Το Stateless σε κερδίζει από τα πρώτα κιόλας ακούσματα, καθιστώντας απολύτως ξεκάθαρη τη φιλοσοφία που κρύβεται πίσω από τις δημιουργίες των Borderline Syndrome: η μουσική δεν έχει στεγανά, φωνάζουν τα τραγούδια τους καθώς κινούνται ανάμεσα σε διάφορα είδη, αλλάζοντας συχνά ύφος και ήχους. Αλλά και το ίδιο το συγκρότημα ξεπερνά τα όρια της εγχώριας αγγλόφωνης σκηνής, αποδεικνύοντας με τη δουλειά του ότι συγγενεύει με ευρύτερες διεθνείς «οικογένειες», με τις οποίες και μπορεί να συγκριθεί.
Σε εννέα μόλις κομμάτια κρύβεται μια πλημμύρα ήχων και συναισθημάτων: από τις έντονες εναλλαγές του “Thank You For Being Honest’’ στο πιο εσωτερικό και συναισθηματικό “I Have My Eyes On You” κι από εκεί στο μέταλ των “Ιnnocent And Blue’’ και “Balloons’’ και στο εξαιρετικό (αν και ιδιόμορφο) “Inflated Society” –ίσως το καλύτερο του δίσκου– οι πειραματισμοί ξεχωρίζουν ως κυρίαρχο στοιχείο του Stateless. Μάλιστα, οι διαφοροποιήσεις όχι μόνο δεν κουράζουν, αλλά αντίθετα δίνουν μία αίσθηση ποικιλίας και πληρότητας στο αποτέλεσμα.
Ξεχωρίζουν οι εμπνευσμένες συνθέσεις, που ξεκινούν από στιβαρές μουσικές ιδέες και εκτελούνται άψογα από μια ποικιλία οργάνων, όπως επίσης και οι συμπαγείς, πλούσιες ενορχηστρώσεις. Στο σύνολό τους, τα τραγούδια των Borderline Syndrome ισορροπούν αποτελεσματικά ανάμεσα στη σκληρότητα της μέταλ μουσικής και στη μελωδικότητα των πιο χαμηλότονων δημιουργιών, αποφεύγοντας τις ακρότητες και τις υπερβολές. Οι στίχοι –ενίοτε τρυφεροί (“I Have My Eyes On You’’), άλλοτε σκληροί και καυστικοί (“Inflated Society’’)– δένουν αρμονικά μαζί τους, τα φωνητικά όμως της Σοφίας Σαρρή σαφώς υπολείπονται: χρειαζόταν νομίζω περισσότερο βάθος και μεγαλύτερη μετριοπάθεια στις ερμηνείες της, οι οποίες συχνά παρασύρονται σε υπερβολές από τις συνεχείς και σε σημεία καταιγιστικές εναλλαγές των ρυθμών, σκεπάζοντας έτσι τις εκφραστικές ικανότητές της και την καλή χροιά της φωνής της.
Παρά τις όποιες ενστάσεις, το Stateless είναι ένα άλμπουμ για το οποίο οι δημιουργοί του αφιέρωσαν αρκετές ώρες δουλειάς και μεγάλη προσπάθεια∙ και αποπνέει μια ωριμότητα δυσανάλογη με τη διάρκεια ζωής του συγκροτήματος. Ξαφνιάζει λοιπόν ευχάριστα η πρώτη δισκογραφική προσπάθεια των Borderline Syndrome, ανεβάζοντας έτσι ψηλά των πήχη των προσδοκιών για τα επόμενα πονήματά τους. Έχουμε εδώ μια διαφορετική από τη συνηθισμένη πλευρά της αγγλόφωνης σκηνής, που ξεπερνά με ευκολία τα σύνορα –μουσικά και γεωγραφικά– και αξίζει έτσι την προσοχή του κοινού.
{youtube}_z7Sa5mbLFM{/youtube}
