Πίσω στην τρίτη γυμνασίου, μια μέρα που κάναμε Γερμανικά, ο διπλανός μου στο θρανίο είχε λυσσάξει να κάνει φασαρία, μιλώντας με τις κοπέλες από πίσω μας. Σε κάποια στιγμή, πλησιάζει αθόρυβα η καθηγήτριά μας, χωρίς ο φίλος μου να την έχει καταλάβει. Του λέει «να σου πω» και, καθώς ο διπλανός μου γυρίζει μπροστά να δει ποιος τον φωνάζει, αρπάζει μια σφαλιάρα η οποία –κυριολεκτικά– τον ζάλισε (ξέρω, όχι και πολύ παιδαγωγικό). Και τι σχέση έχει αυτή η ιστορία, θα αναρωτηθείτε, με τον εν λόγω δίσκο; Μα κάτι ανάλογο με τη σφαλιάρα και τη μετέπειτα απορία του συμμαθητή μου ένιωσα και εγώ βάζοντας το Επικίνδυνη Ποίηση Μέρος 3ο του Κύριου Μέγα στο στερεοφωνικό μου, δίχως να γνωρίζω περισσότερες λεπτομέρειες για το ποιόν του.
Για να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή, πρόκειται για την τρίτη δισκογραφική δουλειά του Χρήστου Πακιώτη ή αλλιώς Κύριου Μέγα. Και είναι μια δουλειά που περιέχει στοιχεία και συστατικά τα οποία προσωπικά δεν έχω συναντήσει ξανά σε δίσκο Έλληνα hip hop καλλιτέχνη, αφού το industrial, το trip hop, οι κιθάρες και τα ηλεκτρονικά σουλατσάρουν ανενόχλητα σε όλη την έκταση του δίσκου. Το σημαντικό όμως δεν είναι αυτό. Είναι το ότι, αντί να του προκύψει ένας ηχητικός Φρανκενστάιν, ο Κύριος Μέγας καταφέρνει να εντάξει τα, θεωρητικά, «ξένα» στοιχεία με απόλυτη αρμονία μέσα στο σύνολο. Το μοναδικό όνομα που μου έρχεται στο μυαλό για μια καλή παρομοίωση είναι των Dalek, και πάλι ωστόσο δεν συνοψίζει απόλυτα τι συμβαίνει εδώ μέσα –γιατί αν ήταν έτσι, τότε τα ελληνικά παραδοσιακά όργανα πού κολλάνε; Και πώς να δικαιολογήσεις την α-λα-Ulrich Schnauss αισθητική και τη μετέπειτα μεταμόρφωση στον ήχο των Explosions In The Sky σε ένα κομμάτι μόλις...94 δευτερολέπτων όπως το “Θέλω Να Έρθω Να Σε Βρω”;
Σα να μην έφτανε το πραγματικά αξιέπαινο πάντρεμα τόσων επιρροών και η δημιουργία ενός ήχου συνάμα προσωπικού μα και πέρα για πέρα καλλιτεχνικού, έρχεται η στιχουργική πλευρά για να αποτελειώσει τα αποσβολωμένα μας αυτιά. Εδώ υπάρχουν στίχοι του ίδιου του Πακιώτη αλλά και ποιήματα του συνεργάτη του Γιώργου Ρενιέρη, από την επερχόμενη ποιητική συλλογή του «Αποφλέγματα». Το τοπίο που σκιαγραφείται και από τις δυο πλευρές είναι πάντως κοινό: κοινωνικός ξεπεσμός, αηδία για την κατάντια της σύγχρονης κοινωνίας, η αποπνικτική ατμόσφαιρα του αστικού περιβάλλοντος το οποίο περικυκλώνει και τελικά μολύνει όλους μας, αλλά και ηλιαχτίδες ελπίδας που τελικά βρίσκουν διέξοδο μέσα από τον ζόφο του τοπίου. Το συναίσθημα υπάρχει εδώ μέσα, απλά έχει ορθώσει γύρω του τείχη ογκώδη ώστε να προστατευθεί από τη μιζέρια που το περιβάλλει. Συνεχίζει όμως να ζει, έστω κι αν πρόκειται για μια ζωή μοναχική, αποφεύγοντας όσους ξενιστές επιζητούν την εξόντωσή του.
Δεν νοείται εδώ αναφορά ξεχωριστών τραγουδιών. Κι αυτό γιατί το Επικίνδυνη Ποίηση Μέρος 3ο του Κύριου Μέγα είναι ένα έργο με αρχή, μέση και τέλος, με συνέχεια και με λογική σειρά στα τεκταινόμενα που λαμβάνουν χώρα μέσα του. Είναι ζωντανός οργανισμός, ο οποίος δεν θέλει απλά να σε κάνει να περάσεις την ώρα σου ευχάριστα μαζί του, μα επιδιώκει να αγγίξει την ψυχή σου, να προβληματίσει το μυαλό σου και να γίνει μέρος σου. Κάτι τέτοιο ασφαλώς και δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν τραγούδια που θα μπορούσαν να σταθούν κι αυτόνομα σαν άκουσμα. Κάθε άλλο. Απλά θα αδικούσαμε το συνολικό έργο εάν ξεχωρίζαμε συγκεκριμένα κομμάτια, καθώς έχει συνειδητά φτιαχτεί με τη λογική ενός όμορφου, ουσιαστικού και τελικά σημαντικού –για την πολυσυλλεκτική του hip hop ματιά– παζλ.
Δεν θα χρειαστείτε πολλές ακροάσεις για να καταλάβετε ότι κάτι σπουδαίο συμβαίνει εδώ. Μένεις δε με την εντύπωση ότι έχεις στα χέρια σου έναν δίσκο που άδικα δεν έχει ακόμα αναγνωριστεί ως αυτό που είναι, μία δηλαδή από τις καλύτερες εγχώριες κυκλοφορίες της χρονιάς.
