Χωρίς πολλές περιστροφές, το Hamatoura του A Day Before είναι ό,τι πιο όμορφο άκουσα τον τελευταίο καιρό από τον ευρύτερο πειραματικό χώρο, μαζί με το νέο άλμπουμ των Matmos. Και το ότι έρχεται από ατόφια ελληνικά χέρια, το κάνει ακόμα πιο ωραίο. Όχι μόνο διότι διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία και τη γνώση του τι θεωρείται ως πεπερασμένο στον χώρο όπου εντάσσεται, αλλά –το κυριότερο– επειδή δείχνει πως ήρθε η ώρα που οι Έλληνες πειραματιστές μπορούν να γράφουν βιωματική μουσική, αντί να αναπαράγουν τα ξένα πρότυπα.
Μα έχει πατρίδα ο πειραματισμός; Όχι, ανταπαντώ. Όμως στο παγωμένο λ.χ. στοιχείο των Panasonic, στην ελευθεριότητα των Matmos, στη νεύρωση του Massona ή στον ιντελεκτουαλισμό των Organum υπάρχουν παρυφές πολιτισμικών παρακαταθηκών, υπαγορευμένες από την ιδιαίτερη καταγωγή των συντελεστών. Όπως ακριβώς και στο Hamatura, όπου ακούμε ένα καθαρόαιμο μεσογειακό υβρίδιο ήχων και μουσικής, το οποίο μαρτυρά την εντοπιότητα του κατασκευαστή του. Ο Γιώργος Καπαραλιώτης είναι ναυτικός και σε κάθε του μπάρκο παίρνει μαζί την αγάπη του για τη μουσική: με τη βοήθεια της τεχνολογίας αποτυπώνει λοιπόν εδώ ήχους από θρησκευτικές λειτουργίες (Χαματούρα λέγεται το ορθόδοξο Μοναστήρι της Αντιοχείας) , από την άγκυρα που μαζεύεται προ του απόπλου, από το πλήθος σε ξένες ανοικτές αγορές, ακόμα κι από τη μεταλλική πόρτα στην καμπίνα του. Και συνδυάζει κατόπιν αυτά τα ηχητικά δείγματα με δικές του μουσικές και παιξίματα, επιστρατεύοντας ηλεκτρονικές λούπες, κιθάρες, ούτι, μπουζούκι και κάποια διάσπαρτα κρουστά.
Το αποτέλεσμα, όπως αποτυπώνεται στις πέντε συνολικά συνθέσεις τούτης της περιορισμένης CD-r έκδοσης (40 αντίτυπα), έχει μια ειδική χροιά. Και μια πολύ ζωντανή αίσθηση του field recording αποτυπώνει, αλλά και μια πυκνή ατμόσφαιρα ήχων συγκροτεί χάρη στους ελληνικούς, ευρύτερα μεσογειακούς, ακόμα και κέλτικους δρόμους των εγχόρδων. Ατμόσφαιρα που διαφοροποιεί αισθητά τη Hamatoura από άλλες κυκλοφορίες του χώρου, καθώς ως οδηγός της τίθεται η εσωτερικότητα και όχι ο ζόφος: ο Πολυζωγόπουλος αντιστρατεύεται το σκοτεινό ως μόνο εχέγγυο της καλής μουσικής και ατμόσφαιρας. Η νέα του κατάθεση μπορεί να εμπεριέχει νόστο και μελαγχολία, την ίδια όμως στιγμή τη διακρίνει και μια φωτεινή ακτίνα ελπίδας. Κι αυτό ακριβώς το στοιχείο σου μένει ως τελικό συναισθηματικό απαύγασμα της ακρόασης.
Από εκεί και πέρα, σαφώς και σε μερικά σημεία μέσα στις συνθέσεις διαπιστώνονται ορισμένα πεπαλαιωμένα στοιχεία στη δημιουργική αντίληψη του A Day Before –με πλέον ίσως χαρακτηριστικό τις ηλεκτρικές κιθάρες. Επίσης, ένα καλύτερο mastering θα βοηθούσε νομίζω στην ανάδειξη των πιο λεπτών αρωμάτων της δουλειάς. Σε καμία πάντως περίπτωση δεν χαμηλώνει ο πήχης του έργου από τέτοιες επισημάνσεις.
Τέλος, η θαυμάσια αισθητική της έκδοσης προσυπογράφει την αρτιότητα του έργου• τόσο με τη φιγούρα του προσκυνητή στο εξώφυλλο, όσο και με το σαν πάπυρο εσωτερικό υπόμνημα χάρτου, όπου βρίσκει κανείς τις σημειώσεις περί των λεπτομερειών του δίσκου και των ηχογραφήσεων.
{youtube}Ku2xl2Ly7kA{/youtube}
