Πολλά έχουν καταλογίσει κατά καιρούς στην Ευσταθία, ελάχιστα όμως από αυτά έχουν τελικά σχέση με την ουσία. Γιατί, όσοι έχουν ασχοληθεί σοβαρά μαζί της, έχουν συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για μία τραγουδοποιό με μοναδική καλλιτεχνική συνέπεια, που καταφέρνει κάθε φορά να φέρει σε πλήρη ισορροπία τα τρία συστατικά στοιχεία της δημιουργίας της: τον στίχο, τη μουσική και την ερμηνεία. Και όλα αυτά πλαισιωμένα από ένα ξεχωριστό στιλ, βασισμένο στην ποπ κουλτούρα, μα με διαφορετικές αποχρώσεις ανάλογα με το concept της κάθε δουλειάς. Αυτή η ποπ κουλτούρα αποτυπώθηκε με τον καλύτερο τρόπο στις τρεις μέχρι τώρα δουλειές της. Αναδεικνύοντας στιχάκια με πλεόνασμα ευφυΐας και καλής αισθητικής, όπως και την ικανότητα της Ευσταθίας να συνθέτει μελωδίες δεξιοτεχνικά κινούμενες ανάμεσα στο ανάλαφρο και στο σοβαρό, στο χαρούμενο και στο μελαγχολικό, στο απλό και στο μεγαλοπρεπές. Ανατρέπεται όμως, έστω και ελαφρώς, στο καινούργιο της άλμπουμ, σαρκαστικά τιλοφορούμενο Είναι Πολύ Καλό Παιδί. Η καρδιά του «καλού παιδιού» εξακολουθεί να είναι ποπ, με ελαφρούς rock, funky, jazz και ηλεκτρονικούς χτύπους, και τα λόγια του εξακολουθούν να είναι γεμάτα οξυδέρκεια και ευαισθησία. Απλά η Ευσταθία στρέφεται και σε ήχους παλαιότερων εποχών, ενσωματώνοντάς τους με ευστοχία και ταλέντο στις ποπ φόρμες όπου πατάει. Εδώ θα βρείτε έτσι και ρομαντικά βαλς, ενθουσιώδη τσα τσα τσα, μαγευτικά τάνγκο, ρυθμικά twist, χαλαρωτικά lounge, μελοδραματικές μπαλάντες: όλα θα σας ταξιδέψουν σε άλλους καιρούς, χωρίς όμως να αισθανθείτε λεπτό ότι ακούτε κάτι παλιομοδίτικο και παρωχημένο. Κι αυτό γιατί δεν έχουμε τυχοδιωκτική ή υπερφίαλη χρήση τέτοιων μουσικών στοιχείων, αλλά μία λεπτεπίλεπτη και κομψή αξιοποίησή τους. Τόσο, όσο χρειάζεται για να καταλήξει σε ένα ευφάνταστο αποτέλεσμα, το οποίο, χωρίς να χάνει τη φρεσκάδα του, αναδύει ένα σαγηνευτικό ρετρό άρωμα. Οι δύο κράχτες του άλμπουμ, το “Είναι Πολύ Καλό Παιδί” και το “Έρως Ο Αιμοβόρος”, οριοθετούν και το στιχουργικό πλαίσιο στο οποίο κινείται εδώ η Ευσταθία. Έτσι, από την υπολογιστική και ωφελιμιστική σχέση, μέχρι τον παράφορο, αλλά ζωτικό, έρωτα, που οδηγεί στην απόλυτη ευτυχία τη μια μέρα και στην απόλυτη δυστυχία την επόμενη, παρελαύνουν από τα αυτιά σας, αντίστοιχα, πόλεις βουτηγμένες στη μπύρα, οριστικές απορρίψεις, κρυφές προσδοκίες, έρωτες της μιας βραδιάς, σπίτια γεμάτα φίλους και γέλια το πρωί αλλά μοναξιά το βράδυ, καθώς και ρομαντικές ιταλικές κρουαζιέρες στα νησιά –για όσους δεν το έχετε ακόμα ακούσει, είναι το γνωστό και αγαπημένο “Κρουαζιέρα” του Βαγγέλη Γερμανού, διασκευασμένο στα ιταλικά. Με σπιρτάδα και χιούμορ, με ευαισθησία και σουρεαλισμό, με μοντέρνα, πνευματώδη, αλλά καθόλου δήθεν γλώσσα, η Ευσταθία πλάθει εννιά ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας. Η δέκατη ανήκει σε έναν παλιό και σταθερό συνεργάτη της, τον Θανάση Βούτσινο, που, κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος, προσφέρει μία από τις ομορφότερες στιχουργικές στιγμές του άλμπουμ (“Μη Μου Πεις Σ’ Αγαπώ”). Στα ελάχιστα μα εκλεκτά τρίτα πρόσωπα, θα συναντήσετε και την Ηρώ Σαΐα στο εξαιρετικό ντουέτο “Που Να Βρω Ξανά Χαρά”, και τον, επίσης, σταθερό Αντώνη Γλυκό. Ο τελευταίος, με το εκπληκτικό art direction του, ακολουθώντας και πάλι ένα ευρηματικό concept, μετατρέπει την Ευσταθία από τη business woman του Δεν Μπορεί, Έχει Meeting, σε μια σύγχρονη femme fatale με άποψη και προσωπικότητα, που, πίσω από τις εντυπωσιακές τουαλέτες, εξακολουθεί να διατηρεί τα σήματα κατατεθέν της: δηλαδή το ξεχωριστό της κούρεμα και τα χαρακτηριστικά γυαλιά της. Και μιας και αναφερθήκαμε στην όραση, κυριολεκτική και μεταφορική, έχω την εντύπωση ότι με το Είναι Πολύ Καλό Παιδί η Ευσταθία όχι μόνο μας χάρισε μία ακόμα υπέροχη –ίσως την καλύτερή της μέχρι σήμερα– δισκογραφική δουλειά, αλλά έβαλε και όλα τα ζευγάρια γυαλιά που έχει κατά καιρούς φορέσει στους διάφορους επικριτές της. Και πιστέψτε με, είμαι σίγουρος ότι είναι πολλά!
