H Μαρίνα Σάττι ασχολείται πολύ με τα νύχια της. Τα μακραίνει, τα περιποιείται, τους αλλάζει χρώμα πολύ συχνά, ενίοτε τα γουστάρει φωσφοριζέ, γαμψά και με στρασάκια. Η Μαρίνα Σάττι επίσης έχει σπουδάσει μουσική (με υποτροφία) στο Berklee της Βοστώνης, διδάσκει μουσική θεωρία, έχει πάρε-δώσε με την Εθνική Λυρική Σκηνή, έχει εμφανιστεί στο Ηρώδειο και την Επίδαυρο και, μεταξύ πάρα πολλών άλλων, συντονίζει μια χορωδία 150 γυναικών (Chóres). Η Μαρίνα Σάττι πραγματικά δεν έχει χειρότερο από το να της πει κάποιος «καλά εσύ, σπουδαγμένη κοπέλα, τι τα θες αυτά τα νύχια». Τα θέλει γιατί δεν την ορίζει μόνο μία ταυτότητα, δεν έχει μόνο μία οπτική, κρατάει και από Σουδάν και από Κρήτη, μοιάζει εκκεντρική μα είναι και λαϊκό κορίτσι, σπάει τη μέση της και με hip-hop και με τσιφτετέλια, βρίσκει τον εαυτό της και στις γειτονιές του κόσμου και σε ηπειρώτικα πανηγύρια.
Η YENNA της Μαρίνας Σάττι είναι από μόνη της είδηση. Ήδη από την εποχή του "Κούπες" του 2016 (ίσως η πιο πολυσυζητημένη διασκευή των τελευταίων χρόνων) και της "Μάντισσας" του 2017 (με video clip αισθητικής TikTok, πριν το TikTok -αυτή τη στιγμή μετρά πάνω από 50 εκατομμύρια views) ήταν πασιφανές πως κάτι (ασυνήθιστο, αλλόκοτο και μοναδικό) έβραζε μέσα της και πάσχιζε να βγει. Tο «κουτσομπολιό» γύρω από το όνομά της έδινε και έπαιρνε και εκείνη, αντί να βιαστεί, αντί να αφήσει τους «ειδήμονες» να τη συμβουλέψουν, αντί να γίνει κομμάτι του εγχώριου star system για να ικανοποιήσει τα πλήθη, αποφάσισε να αφεθεί στην (επίπονη, σαν γέννα) δημιουργική διαδικασία και να εμφανιστεί μόνο όταν ένιωθε πως είχε κάτι να πει. Και τα είπε όλα. Μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα. Το YENNA μπερδεύει στο ίδιο χωνευτήρι θρακιώτικα μοιρολόγια ("Γιατί Πουλί μ'"), μπασταρδεμένο μπάλο ("Πάλι"), κρητικό trap ("Άσε Με Να Φύγω"), autotune λυγμούς ("Κρητικό"), «ελαφρολαϊκά χιτάκια» ("Σπίρτο και Βενζίνη "/" Πόνος Κρυφός"), δημοτικά τραγούδια ("Μοιρολόι"), νανουρίσματα ("Νάνι"), κάτι από James Blake ("Προσευχή"), κάτι από FKA Twigs ("Interlude") ή μήπως Billie Eilish ("Άδειοι Δρόμοι"), τους προσθέτει λίγη από τη δική της (έντονη, λουλουδάτη) κολώνια και τραγουδά τον έρωτα, τον καημό, την περιπλάνηση, τη σαγήνη, τον νόστο, την παράδοση, τη μνήμη.
Στο χτίσιμο έχουν συνδράμει πολλά χέρια: από τον Saske και τον APON (ονόματα στην ελληνική trap σκηνή), κι από τη Λένα Κιτσοπούλου και τον Σωκράτη Μάλαμα (τους οποίους προσέγγισε με θράσος η ίδια ζητώντας τους να συμμετάσχουν στο πρότζεκτ), μέχρι το Πολυφωνικό Σχήμα Ηπείρου Βαγγέλη Κώτσου και τους Καρακωστάδες από το Φλάμπουρο Σερρών. Διαβάζει κανείς όλα τα παραπάνω και σκέφτεται (όπως η γράφουσα) «ενδιαφέρον αλλά φαντάζομαι δεν με αφορά», πατά play και βυθίζεται σε μια multi-culti δίνη, που πηγάζει από τα σπλάχνα της δημιουργού, παρασύρεται σε ένα ταξίδι σε χρόνους και τόπους που δεν γνωρίζει (ή είχε καιρό να σκεφτεί). Σε μια εποχή που το ελληνικό μουσικό industry (κατ)αναλώνεται σε views, comments και streams, το YENNA αποτελεί (επιτέλους) καλλιτεχνική πρόταση, δεν «κάνει» για easy-listening ραδιόφωνο, δεν φτιάχτηκε για την πίστα, δεν χωρά σε κουτάκια ή ταμπέλες, δεν απευθύνεται σε ορισμένες φυλές της νύχτας, είναι ένα άλμπουμ προσωπικής απελευθέρωσης με αρχή, μέση και τέλος (θυμηθείτε την ανάλυση του tracklist από την ίδια τη Μαρίνα εδώ), αυθεντικό, ειλικρινές, συγκινητικό, σύγχρονο, ελληνόφωνο και απολύτως εξαγώγιμο. Είναι βέβαιο πως όσοι δεν είχαν ήδη μυριστεί το σπάνιο ταλέντο της Σάττι, τώρα θα πέσουν πάνω της σαν όρνεα, να την ξεζουμίσουν. Ας ελπίσουμε ότι θα βγάλει νύχια.
