Θα μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνα λογοπαίγνια με το όνομά τους στην περίπτωση που οι No Clear Mind κινούνταν σε τεθλασμένες γραμμές χωρίς συνοχή, κώδικα ή σκοπό. Όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει εδώ, στον πρώτο δίσκο τους που αποτυπώνεται σε φυσική μορφή –το ντεμπούτο τους είχε κυκλοφορήσει μόνο ψηφιακά, για ελεύθερο κατέβασμα. Απομακρυσμένοι από μια αρκετά μεγάλη ομάδα συγκροτημάτων (και όχι μόνο της ημεδαπής) που μπερδεύουν το nu με τους Neu και τον αστράγαλο με τον ασπάλαθο (για να θυμηθούμε ρήση παλιάς ελληνική ταινίας), οι No Clear Mind ανήκουν στα παιδιά της άνθισης και πτώσης του post-rock, όταν αυτό σχημάτισε έντονους θύλακες στα μυαλά των θιασωτών του, οδηγώντας σε συνειρμικά παρελθόντα, μα και σε μελλοντικά –σε επίπεδο κυκλοφορίας– ακούσματα.
Στο Mets θα βρείτε έτσι τόσο τους Pink Floyd του Ummagumma, όσο και τους Sigur Rós της παρένθεσης [βλέπε ()]: ανοίγματα έντονα μελωδικά, χωρίς την κατάρα του post-rock να καταδυναστεύει τις ενορχηστρώσεις –τουτέστιν, ανέβασε γκάζια τώρα, να κάνουμε ένα πέσιμο μετά και στο κενό θα ακουστεί ένα γεμάτο παραμόρφωση μινόρε και θα ξαναμπούμε όλοι μαζί. Ουδόλως συμβαίνει κάτι τέτοιο στις 10 συνθέσεις του Mets, κάτι που ενισχύεται και από το γεγονός ότι μερικές φορές είναι τα πιάνα που αναλαμβάνουν την οδήγηση.
Εξάλλου και το ζήτημα φωνή/φωνητικά δεν αποτελεί εμπόδιο σε ό,τι θέλει να πράξει εδώ το αθηναϊκό συγκρότημα, την ισότονη θα έλεγες ατμόσφαιρα ενός νεόκοπου ambient, με ενέσεις από τα '00s: μόλις στο τέταρτο κομμάτι και μόνο άλλη μία φορά (στο όγδοο) θα ακούσετε ανθρώπινη λαλιά. Πρέπει βέβαια να πω ότι από ένα σημείο και πέρα ο δίσκος μου φάνηκε να προχωρά πάνω σε όμοιες συνθετικές ιδέες, τις οποίες απλώς διαμόρφωνε διαφορετικά η ενορχήστρωση. Από την άλλη το "Coda" (που κλείνει το άλμπουμ) είναι μια θαυμάσια σύνθεση, η οποία, μέσα στη λιτότητά της, αναδεικνύει ένα άρωμα σοφά δομημένο σε επίπεδο μελωδίας, που σπάνια ακούμε από ελληνική μπάντα.
Θα ήθελα επίσης να σταθώ σε ένα ακόμα σημείο, το οποίο απαντάται και στο δελτίο τύπου της κυκλοφορίας, μα ελαφρώς και σε συνεντεύξεις των ίδιων των No Clear Mind: οι αναφορές στον ήχο των 1970s. Δεν είναι 1970s ο ήχος του Mets, απλώς μπορείς να ανιχνεύσεις κάποιες δομές εκείνης της δεκαετίας, καθώς και τις αντηχήσεις ορισμένων δίσκων του Brian Eno –λ.χ. του Another Green Planet ή του Here Comes The Warm Jets. Σε καμία περίπτωση δεν μειώνει βέβαια κάτι τέτοιο την αξία της νέας κατάθεσης των No Clear Mind. Ίσως όμως δώσει στη δουλειά τους μια αίσθηση άφιξης, ενώ δεν θα έχουν καν μαζευτεί καλά-καλά οι τροχοί κατά την απογείωση.
{youtube}wXiYnMdptwU{/youtube}
