“Μια αυτοαναφορική στιγμή, μια προσωπική ρωγμή. Μικρές κραυγές οργής. Μεγάλες ανάσες αγωνίας”. Με αυτήν την περιγραφή στο συνοδευτικό δελτίο τύπου φτάνει μια ωραία πρωία στο inbox το πρώτο προσωπικό album του INNER.D. και υπάρχει μια ειλικρίνεια σε αυτές τις φράσεις -που σε άλλη περίπτωση θα έστελναν τον δίσκο σε αυτόματη αρχειοθέτηση- που σε κάνει να πατήσεις το play. Και να επιβεβαιώσεις την αλήθεια τους.
To Slaves του -κατά κόσμον- Διαμαντή Αδαμαντίδη που εδώ και πάνω από μια δεκαετία παράγει μουσική υπό το καλλιτεχνικό alias του INNER.D. είναι ένα, ομολογουμένως, αξιολογότατο ντεμπούτο που “τραβάει” τον ακροατή του ευγενικά μα στιβαρά, σε όποιον μουσικό χώρο κι αν έχει επιλέξει να ανήκει. Με πολύ έξυπνη και καθόλου “δήθεν” αξιοποίηση της hip hop κουλτούρας, στην οποία άλλωστε γαλουχήθηκε ο INNER.D. ως πιτσιρικάς στη Θεσσαλονίκη των ‘00s και μετέπειτα ως σταθερό μέλος του Full Band του ράπερ Ταφ Λάθος, αλλά και των εκφραστικών μέσων που έχει αποκομίσει ο παραγωγός από την θεατρική του θητεία, το Slaves αποτελεί ειλικρινή κατάθεση μιας προσωπικής, “δημοκρατικής” μουσικά αισθητικής, με την οποία ο INNER.D. καταφέρνει με πολύ λίγα και απλά υλικά να φτιάξει κάτι που ξεχωρίζει από τα πολλά αντίστοιχα “κάτι” που ξεπηδούν σαν μανιτάρια από τα midi και τα samplers δεκάδων επίδοξων μουσικών παραγωγών εκεί έξω. Το πρώτο single, “Goodnight Kiss” ξεχωρίζει με το catchy hip hop beat μοτίβο, στο οποίο ενσωματώνονται με πολύ όμορφο και αβίαστο τρόπο στοιχεία ηλεκτρονικής ροκ, ενώ στις καλύτερες στιγμές του δίσκου συγκαταλέγονται και το “Long Live The Patience” με το πολύτιμο feature του Μάνου Αγγελάκη καθώς και το ομώνυμο “Slaves”. tracks που και τα δυο εξυπηρετούν στο έπακρο το διακριτικό κοινωνικοπολιτικό μήνυμα που, χωρίς αχρείαστες φανφάρες, απορρέει από τους πόρους του album και δίνει και μια έξτρα εισήγηση για ακόμα περισσότερα φωνητικά στην επόμενη πίστα που θα επιλέξει να παίξει ο INNER.D -γιατί του πάνε πολύ.
Σε τελική ανάλυση το Slaves είναι αυτό που υποσχέθηκε με τις πρώτες συστάσεις. Μια προσωπική ανάσα, μια ρωγμή σε ένα παράλληλο καλλιτεχνικό σύμπαν που ήξεραν λίγοι και που αφήνει να περάσει ένα απλό, ζεστό και όμορφο δημιουργικό φως και να διαχυθεί σε περισσότερους. Ο ΙΝNER.D. είναι ένας ωραίος μουσικός τύπος, που αγαπάει αυτό που κάνει, το κάνει όμορφα και αξίζει αδιαμφισβήτητα να το ακούσετε.
Άκου και αυτό: The Blue Square – The Blue Square (2016), Moderator – Sinner’s Syndrome (2018), RSN – Motion (2021)
