Κιθάρες εξωτικές απο άλλους τόπους και μέρη που έχουν πατήσει λίγοι. Η Ωκεανία είναι ένα απο τα μέρη που ο DZINGOVIC ξέρει καλά. Εκ πρώτης όψεως, θα ορκιστείς πως ο Πάυλος Παυλίδης σίγουρα μπήκε στο μυαλό του Θανάση Τζίνγκοβιτς, αν και μάλλον ο ίδιος προτιμά να τραγουδάει αισθαντικά πάνω στα πλούσια μουσικά κανάλια των κομματιών του solo ντεμπούτου του που κυκλοφορεί σε βινύλιο στις 12 Οκτωβρίου, από το πατρινό label της Veego Records. Μέλος των Σούπερ Στέρεο και των Tuflon, με αρκετές αξιοσημείωτες συνεργασίες στο ενεργητικό του, όπως αυτή με τους B-Movies του Παύλου Παυλίδη, από το 2008 ως το 2015, ο DZINGOVIC δεν κρύβει την επιρροή του. Στο δροσερό σύνολο των 8 κομματιών, μοιρασμένα ισομερώς σε κάθε πλευρά του δίσκου, η ηλεκτρονική κιθάρα προκύπτει ως βασικό όργανο και σημείο που και ο ίδιος ο DZINGOVIC δίνει την περισσότερη έμφαση - παρόλα αυτά δεν θα λέγαμε ότι το ομώνυμο DZINGOVIC είναι ένας αμιγώς κιθαριστικός δίσκος. Ευχάριστος στην ακρόαση απο την αρχή μέχρι το τέλος, με πολλές ηχητικές εκπλήξεις, αυτός ο δίσκος δεν σε αφήνει να ξεχάσεις απο που έρχεται όλη αυτή η μαγεία που κουβαλάει-αφού όσο παρωχημένο και αν ακούγεται, η ελληνική ροκ μουσική των 90s, καθοδηγεί, χωρίς όμως να κρατάει το τελικό αποτέλεσμα κολλημένο στα γρανάζια της. Το εξαιρετικό εξώφυλλο, βγαλμένο απο άλλες, ελεύθερες εποχές δημιουργίας βάζει κι αυτό το δικό του λιθαράκι, ενώ κάπου εκεί στη μέση, το ''Blue Star'' μας δίνει ίσως την πιο δυνατή στιγμή του album με μια αίσθηση ότι μόλις αναδύθηκε από τον βυθό της θάλασσας.
Για το πρώτο τραγούδι από το DZINGOVIC, "Θέλω" που κυκλοφορεί ήδη εκεί έξω και προπαραγγελίες του album, μπορείτε να επισκεφθείτε την σελίδα του DZINGOVIC στο Bandcamp και το site της Veego Records.
