Ο φλαουτίστας Γιώργος Δούσος φαίνεται να κοιτάζει συναισθηματικά προς τις πατρογονικές Σέρρες για ένα σημείο αναφοράς σε αυτό το πρώτο δισκογραφικό βήμα. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως οι 10 συνθέσεις βασίζονται στην παράδοση (αν και αυτή είναι διακριτικά παρούσα στις δημιουργίες του) ή στους «σερραϊκούς» ήχους. Με βασικό όχημα τον ήχο του φλάουτου, ο Γιώργος Δούσος χρησιμοποιεί λούπες, σύγχρονες τεχνικές και ηχογραφήσεις για να δημιουργήσει ένα ηχητικό σύμπαν γεμάτο τόπους και τοπία (Σέρρες, Πόλη, Σκαλάκια, Παρκάκι, Αγία Βαρβάρα, Χιονοχώρι) που μπορούν να οδηγήσουν σε ένα ενδιαφέρον μουσικό ταξίδι, κοιτώντας τις εικόνες που ιχνογραφεί ο μουσικός.
Η αλήθεια είναι πως έχουμε όλοι λίγο ως πολύ ένα στερεότυπο στο μυαλό μας για το φλάουτο και την ηχητική του πράξη, σαν ένα όργανο λεπτό διακριτικό χωρίς ένταση και ευρύτητα, όμως εδώ αυτά τα στερεότυπα καταρρίπτονται, καθώς (κατά περίπτωση) υπάρχει και ρυθμός και ένταση και ευρύτητα, ενώ είναι σαφής και η επίπονη δουλειά που έχει γίνει από τον δημιουργό του για την ολοκλήρωση αυτού του άλμπουμ.
Σε αυτούς τους περίεργους καιρούς που ζούμε και μόνο η αίσθηση πως εκεί έξω υπάρχουν μουσικοί που με αγάπη, σεβασμό, δημιουργικότητα και θέληση καταθέτουν την άποψή τους, αναζητούν την αλήθεια τους και το βεληνεκές τους, είναι ανακουφιστικό και παρήγορο.
Οι Σέρρες του Γιώργου Δούσου είναι ένα ενδιαφέρον ντεμπούτο φτιαγμένο με καλά υλικά και ικανό να μας ταξιδέψει από την Αθήνα στις Σέρρες και πάλι πίσω, χαζεύοντας τα τοπία.
