Εκείνος, παραγωγός που ξεκίνησε από το χιπ χοπ, ως μέλος των Dagobah System και με συνεργασίες με γνωστά ονόματα του είδους (Άγνωστος Χειμώνας, Ταφ Λάθος, Soulnek). Είχε όμως δείξει σταδιακά τη στροφή του προς έναν πιο μοντέρνο μαύρο ήχο, με κορύφωση αυτής της πορείας το άλμπουμ Play That Funky Music (2012), ενώ το τελευταίο καιρό δρούσε ως DJ στην περιοδεία των Belleruche. Στο βιογραφικό του συμπληρώστε και το soundtrack του ντοκιμαντέρ Debtocracy (με θέμα την ελληνική οικονομική κρίση). Εκείνη πάλι τη γνωρίσαμε από τον δίσκο Πολεμιστές Ζωής των Σκοτεινή Πλευρά (2007), ενώ μετέπειτα τη συναντήσαμε στον προσωπικό δίσκο του Γέλου (Μεταξύ Ουρανού Και Γης, 2010) καθώς και σε διάσπαρτα δικά της κομμάτια, όλα σε ελληνικό στίχο.
Το WeGotMusic βρίσκει τη μεν Esterina να αγκαλιάζει το αγγλοσαξωνικό στοιχείο στη στιχοπλοκία της, τον δε RSN να επιχειρεί να πλαισιώσει τις φωνητικές επιδόσεις της με μια πλειάδα μελωδικών, ατμοσφαιρικών ήχων, οι οποίοι αντλούν στοιχεία από μια σειρά γνωστών ονομάτων του παρελθόντος (π.χ. Kruder & Dorfmeister από τα 1990s ή τον RJD2 από τα '00s)· η χρήση πάλι των κιθαριστικών ακόρντων θυμίζει DJ Burn One, από τα πιο πρόσφατά μας χρόνια. Αλλά η πιο ηχηρή παραπομπή της όλης προσπάθειας είναι στο project Blakroc των Black Keys, όπου η βρωμιά των μπλουζ συνάντησε τα χιπ χοπ beats, δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα ιδιαίτερο και συνάμα άρτιο καλλιτεχνικά.
Με αυτά λοιπόν στο μυαλό ξεκινά ο εν λόγω δίσκος και δημιουργεί ένα σύνολο κομματιών που πραγματεύονται ζεστά drum breaks, κυκλωτικές μπασογραμμές και κοφτερά bluesy riffs, συνοδευόμενα από μια φωνητική ερμηνεία η οποία ενοποιεί τα παραπάνω σε κάτι το συμπαγές. Με οδηγό έτσι την Esterina, το WeGotMusic πετυχαίνει να φανεί ως δίσκος που ακούγεται ευχάριστα όλες τις ώρες: μπορεί για παράδειγμα να συντροφεύσει ιδανικά τις ώρες χαλάρωσης στο σπίτι με τη μπασαδούρα, το soul συναίσθημα, τα πλήκτρα και τις κιθάρες του –οι τελευταίες θαρρείς πως έχουν ξεπηδήσει από 1970s λαϊβάδικο κάπου στη Φιλαδέλφεια.
Από την άλλη, αυτό που δεν καταφέρνει το άλμπουμ είναι την υπέρβαση, εκείνο το βήμα παραπάνω το οποίο θα το διαφοροποιούσε από τον διεθνή μέσο όρο που καταπιάνεται με τα ίδια πάνω-κάτω πράγματα. Οι ικανότητες βέβαια υπάρχουν, η θέληση εξίσου, οπότε η καινοτομία πιθανόν να έρθει σε κάποια επόμενη δουλειά. Μέχρι τότε μπορούμε να κρατήσουμε τις όποιες ενστάσεις και να απολαύσουμε το WeGotMusic για ό,τι είναι: ένας καλοφτιαγμένος δίσκος με επιρροές από το trip και hip hop, αλλά και τη soul και μπλουζ παράδοση.
{youtube}xgOofsWlv4M{/youtube}
