«Ανάψανε στα διυλιστήρια τα φώτα/Πετάνε φλόγες τα φουγάρα στον αέρα/Κοιτάω την πόλη κι έτσι όπως σβήνει η μέρα/Όλα είναι ίδια και τίποτα όπως πρώτα/Κι όσα δεν πρόλαβε η μέρα να αποδείξει/Έρχεται η νύχτα με σκιές να μου τα δείξει/Τώρα που χάνεται το φως στη δύση πέρα» τραγουδάει ο Παύλος Παυλίδης πάνω από το ηλεκτρισμένο βιολί του Φώτη Σιώτα στο «Τώρα που Χάνεται το Φως», το εναρκτήριο τραγούδι της τελευταίας δισκογραφικής δουλειάς του Μαύρο Κουτί που κυκλοφόρησε περί το τέλος της προηγούμενης χρονιάς από την United We Fly και πέρα από ό, τι πρόκειται να ακολουθήσει ένα είναι σίγουρο: ο απόλυτος storyteller της ελληνικής ροκ σκηνής έχει επιστρέψει για τα καλά με πολύ δημιουργικές διαθέσεις.
Η αφηγηματική δύναμη και η αστική ποιητική διάσταση της τραγουδοποιίας του Παύλου Παυλίδη φυσικά δεν είναι κάτι το νέο, και ούτε περίμενε κανείς την έβδομη ολοκληρωμένη προσωπική δισκογραφική δουλειά του για να το διαπιστώσει. Είναι όμως πάντα πολύ ενθαρρυντικό -έως και βαθιά συγκινητικό για μια τόσο σημαντική μουσική προσωπικότητα που έχει αισίως σημαδέψει τη νεότητα δύο γενεών και συνεχίζει ακάθεκτος- να αποδεικνύεται σε κάθε του βήμα η αέναη δίψα για νέα δημιουργία, νέους καλλιτεχνικούς δρόμους, η αεικίνητη ανάγκη για ανανέωση.
Ως τέτοια πρέπει να ιδωθεί το Μαύρο Κουτί του Παύλου Παυλίδη που σηματοδοτεί ουσιαστικά το τέλος της εποχής των B-Movies -που έχει ήδη γραφτεί με χρυσά γράμματα στις καρδιές των σημερινών τριαντάρηδων- και το άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου μουσικής εξερεύνησης με τους Hotel Alaska – άλλη μια μπάντα – κόσμημα με τη σταθερά του Φώτη Σιώτα στο βιολί, τον Δημήτρη Τσεκούρα στο μπάσο, τον Γιώργο Θεοδωρόπουλο στα πλήκτρα και τον Θάνο Μιχαηλίδη στα κρουστά. Οι ατμοσφαιρικές τοιχογραφίες της πόλης και τα στιγμιαία πορτραίτα των ανθρώπων της είναι και πάλι εδώ, στις ιστορίες του Μαύρου Κουτιού, διανθισμένα εμφανώς από τα μοτίβα της καραντίνας και με έντονη διάθεση πειραματισμού με σύγχρονα ηλεκτρονικά features, synths και λούπες.
Αυτός ο πειραματισμός είναι ταυτόχρονα το μεγάλο προτέρημα και το μόνο «μειονέκτημα» του Μαύρου Κουτιού – αν μπορούμε φυσικά να το χαρακτηρίσουμε ως τέτοιο. Ο δίσκος μοιάζει σε στιγμές ως μια δουλειά in progress, που κυλάει προς έναν αδιευκρίνιστο ακόμα προορισμό. Από την άλλη όσοι είναι λάτρεις της ambient, της jazz και της εν γένει experimental σκηνής θα εκτιμήσουν αυτόν τον νέο δρόμο που δοκιμάζει ο Παύλος Παυλίδης, ο οποίος μοιάζει να μην επαναπαύεται στις δάφνες των «εύκολων» τραγουδιών της κλασσικής ροκ συνθετικής γραμμής και να μην έχει κανένα πρόβλημα να τοποθετήσει πολλές φορές τον εαυτό του σε δεύτερο πλάνο, αναδεικνύοντας τις διεργασίες της μουσικής εξερεύνησης που εκτυλίσσονται στα εννέα τραγούδια του δίσκου.
Από την άλλη όλος αυτός ο πειραματισμός ουδόλως αφήνεται στη μοίρα του, αλλά θωρακίζεται με μια άριστη παραγωγή και μια σαφή αισθητική πρόταση, που ξεκινάει από το εξώφυλλο του δίσκου, με το μοναδικό artwork του Στέφανου Ρόκου, συνεχίζει στην οπτικοποιημένη συνάντηση της ποίησης του Παυλίδη με την ποίηση του Βασίλη Κεκάτου στο visual poem «Άνοιξη/Στο μάτι του Κυκλώνα» και βαθαίνει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του δίσκου, στις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν το Μαύρο Κουτί μια πραγματικά αξιόλογη από κάθε καλλιτεχνική άποψη κυκλοφορία. Ενώ δεν λείπουν και τα απαραίτητα twists του διαλόγου του Παύλου Παυλίδη με την ηλεκτρονική εποχή των Ξύλινων Σπαθιών ή των ώριμων B-Movies του 2010, ο οποίος αναπτύσσεται στις αιχμές του δίσκου, σε tracks όπως το «Παιδί με το Πατίνι» και το «Μαύρο Σύννεφο», στα οποία άθελά σου δυναμώνεις τα ηχεία και αφήνεις τον γνωστό, αγαπημένο, κλασσικό πια "παυλιδικό" εθισμό να σε κατακλύσει.
Το παιδί με το πατίνι είναι αυτό που -σύμφωνα με τους στίχους του τραγουδιού- δεν κοιμήθηκε ποτέ, ξέρει ότι ο Παύλος Παυλίδης δεν κοιμήθηκε ούτε αυτός και τον κάνει να σκέφτεται «ότι αυτά είναι τα λόγια που δεν έχει πει ακόμα/και γι’ αυτό το ακουλουθεί». Αν κάτι εξάγεται ως σίγουρο πόρισμα από το Μαύρο Κουτί του Παύλου Παυλίδη είναι ότι απέχει πολύ από τη στιγμή που θα έχει πει όσα θέλει να πει. Κι εμείς θα περιμένουμε πάντα με χαρά και προσμονή ν’ ακούσουμε την επόμενή του ιστορία.
