Varathron - Patriarchs Of Evil

Αν θεωρήσουμε πως οι Rotting Christ συνείσφεραν στον ήχο του ελληνικού black metal τον βασικό κορμό ορμητικότητας και επικούρας, και οι Necromantia τη ζεστασιά και την αλλοκοτιά του μπάσου, τότε μπορούμε να πούμε ότι ως 3ο μέλος της άτυπης αυτής εγχώριας τριάδας στέκουν οι Varathron, εκείνοι που προσέθεσαν μια μυστικιστική, ανατολίτικη αύρα στη νεοσύστατη τότε σκηνή –ποιος δεν νιώθει τον καυτό Σιμούν να τρυπώνει σε αρχαία ερείπια ακούγοντας το βασικό riff του “Tressrising Of Nyarlathotep”; Με λιτή πλην σταθερή δισκογραφική παρουσία, οι Ηπειρώτες κράτησαν ένα χαμηλό προφίλ (ιδίως εντός των 00s) και το 2014 μας παρουσίασαν έναν ανέλπιστα ποιοτικό δίσκο, το Untrodden Corridors Of Hades, ο οποίος κάλλιστα στέκεται πλάι στα His Majesty At The Swamp (1993) και Walpurgisnacht (1995).

Τέσσερα χρόνια και ένα EP μετά, το “Tenebrous”, που ανοίγει το Patriarchs Of Evil, μοιάζει βγαλμένο από υποθετική μήτρα ιδανικών Varathron κομματιών: με ανατολίτικης ουσίας βασικό riff και μια mid-tempo αίσθηση πομπής, ξυπνάει μνήμες από το πολύ μακρινό παρελθόν. Από εκεί και πέρα ο δίσκος αποκαλύπτει μια έμπειρη και γνώριμη ματιά στο ελληνικό μαύρο μέταλλο, με ελαφρώς τονισμένο το heavy metal στοιχείο σε σχέση με τον προκάτοχό του (γεγονός που ανέκαθεν ήταν χαρακτηριστικό τόσο της μπάντας, όσο και της σκηνής).

Οι μέσης ταχύτητας ρυθμοί κυριαρχούν, ταιριάζοντας άψογα με την ατμόσφαιρα αρχαίας ερημικής περιήγησης, ενώ τα blastbeats έχουν ξεκάθαρα λυτρωτικό και αποκαλυπτικό, επιτελικό ρόλο. Η μελωδία βρίσκεται στην καρδιά των κεντρικών θεμάτων, με αρκετές ακουστικές πινελιές και διακριτικά πλήκτρα ως συνοδεία, ενώ ευχάριστη έκπληξη αποτελούν κάποια φωνητικά του Necroabyssious που θυμίζουν πρώιμους Necromantia με τη μιαρή χυδαιότητα την οποία εκπέμπουν (βεβαίως, η κλασική επιβλητική φωνή υπάρχει άπλετη εντός του δίσκου).

Η διαφορά σε σχέση με το Untrodden Corridors Of Hades έγκειται στη μείωση του υποχθόνιου και ορμητικού χαρακτήρα εις όφελος της εξιστόρησης και μιας Κανταθιανής, ονειρικής διάθεσης. Όχι πως δεν υπάρχουν κολασμένα σημεία (για παράδειγμα η έναρξη του “Orgiastic Nightmares Of The Arch Desecrator”), αλλά το πρόσημο του Patriarchs Of Evil είναι σαφώς ποικιλόχρωμο –κάτι στο οποίο συμβάλει και η πιο γεμάτη παραγωγή της παρούσας κυκλοφορίας– και ελαφρώς ήρεμο.

Είναι αξιοσημείωτο πως ένα συγκροτήματα με την ιστορία των Varathron καταφέρνει να μην εκπέμπει τη σοβαροφάνεια που τυλίγει (και ασφυκτιεί) μπάντες με τα μισά ή λιγότερα χρόνια στην πλάτη τους. Αυτό είναι και τελικά που κάνει το υλικό τους απολαυστικό: η πλαστικότητα της διάθεσης και του ύφους του. Έτσι, η 6η ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους διατηρεί τον pulp χαρακτήρα που λίγο-πολύ συντρόφευε ανέκαθεν το συγκρότημα, παραδίδοντας μαθήματα μερακλίδικου ελληνικού black metal, ιδανικού για περιηγήσεις σε αμμώδη τοπία.

{youtube}XIEDksKRRr8{/youtube}