Το Notions είναι η πρώτη προσωπική δουλειά του frontman των Baby Guru, Prins Obi (κατά κόσμον Γιώργου Δημάκη). Και περιέχει 11 τραγούδια που γράφτηκαν στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, αλλά δεν βρήκαν τον δρόμο για τη Baby Guru κανονικότητα (δίχως βέβαια κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι πρόκειται για ηχητικά «ρετάλια»). Τραγούδια τα οποία δεν ταυτίζονται μεν υφολογικά με το ρεπερτόριο της μπάντας, ούτε όμως δείχνουν προς εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις.
Ας κάνουμε μια απλή υπόθεση εργασίας: ας πούμε ότι σπάμε τη μουσική των Baby Guru στα εξ ων συνετέθη και ότι από αυτά αφαιρούμε την επίδραση που έχουν ασκήσει είδη όπως το krautrock· αντικαθιστούμε με φόρμες που κλωθογυρίζουν πιο απενοχοποιημένα γύρω από το τραγουδιστικό αρχέτυπο με τα κουπλέ και τα ρεφραίν. Προφανώς καταλήγουμε σε κάτι απλούστερο, πιο straight-forward, το οποίο, ακόμα κι αν δεν ορίζει επακριβώς το Notions, σίγουρα μας φέρνει κάπου κοντά. Σημειώστε πως μολονότι μιλάμε για σόλο άλμπουμ, ο Prins Obi δεν είναι ούτε εδώ μόνος του: οι σύντροφοι από τους Baby Guru, King Elephant και Sir Kosmiche, σπεύδουν σε επικουρικούς ρόλους, όπως πράττουν επίσης ο KU, ο Kon Kon και κάποια Christina.
Στην εξίσωση μπαίνει και η έννοια του ρετρό, με τον Δημάκη να τρυγάει από τρεις δεκαετίες (αυτές του 1960, του 1970 και του 1980) για να εξοπλίσει την εκφραστική του φαρέτρα. Φυσικά μπαίνει σ’ αυτό το τερέν με κύριο όπλο τα συνθεσάιζερ, τα οποία, όχι σπανίως, δίνουν αυτήν τη νότα νοσταλγίας που φιλοδοξεί –σε άλλα ίσως συμφραζόμενα– να προσδώσει η λεξούλα vintage, η οποία τόσο είναι της μόδας.
Όμως ο Δημάκης συνήθως κρατάει καλές ισορροπίες. Υπάρχουν δηλαδή στιγμές όπου μάλλον το παρακάνει, αλλά γενικώς αναγνωρίζει τη διαφορά μεταξύ μίμησης και γόνιμης επιρροής. Έχει άλλωστε κι εκείνος ένα δικό του ύφος (δουλεμένο μέσα στους Baby Guru), επομένως υπάρχει μια στέρεα βάση επί της οποίας πραγματοποιούνται οι συνδέσεις. Έτσι, από την αφέλεια του “Larry The King” φθάνουμε στην electro μελαγχολία του “Sorrow”, χωρίς να διαταράσσεται φοβερά η συνοχή του ηχογραφήματος.
Δεν γλιτώνει πάντως και κάποιες αστοχίες το Notions, εκεί ιδίως όπου η αμεσότητα συγχέεται με την απλοϊκότητα. Περιέχει όμως και αρκετά δυνατά χαρτιά, τραγούδια λ.χ. όπως τα “Weekend Lovers”, “Sorrow”, “Evening Gown” και “The Warmest Color”. Καταφέρνει επίσης –μέσω της λογικής και της ερμηνείας του Δημάκη– να είναι δίσκος ταυτόχρονα μελαγχολικός και παιχνιδιάρικος· να διαθέτει μια ζωτικότητα η οποία μπορεί να σε κερδίσει ακόμα κι αν το ηχητικό αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο του γούστου σου.
{youtube}VtZqUfN96AE{/youtube}
