Black metal από την Καρδίτσα: μια πρόταση που σίγουρα δεν ακούγεται κάθε μέρα, παρόλο που η μουσική σκηνή της δυτικής Θεσσαλίας έχει ανεβάσει στροφές κατά την τρέχουσα δεκαετία, με την εμφάνιση πλήθους συγκροτημάτων που άπτονται του σκληρού ήχου, αλλά και ικανού αριθμού τοπικών φεστιβάλ και συναυλιών (πολλά μάλιστα με διεθνείς μπάντες μικρού και μεσαίου βεληνεκούς). Σε αυτήν την άνθηση ο μαυρομεταλλικός ήχος έχει δυστυχώς παραμεληθεί, με τα σχήματα του Capricorni Saturnia (Morbid Fog, Theosis, Human Parasites) να αποτελούν τις μόνες εξαιρέσεις της τρέχουσας δεκαετίας.
Στη λακωνική αυτή λίστα έρχονται τώρα να προστεθούν και οι Akantha, ένα διμελές γκρουπ που μπορεί να σχηματίστηκε το 2002, αλλά ουσιαστικά πήρε μπρος πέρυσι, με την κυκλοφορία του ντεμπούτο Apocalyptic Psalms. Ο δίσκος αυτός έδειξε μια εμπνευσμένη μπάντα, που πατάει στο παραδοσιακό, νορβηγοπρεπές black με εμφανείς ματιές προς την αισθητική λογική των Judas Iscariot. Χαρακτηριζόταν όμως από πολύ μικρή διάρκεια, η οποία έκανε το άλμπουμ να θυμίζει demo με την κυριολεκτική έννοια του όρου (δείγμα, δηλαδή), παρόλη την επαγγελματική αντιμετώπιση ήχου και παραγωγής.
Ευτυχώς ο συνθέτης της μπάντας (Αθανάσιος) αποδεικνύεται παραγωγικότατος, με αποτέλεσμα, έναν μόλις χρόνο μετά, οι Akantha να επιστρέφουν με το Baptism In Psychical Analects. Υπάρχουν μάλιστα ήδη σχεδόν έτοιμα και κάποια επόμενα δισκογραφικά βήματα. Το υλικό, από ό,τι φαίνεται, είχε την απαραίτητη δυναμική ώστε να φέρει και ένα συμβόλαιο με την ιστορική Hammerheart Records.
Επί της ουσίας του άλμπουμ, η αύρα των Judas Iscariot εντοπίζεται εύκολα· αφενός στο εξώφυλλο, το οποίο είναι λεπτομέρεια από τον γνωστό βιβλικό πίνακα του Gustav Doré Vision of the Valley of the Dry Bones, αλλά και εμμέσως στον τίτλο “The Monotheistic Pharaoh”. Στο μουσικό σκέλος η επιρροή του Akhenaten ανιχνεύεται στον αισθητικό τομέα: στη διάχυτη επιθετική ξεραΐλα της ατμόσφαιρας και του ρυθμικού μέρους, στα κοκκώδη φωνητικά, καθώς και στο πρώτο επίπεδο σύνθεσης –η άρθρωση των κομματιών θυμίζει τον τρόπο δόμησης του Αμερικανού.
Προχωρώντας όμως βαθύτερα στο συνθετικό μωσαϊκό, φαίνονται ουσιώδεις διαφορές: εκεί δηλαδή που το τραχύ, μονολιθικό μεγαλείο ήταν σήμα κατατεθέν των Αμερικανών, εδώ υπάρχει μεγαλύτερος πλουραλισμός, με ουσιώδη μελωδικότητα. Στα 35 λεπτά του δίσκου κρύβεται η αίσθηση μιας αρχαϊκής νοσταλγίας για το απόκρυφο, αλλά και ένα επικό συναίσθημα. Το ιξώδες ανεβαίνει με κάποια αναπάντεχα αστρικά riffs (όπως το υπέροχο σημείο προς το τέλος του εναρκτήριου “Catharsis From Katara Αnd Anathema”), καθώς και με πελάγη Darkthrone (εποχής Transilvanian Hunger) μονοτονίας.
Εδώ έχουμε λοιπόν έναν αναπάντεχα μελετημένο και ποιοτικό δίσκο από τη νοτιοδυτική Θεσσαλία, ο οποίος διυλίζει με αλχημιστικό τρόπο το σφοδρά τραχύ black metal με τη συνθετική ομορφιά, παράγοντας ένα πολύπτυχο, πυκνό έργο που καλεί σε πολλαπλές επισκέψεις. Το 2ο άλμπουμ των Akantha είναι μια γοητευτική γκραβούρα άχρονων μυστηρίων εν μέσω καταιγίδας – ό,τι οφείλει δηλαδή να είναι το υπερβατικό μαύρο μέταλλο.
{youtube}GE8Ck08K0y4{/youtube}
