Κορύβαντες: οι πρώτοι άνθρωποι, ιερείς της Κυβέλης, συνοδοί της κόρης Περσεφόνης, εκστατικοί χορευτές.
Κύρβα: (τόπος λατρείας), η σημερινή Ιεράπετρα.
Δύο λέξεις που έδωσαν τον τίτλο στην πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Νίκου Μαστοράκη (γνώριμος σε όσους παρακολουθούν την εγχώρια παραγωγή από το άλμπουμ Το Σκοτεινό Τρυγόνι, με 12 μελοποιημένα ποιήματα & κείμενα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη), υποδηλώνοντας τις αναφορές και τις επιρροές αυτής της δουλειάς. Μιας δουλειάς που φιλοδοξεί να συνδέσει την παραδοσιακή μουσική της Κρήτης με το έντεχνο τραγούδι.
Κι αν ο ορίζοντας φαντάζει αρχικά περιορισμένος, η πορεία της ακρόασης φανερώνει ότι η Κύρβα ανοίγεται σε ευρύτερα της Κρήτης μονοπάτια της ελληνικής μουσικής. Ενώ δηλαδή η παρουσία του Ψαραντώνη επισφραγίζει τις αναφορές στην τοπική παράδοση ("Ουρλιαχτό", "Η Μάζωξη", "Προσευχή"), οι ερμηνείες του Σωκράτη Μάλαμα και της Μαρίνας Δακανάλη, αλλά και η γενικότερη επιμέλεια της παραγωγής από τον πρώτο, ανοίγουν τους ορίζοντες του δίσκου στο έντεχνο τραγούδι. Φαινομενικά το σύνολο κυριαρχείται από την παρουσία του Μάλαμα (ερμηνεύει τα επτά από τα δεκατρία τραγούδια), στην ουσία όμως οι συνθέσεις του Νίκου Μαστοράκη, όπως και η χρήση των κρητικών οργάνων (λύρα, λαούτο), το διαφοροποιούν από το γνώριμο ύφος των προσωπικών δουλειών του τραγουδοποιού. Έτσι, οι συνθέσεις κάνουν από τη μια σαφείς αναφορές στην Κρήτη και στο φάσμα της δικής της παράδοσης, ταυτόχρονα όμως προχωρούν και σε έναν εμπλουτισμό με πιο σύγχρονα στοιχεία, βρίσκοντας τελικά μια καλή ισορροπία μεταξύ του παρελθόντος και του (έντεχνου) παρόντος.
Ως προς το τραγουδιστικό κομμάτι, ο Μάλαμας κινείται στο γνώριμο ύφος του –με κορυφαία στιγμή τη "Μέδουσα"– ενώ η ανώριμη ακόμα, εντούτοις συμπαθητική φωνητικά, Δακανάλη πετυχαίνει μια εξαιρετική ερμηνεία στο "Μυστικό"• ο Ψαραντώνης, πάλι, παρουσιάζει κι εδώ τη χαρακτηριστική αγριάδα και την ένταση που βρίσκουμε και στη δική του δισκογραφία. Επίσης, σημαντικό συν για το άλμπουμ αποδεικνύονται οι στίχοι, καθώς το γεγονός ότι δεν υπογράφονται από επαγγελματίες στιχουργούς τους δίνει μια πρωτοτυπία στην εκφορά του λόγου –αν και πρέπει να παρατηρηθεί ότι δεν ξεφεύγουν από τη συνηθισμένη θεματολογία.
Παρότι λοιπόν η Κύρβα του Νίκου Μαστοράκη αποπειράται κάτι ήδη δεδομένο στη δισκογραφία –το πάντρεμα κρητικής παράδοσης και έντεχνου– το κάνει με ιδιαίτερη επιτυχία. Πραγματοποιώντας την έκπληξη, καθώς προέρχεται από έναν συνθέτη με ελάχιστη παρουσία, ο οποίος καταφέρνει να συγκεντρώσει γύρω του σημαντικούς καλλιτέχνες, που τελικά συμβάλλουν σ’ ένα άξιο αποτέλεσμα.
{youtube}g-EZhUXMFeg{/youtube}
