Τηρουμένων των αναλογιών, γνωρίζω πλέον κάμποσους «κακεντρεχείς μουχαμαντάκηδες» (μεταξύ τους προσμετρήστε και την αφεντιά μου). «Μουχαμαντάκηδες», εκ της ξεπερασμένης πλέον κατάληξης που κάποτε πήγαινε παρέα με τον γηπεδικό/κομματικό φανατισμό. «Κακεντρεχείς», υπό την έννοια πως με κάθε νέο μουχαμαντικό πόνημα –κι είναι ήδη τέσσερα, με επίσημα εκπεφρασμένες αυξητικές τάσεις– τους σκάβουμε τους λάκκους του φορμαλισμού και της επανάληψης και τους περιμένουμε να πέσουν μέσα, ευχόμενοι ενδόμυχα να μην εμφανιστούν ποτέ. Γιατί ακούγεται τόσο μονολιθικό και περιχαρακωμένο το κόλπο των κυρίων Coti K, ILIOS & Βελιώτη, ώστε δεν μπορεί παρά να είναι περιορισμένα τα ψωμιά του. Στην πράξη, βέβαια, σας υπογράφω πως θα πρέπει να περιμένουμε τουλάχιστον μέχρι το βου μέρος της τριλογίας που ανοίγει με το Zo Rèl Do, για να δούμε εάν θα επαληθευθούν οι θεωρίες ή θα τις ακούσουμε και πάλι να καταποντίζονται στα βάθη τα απροσμέτρητα της βιόλας, του τσέλου και των γεννητριών.
Από την ονοματοδοσία τους την ίδια, οι Mohammad λειτουργούν επιχειρώντας να ανανοηματοδοτήσουν λέξεις, εικόνες, ήχους. Ο γνωστός προφήτης, μια παραδοσιακή φορεσιά, ένα βουκολικό ηχητικό θέμα, μετατρέπονται σε κάτι άλλο στα πλαίσια της οπτικοακουστικής του τρίο. Γι’ αυτό και δεν έδωσα πολύ σημασία διαβάζοντας πως η τριλογία εξερευνά τους ήχους μιας πραγματικής γεωγραφικής περιοχής (εσωκλείονται ακριβείς συντεταγμένες και μόνον). Συνηθισμένα πια τρικάκια μυστηρίου…
Επανερχόμενος, ωστόσο, μου έσκασε ότι απ’ το εντελώς φλου και μυστήριο των μέχρι τώρα κυκλοφοριών (απουσία θεωρητικών βοηθημάτων, λοιπών πληροφοριών κτλ.), μεταβαίνουμε στην κυριολεξία στο συντεταγμένα ακριβές, το οποίο παρεμπιπτόντως μπορεί να είναι εξίσου μυστήριο. Και μόνο τότε έκανα τον κόπο να επαληθεύσω πως οι συντεταγμένες αναφέρονται στην ευρύτερη γεωγραφική γειτονιά μας. Και πιο συγκεκριμένα στην ύπαιθρο της τελευταίας –στη ρίζα της, αν το επιθυμείτε– όπως ορίζουν το ίδιο το εξώφυλλο, η εισαγωγική ηχογράφηση της υπαίθριας ανθρωποσύναξης κι ο τζίτζικας που κλείνει το Zo Rèl Do. Αν και, έτσι και μου έδιναν σοβαρές πιθανότητες, θα πόνταρα τα ελαιοπερίβολα της γιαγιάς μου πως η φορεσιά της φωτογραφίας δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία και πως οι παραπάνω και καλά πραγματικές ηχογραφήσεις είναι στην ουσία αληθοφανείς στουντιακές κατασκευές. Κάτι σαν αντιστροφή της μέχρι τώρα δημιουργικής λογικής των Mohammad. Ωραία δεν θα 'ταν;
Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της αστικής αναδόμησης των ήχων της υπαίθρου, οι Mohammad στέκονται όσο ποτέ άλλοτε στην πρώτη ύλη που προσφέρει σωρηδόν η βουκολική θεματολογία της άνευ εθνικού προσδιορισμού ευρύτερης περιοχής μας (εξ ου ίσως και η χρήση των συντεταγμένων στο εσώφυλλο του άλμπουμ). Στέκονται αύτανδροι, αν θέλετε, σε έναν από τους ούτως ή άλλως βασικούς πυλώνες του ήχου τους, για να τον εξερευνήσουν βαθύτερα και να σφίξουν περισσότερο τη συχνοτική λαβή τους.
Το γεγονός δε ότι το πράττουν κάτω από θεματική σκεπή, φαίνεται να απελευθερώνει πρόσθετες δημιουργικές δυνάμεις, καθώς τόσο οι ίδιες οι παραλλαγές των φευγαλέα γνώριμων θεμάτων, όσο και οι συμπλοκές βιόλας και τσέλου, ανταποκρίνονται πλήρως στον σκοπό τους: στη μετατροπή της χρήσης των ηχητικών ιδιοτήτων (και κυρίως του αντίκτυπου αυτών) που ενυπάρχουν στη “Σαμαρίνα” για παράδειγμα, από το σκηνικό της υπαίθρου, σ’ εκείνο του ιξ αστικού δωματίου. Κι απ’ την ηχητική που προσφέρει ο φυσικός χώρος, σ’ εκείνη του χώρου μεταξύ των ακουστικών και των αυτιών. Διότι ως γνωστόν, θέλει τον χώρο του το κλαρίνο να πάνε και να έρθουν με τη βολή τους τα κύματα, να αντηχήσουν, να κάνουν τον κύκλο τους. Τι να κλάσει το διαμέρισμα; Αντιθέτως, οι μουχαμαντικές συχνότητες λειτουργούν στους μικρούς χώρους: υπόκωφα, οικονομικά, ως αστικό ανάλογο που βολεύεται από το 'να αυτί μέχρι τ' άλλο. Πού να βγούνε στον καθαρό αέρα; Κι όμως, εκεί η βραδυκίνηση και η αιώρηση, εκεί το χάσιμο και η ανάταση του γυρίσματος.
Για να τα πω τελικά, χοντροκομμένα, αμιγώς χρηστικά και εν αναμονή των δύο επόμενων δόσεων της τριλογίας (τα της δεύτερης δόση εδώ), οι Mohammad του Zo Rèl Do γίνονται και επισήμως οι ατομικοί κλαριντζήδες σου, άνευ του ώπα τα· ακόμα κι αν η σχέση σου με τη φύση σώνεται στις βουκαμβίλιες των διπλανών.
{youtube}90SkJNwSnWI{/youtube}
