Δεν υπάρχουν και πολλοί ανάμεσα στις τάξεις των μουσικόπληκτων που χαραμίζουν λίγο έως κάμποσο χρόνο κι ακόμα περισσότερες ακροάσεις στην πολύπαθη εγχώρια δισκογραφία του σήμερα που να μην εντυπωσιάστηκαν (έως ενθουσιάστηκαν) με το ντεμπούτο των Chickn το 2016. Μια δουλειά που έδωσε άλλον αέρα στην ελληνική ψυχεδέλεια μεγάλης φόρμας, συστήνοντας το είδος σε αυτιά ηλικιών που αντιμετωπίζουν πλέον τις δεκαετίες 1960 και 1970 ως προϊστορία.
Σε τέτοιες ωστόσο περιπτώσεις ο σκόπελος του δεύτερου LP έχει αρχίσει να σχηματίζεται ήδη με τις πρώτες διθυραμβικές λέξεις που γράφονται για το ντεμπούτο. Δύο όμως χρόνια μετά οι Chickn έρχονται να τον ξεπεράσουν με μια έξυπνη μετάβαση από τον εθιστικό αυτοσχεδιασμό στη μεστή τραγουδοποιία· χάνοντας ίσως λίγο σε συναίσθημα, αλλά κερδίζοντας στα σημεία το παιχνίδι της εξέλιξης.
Είναι γεγονός ότι στην παρέα των Chickn έχουν σημειωθεί πολλά μπες-βγες το τελευταίο διάστημα, που παίζουν κι αυτά τον ρόλο τους στην εμφανή μα όχι ενοχλητική αλλαγή του ύφους των συνθέσεων που βρίσκουμε στο WOWSERS!. Μπροστάρης βέβαια και πυλώνας της κολεκτίβας παραμένει ο Άγγελος Κράλλης, εξ ου και η απουσία υπερβολικών και κοστοβόρων εκπτώσεων στο συναισθηματικό και χρωματικό κλίμα, καθώς και στους βασικούς μουσικούς προσανατολισμούς.
Η μετατόπιση πάντως από τα απολαυστικά δεκάλεπτα τζαμαρίσματα του πρώτου δίσκου –τα οποία του χάρισαν και τις δάφνες του, σε μεγάλο βαθμό– στα πιο ορθόδοξα από άποψη δομής, αφήγησης και διάρκειας τραγούδια του WOWSERS!, γίνεται αντιληπτή από την πρώτη κιόλας ακρόαση. Κι εδώ μπαίνουν ζητήματα γούστου και συνθετικής προσέγγισης. Όσοι είναι δηλαδή θιασώτες των μακράς διάρκειας ψυχεδελικών ταξιδιών μπορεί και να ξενερώσουν λιγάκι. Οι υπόλοιποι, όμως, θα βάλουν τον δίσκο στο πικάπ και θα ετοιμαστούν να χορέψουν.
Για να μην παρεξηγηθούμε: το να γράψει κανείς ένα ποιοτικό τραγούδι 5 λεπτών εντός μάλιστα του πλαισίου της υφολογικής ταυτότητας που τον ανέδειξε, έχει τον ίδιο βαθμό δυσκολίας (αν όχι μεγαλύτερο) με το να εντυπωσιάσει κόβοντας ημίωρες βόλτες στις κλίμακες και στους ρυθμούς. Ιδίως όταν μιλάμε για το ηχητικό τοπίο στο οποίο έχουν επιλέξει να κινούνται οι Chickn, αυτό δηλαδή του ψυχεδελικού λυρισμού και της proto-punk ωμότητας, με τον άνεμο της Δυτικής Ακτής των Η.Π.Α. να σαρώνει συχνά και τις δύο κατευθύνσεις. Ούτε φυσικά ο Κράλλης κι η παρέα του αποφάσισαν να γράψουν εύκολα χιτάκια. Κρατάνε λοιπόν την ποιότητά τους και παραδίδουν έναν ακόμα πολυεπίπεδο, υψηλής τεχνικής δίσκο, που κλείνει κάθε πιθανό μάτι και ματάκι στον Frank Zappa –από τον τίτλο μέχρι τις προτελευταίες στροφές με τη ρητή αναφορά στο "Elevational Love Οf Frank Zappa".
Όχι ότι οι πρώτες στροφές δεν μένουν πιστές σε αυτό το μουσικό φλερτ. Το "Am I Cher?", εκρηκτικό και κομψά θορυβώδες, είναι μια ελεγεία στην εποχή που όρισαν οι Mothers Οf Invention και ο Captain Beefheart, με μπόνους προοπτική χορευτικού ύμνου στα μοντέρνα indie bars. Ο Beefheart διαπνέει κι άλλα κομβικά αυλάκια του δίσκου, στο bluesy π.χ. “Egg Οf Love’’ και στην ίσως καλύτερη στιγμή του WOWSERS!, το "I Cry Diamonds", με τερπνό μπάσο και riffs που θα τα θυμόμαστε για καιρό. Και, για επιδόρπιο, οι Chickn μας φυλάνε το πιο οξύμωρα ιδανικό φινάλε που θα μπορούσαν να σκαρφιστούν: το "Cloud Over Athens", ιδιοφυώς αποκομμένο υφολογικά από τον υπόλοιπο δίσκο, απορροφά κάθε ένταση και χαρίζει μια ευχάριστη, σχεδόν χαλαρωτική τελευταία εντύπωση.
Στο δελτίο τύπου για την κυκλοφορία του WOWSERS! οι Chickn oρίζουν την ύπαρξή τους ως ένα σχήμα αενάως εξελισσόμενο, το οποίο διασφαλίζει τον ζωτικό χώρο έκφρασης και προχωρά πάντα ένα βήμα παραπέρα, αποτασσόμενο κάθε πρόβλεψη. Όλο αυτό το βλέπουν ως παιχνίδι ή τουλάχιστον ξεκινά έτσι –καθώς λένε.
Αυτό το παιχνίδι της επόμενης μέρας το κερδίζουν με το WOWSERS! κι ας νοσταλγήσουν κάποιοι από μας την ανατριχίλα της έκπληξης του πρώτου δίσκου. Άλλωστε η τελευταία δεν θα μπορούσε να επαναληφθεί. Το ποτάμι της μπάντας προχωράει λοιπόν με εντυπωσιακή μουσική σοβαρότητα και δεν μένει παρά να το ακολουθήσουμε και στο επόμενο πέρασμα.
{youtube}mTMOAa5xkZE{/youtube}
