές οδούς...

Χατζιδακική αύρα και υπέροχες ερμηνείες, σε μια δουλειά που ξαναθυμίζει τις εποχές ακμής του έντεχνου ήχου...

Επιχειρεί  (και καταφέρνει) να δώσει έναν νέο ορίζοντα ρεπερτορίου στο λαϊκό πιάνο, απέχοντας από εστετίστικες αντιλήψεις ή «αποβουτυρωμένες» προσεγγίσεις...

Μια πολύ καλή συλλογή πρωτότυπων ηχογραφήσεων, που εστιάζει στην πειραματική πλευρά της ηλεκτρονικής μουσικής και ηχεί συνεκτική κρατώντας ευρεία οπτική πάνω στο τι εστί «πεδίο επιστημονικής φαντασίας»...

Με hardcore καύσιμα και αψύ punk attitude, εξαπολύουν επίθεση σε μια σύγχρονη Δυτική ζωή που φαίνεται να γίνεται όλο και πιο ψευδεπίγραφη και «στημένη»...

Δεν έχουν ξεχάσει να γράφουν καλά τραγούδια, στα 10 όμως χρόνια αποχής από τη δισκογραφία πολλά έχουν αλλάξει, με αποτέλεσμα το alternative rock τους να δείχνει στάσιμο σε αιτήματα προηγούμενων δεκαετιών...

Ένα εγχώριο διαμάντι αστίλβωτου επικολυρικού metal βγαλμένο από το καμίνι των 1980s, με αναφορές στο ακραίο παρελθόν της μπάντας και σε διεθνή ονόματα της τάξης των στους Warlord και Bathory...

Πατερημά και αρχαιολατρείες, ηλεκτρικές κιθάρες, μπουζούκια και σαντούρια, οι Doors και οι Aphrodite's Child, σε ένα εγχώριο ντεμπούτο με τόλμη, όραμα και ρίσκο...

Θαλερός και συχνά καταπληκτικός, ο Γιώργος Νταλάρας ξαναγίνεται εδώ ο λαϊκός τραγουδιστής που πολλοί αγάπησαν, σε μια κατάθεση όμως υπερβολικά ασφαλή και κατά βάση νοσταλγική...

Οι επαναστατημένες, πυρετώδεις, βαθιά ανθρωπιστικές λέξεις του Γιώργου Δάγλα μεταμορφώνονται σε 8 ιδιότυπες jazz metal καντάδες, δίνοντας έναν καταπληκτικό δίσκο...

Τιτλοφορημένο από μια βουνίσια κορυφή της Κρήτης και με καλεσμένους τον Ψαραντώνη και τον Bonnie "Prince" Billy, είναι ένα εύφορο και σπουδαίο επιχείρημα για όσους υποστηρίζουν ότι η μουσική είναι μία...

Χορευτικό, υπνωτικό, λυσσαλέο και επαναστατικό, προτάσσει μια δυστοπική κριτική της εγχώριας καθημερινότητας και θυμίζει ιλιγγιώδη περιπλάνηση ανάμεσα σε ελικοφόρες μηχανές και νέον οθόνες...

Κινούμενοι και πάλι στα ενδιάμεσα μεταξύ παράδοσης/συγχρονικότητας και τοπικότητας/οικουμενισμού, φτιάχνουν έναν δίσκο αντάξιο της ιστορίας τους, με μερικά πραγματικά όμορφα τραγούδια...

Χωρίς στείρους νεοχιπισμούς, σερβίρουν ένα πανσεξουαλικό χαρμάνι από post-psych groove και απαστράπτουσες κιθάρες, δοξάζοντας τη Διονυσιακή ψυχεδέλεια των 1960s...

Η καθημερινότητα των απόκληρων στην Αθήνα αποτυπώνεται γλαφυρά, ενίοτε με αναίδεια και τσαμπουκά, από ένα παιδί μεταναστών που κρατάει κομπολόι και δηλώνει «μαύρος Ελληνάρας»...

Από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που ακούσαμε σε επίπεδο πρότασης στην εγχώρια δισκογραφία των τελευταίων χρόνων: ένα σημαντικό στιγμιότυπο που γενικά πέτυχε, παρά τις επιμέρους αστοχίες...

Οι Θεσσαλονικείς παραμένουν στις επάλξεις του ακραίου και παράδοξου ήχου, παραδίδοντας έναν black metal κατακλυσμό με σαφή ψυχεδελικά θέλγητρα, με την καρδιά τους να παραμένει σταθερά σκοτεινή...

Συμμετέχει με ενδιαφέροντα τρόπο στον αδιάκοπο διάλογο του χθες και του σήμερα, αλλά δεν προχωρά την όλη ιδέα στο επόμενο στάδιο...

Παχύρρευστα κιθαριστικά riff και επιθετικό heavy rock με stoner πανωφόρι, σε έναν εφευρετικό εγχώριο δίσκο, που οφείλει να ακούγεται δυνατά...

Δυνατό του χαρτί, ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης, το εκφραστικό βάρος του οποίου σκορπά τους κρητοέντεχνους των καιρών μας με την ορμή που σκόρπισε και ο Ιησούς τους αργυραμοιβούς από τον Ναό του Σολομώντα...