“Vain Poetry”, όπως μάταιη ποίηση. Κι ίσως θα αναρωτηθείς πως μπορεί η ποίηση να είναι μάταιη, κι αν τελικά αυτό αφορά στον δημιουργό ή τον αποδέκτη. Είναι η ποιητικότητα παιδί της καλλιτεχνικής ματαιοδοξίας; Ή αποτελεί μοναδική διέξοδο μίας νέας γενιάς δημιουργών που, μεγαλώνοντας σε ένα ψηφιακό κόσμο, τολμά να ονειρεύεται αναλογικά;
Ο Aki Rei, κατά κόσμον Άκης Πικριδάς, θεωρεί τα τραγούδια παιδιά του, γεννημένα μετά από μια πολυετή κύηση, κατά τη διάρκεια της οποίας εκπαιδεύτηκε στη μουσική και την παραγωγή, καλλιέργησε το δικό του στυλ και αναζήτησε τη δική του γλώσσα, έχοντας παράλληλα υπάρξει κιθαρίστας των Youth Valley. Παιδιά που απέκτησαν υπόσταση μέσα από το άλμπουμ Vain Poetry, που κυκλοφόρησε στις 12 Ιανουαρίου του 2024, σε ένα σύμπαν αποτελούμενο από lo-fi εικόνες, ηλεκτρονικά, jazz και funk στοιχεία, bedroom pop φωνητικά και υψηλού επιπέδου παραγωγή.
Ο δίσκος ξεκινά με το "Intro/Echoes", που εισάγει τον ακροατή στο σύμπαν αυτό, κι ακολουθούν τα highlight του δίσκου, το "Silver Dream", που θυμίζει κάτι από Ariel Pink και Tame Impala, με τις επιρροές από τον Kevin Parker να ακούγονται και στο ομώνυμο του άλμπουμ "Vain Poetry", με περισσότερα όμως funk στοιχεία αυτή τη φορά. Το "Waiting the sun" διαπερνάται από μία αξιόλογη λεπτότητα, όμοια με το "Memento" που ακολουθεί, το οποίο όμως βυθίζεται σε ένα ηλεκτρικό όνειρο στη μέση του κομματιού. Η bedroom pop μπαλάντα "Perfume" θυμίζει την καλύτερη εκδοχή του είδους, με μία αναλογική θέρμη και ισορροπία μεταξύ της νοσταλγίας και του ρετροφουτουρισμού. Το "Illusions", που κλείνει το δίσκο, ολοκληρώνει το αφήγημα που ξεκίνησε μόλις επτά τραγούδια πριν, με μία τρυφερή εκπνοή.
Το Vain Poetry, παρά το γεγονός ότι προϊδεάζει τον ακροατή για μία σαρκαστική λυρικότητα, είναι ευάλωτο, σαν ηλιόλουστο δωμάτιο ένα ανοιξιάτικο απόγευμα Κυριακής. Τα φωνητικά είναι γλυκά και το γυαλιστερό, ρετρό περιτύλιγμα φλερτάρει με το synthwave, ενσωματώνοντας όμως έξοχα jazz στοιχεία, στιχάκια για εκείνο το κορίτσι που ίσως υπάρχει εκεί έξω, ίσως είναι αποκύημα της φαντασίας ή είναι κολάζ πραγματικών ατόμων και ανεκπλήρωτων στιγμών. Στα δυνατά σημεία του άλμπουμ, η παραγωγή του, της οποίας έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο Aki Rei, η ιδιαίτερη για τα εγχώρια δεδομένα χροιά και, βέβαια, η διεθνών προδιαγραφών αισθητική, η οποία αποκαλύπτεται σταδιακά, με κάθε επόμενη ακρόαση.
Και το ντεμπούτο αυτό, οπωσδήποτε ενδείκνυται για επαναλαμβανόμενες ακροάσεις, ξετυλίγοντας τα επίπεδά του και προσκαλώντας μας σε έναν κόσμο οικείο, πραγματικό, μα ταυτόχρονα ιδεατό, τόσο ώστε να μπορούμε να τον ονειρευόμαστε, μαζί με τον δημιουργό του – πάντα, αναλογικά.
