Δεν υπάρχουν (πια) πολλοί δίσκοι, του ευρύτερου ροκ φάσματος, που φτάνουν στα μουσικά δημοσιογραφικά «γραφεία» και σε κάνουν να πεταχτείς ενθουσιασμένος από την καρέκλα σου – όμως το Wanderlust της νεοσύστατης αθηναϊκής μπάντας Sugar for the Pill είναι μια τέτοια περίπτωση. Μια κυκλοφορία αλλιώτικη απ’ τις άλλες κι όμως τόσο γοητευτικά παρόμοια με επικά «σκοτεινά» albums που σημάδεψαν την δεκαετία του ’80 και του ’90, προορισμένα να λιώσουν σε εκατομμύρια πικάπ και να τιμηθούν από δεκάδες μπάντες ανά τον κόσμο. Ίσως εδώ να βρίσκεται η πρώτη μεγάλη επιτυχία του νεόκοπου εγχειρήματος των Sugar for the Pill, μια εντυπωσιακή και συγκινητική bull’s eye λύση στην πάγια εξίσωση που προβληματίζει γενιές και γενιές νεαρών συγκροτημάτων: «πώς να εκπροσωπήσω στενά ένα ροκ ιδίωμα και να τιμήσω τις αναφορές μου, χωρίς να χάσω τον στόχο της διακριτής ταυτότητας».
Πράγματι, η Vana Rose (φωνητικά), ο Στέφανος Μανούσης (μπάσο-πλήκτρα), ο Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος (ντραμς), ο Ηλίας Κωστακόπουλος (κιθάρες) και ο Σπύρος Μητροκώστας (κιθάρες) έφτιαξαν ένα ντεμπούτο, στο οποίο κάθε fan των χρυσών εποχών της shoegaze dream pop και της λυρικής post punk των τελευταίων δεκαετιών του τελευταίου αιώνα που μπορεί να διεκδικεί κάποιες εναπομείνασες δάφνες αθωότητας, θα βρει κάτι από το μουσικό του παρελθόν να ταυτιστεί και να αγαπήσει από την αρχή, ένα καθρέφτισμα της αγαπημένης του μπάντας σε ένα φρέσκο μέταλλο που πάλλεται στα δέκα τραγούδια του Wanderlust. Πέρα από την προφανή και μεγάλη επιρροή από τους «νονούς» Slowdive, στις στροφές του Wanderlust στροβιλίζονται κάτι παραπάνω από ξεκάθαρα η ονειρική κληρονομιά των The Cure και οι κιθάρες των Ride, και το αιθέριο κύμα που ξεκινάει από τους Cocteau Twins και σκάει στους Beach House. To μεγάλο κατόρθωμα όμως των Sugar for the Pill είναι το διόλου ευκαταφρόνητο twist που δίνουν σε όλη αυτή την dream/shoegaze νοσταλγία -η οποία σε άλλα χέρια θα μπορούσε να αποδειχτεί αβυσσαλέα- δαμάζοντας τις παγίδες της και εκτρέποντάς την στον δικό τους σύγχρονο δρόμο, με ευαίσθητη πυγμή και αποτελεσματικότητα.
Η υψηλών προδιαγραφών παραγωγή με το «χρυσό» άγγιγμα του Άλεξ Μπόλπαση και το mastering του Nick Towsend είναι μια μεγάλη ειδοποιός διαφορά των Sugar for the Pill από πολλές αντίστοιχες εγχώριες αλλά και διεθνείς μπάντες που προσπάθησαν να ξεχωρίσουν σε έναν ωκεανό απόηχων του Robert Smith, της Elisabeth Fraser και του Ivo Watts Russell – γιατί όσο περισσότερο ο σκοτεινός ρομαντισμός εκείνων των χρόνων και εκείνων των δίσκων απομακρύνεται από τη χρονική πηγή του, τόσο μεγαλύτερη ακρίβεια χρειάζεται η ενσωμάτωσή του και η απόδοσή του στη σύγχρονη δημιουργία για να αποφευχθούν μελό και ανούσιες επαναλήψεις. Οι Sugar for the Pill φαίνεται να παίρνουν αυτή τη δουλειά όσο πιο σοβαρά γίνεται, επιδεικνύοντας εκπληκτική δημιουργική οικονομία και ισορροπία. Ενώ σε επίπεδο σχεδιασμού, η αρχιτεκτονική του album απογειώνει το εγχείρημα, με μια εξαίσια ροή και αλληλουχία, γεμάτη εκπλήξεις και ονειρικές αλλαγές: από τη σαφή κα απολαυστική δήλωση καλλιτεχνικών προθέσεων του εναρκτήριου “Quicksand” στα εθιστικά “Falling Back to You” και “Diamonds” κι από εκεί στις εκβολές του “Shiver” και του “Stardust” το Wanderlust είναι ένα σφιχτό έργο δέκα πράξεων, που κυλάει αβίαστα και γεμάτο αυτοπεποίθηση στον προορισμό του: να λυτρώσει το shoegaze από κάθε υπαρξιακή του κρίση και να το κάνει να ακουστεί cool και σπουδαίο – ξανά.
