Ανοίγοντας την όμορφη συσκευασία του ομότιτλου δισκογραφικού ντεμπούτο των Bad Bid και διαβάζοντας το πολυπληθές line-up και τα όργανα που ακούγονται στην ηχογράφηση, ψήθηκα πολύ να ακούσω. Το εξώφυλλο (ένα... πιρούνι στην πρίζα) με προϊδέασε για τις ροκ κατευθύνσεις τους, είχα όμως την απορία με ποιον τρόπο συνδύαζαν τον ηλεκτρικό ήχο με σαξόφωνο, τρομπέτα, βιολί, μελόντικα και μεταλλόφωνο.
Οι Bad Bid είναι κατά βάση προγκρεσιβάδες. Τουλάχιστον αυτή η τάση επικρατεί κι αποτελεί θεμέλιο της μουσικής τους νοοτροπίας, όπως μαρτυρούν οι εννέα συνθέσεις με τις εναλλαγές θεμάτων και ρυθμών και με τα απαιτητικά οργανικά μέρη. Υφολογικά, από την άλλη, μοιάζουν να στέκονται κυρίως στο ska punk ιδίωμα: αντλούν περισσότερο από τη νεότερη γενιά της σκηνής, π.χ. τους Streetlight Manifesto, μπολιάζουν όμως αυτόν τον κορμό με ποικίλες επιρροές –από το χαρντ ροκ, την αγγλοσαξονική φολκ και την κλασική ποπ των 1960s.
Σε ό,τι αφορά στην τεχνική, στις εκτελεστικές ικανότητες δηλαδή, οι Bad Bid διαθέτουν τα απαραίτητα εφόδια, καθώς έχουν αναπτύξει τη μεταξύ τους μουσικότητα. Μάλιστα, τα καθαρά μουσικά μέρη αποτελούν το δυνατότερο ίσως σημείο τους. Επίσης, λειτουργεί υπέρ τους το γεγονός ότι δεν ξεχειλώνουν τις ιδέες τους και κρατάνε τη διάρκεια του δίσκου σε λογικά επίπεδα. Η ηχογράφηση, τέλος, είναι προσεγμένη και αναδεικνύει τα παραπάνω θετικά στοιχεία, βοηθώντας το μπρίο της μπάντας να φτάσει μέχρι τα ηχεία.
Εκεί που νιώθω ότι υπάρχει αρκετό ακόμα περιθώριο για βελτίωση είναι στις ίδιες τις συνθέσεις. Ενώ περνάς καλά ακούγοντας τον δίσκο, δεν σου εντυπώνονται πάντα οι μελωδίες, ενώ αρκετές ιδέες ακούγονται γενικά βεβιασμένες ή αδύναμες. Για κάθε αξιόλογη στιγμή, όπως τα "Mr. Burnitall" και "Simple Toss" ας πούμε, βρίσκεται και μια κάπως αδιάφορη, σαν το "A Million Handshakes" ή το "Intend To Offend".
Άλλο σημείο, λιγότερο σημαντικό ίσως, είναι τα φωνητικά του Χρήστου Κρητικού, ο οποίος ενώ διαθέτει φωνή με δυνατότητες, πάσχει στο θέμα της αγγλικής προφοράς. Όχι ότι προσωπικά έχω την απαίτηση να ακούω ντε και καλά λονδρέζικη εκφορά, λόγω όμως των ανεβασμένων ρυθμών και της γρήγορης πολλές φορές διαδοχής των λέξεων, το θέμα αυτό επηρεάζει σημαντικά την αβίαστη ροή των φθόγγων –και τελικά την κατανόηση των όσων τραγουδάει. Χρειάστηκε δηλαδή να έχω μπροστά μου το ένθετο με τους στίχους για να πιάσω τα όσα (αρκετά ενδιαφέροντα ομολογουμένως) λένε στα τραγούδια τους οι Bad Bid.
Σε γενικές γραμμές, πάντως, το Bad Bid φανερώνει αρετές και αποδεικνύει την ύπαρξη σωστών βάσεων για τους δημιουργούς του. Αν μάλιστα καταφέρουν στη συνέχεια να διαφοροποιηθούν περαιτέρω από τους μουσικούς ήρωές τους και μεστώσουν τη συνθετική τους γραφή, θα έχουμε (πιστεύω) να πούμε πολύ πιο θετικά πράγματα την επόμενη φορά. Προς το παρόν, μιλάμε για ένα ντεμπούτο διασκεδαστικό, έναν δίσκο ο οποίος έχει τις στιγμές του αλλά και κάποιες μη παραβλέψιμες αδυναμίες.
{youtube}Yc3mfmsduMU{/youtube}
