Το όνομα Absent Without Leave το έχουμε ξαναδεί δισκογραφικά είτε σε σόλο μονοπάτια (Resound EP, Postcards From Nowhere), είτε σε συνεργασία με τους Port-Royal (Magnitogorsk). Στο τρίτο προσωπικό του άλμπουμ με τίτλο Faded Photographs, ο Absent Without Leave ή αλλιώς Γιώργος Μαστροκώστας συνεχίζει να εστιάζει στην καλή τέχνη με κάθε κόστος, δίνοντας ένα ακόμα καλαίσθητο έργο. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε σε 500 συλλεκτικά και χειροποίητα αντίτυπα από τη Sound In Silence, την ανεξάρτητη δηλαδή εταιρεία που έχει ιδρύσει ο ίδιος ο Μαστροκώστας. Η εξατομικευμένη τεχνική του θυμίζει τις κυκλοφορίες του post-punk κινήματος στην Αγγλία, καθώς για κάθε εξώφυλλο χρησιμοποιείται και μια διαφορετική φωτογραφία. Το καλλιτεχνικό μέρος, σε συνδυασμό με τις τεχνικές ηχογραφήσεις οι οποίες έχουν γίνει σε διάφορα μέρη του κόσμου (ενδεικτικά: Αθήνα, Γένοβα, Ρέικιαβικ, Λιντς, Βοστόνη) και με μια πληθώρα μουσικών –από τους οποίους δεν λείπουν οι συγγενείς υφολογικά Port-Royal και Plumerai– είναι στοιχεία ενίσχυσης του DIY χαρακτήρα του άλμπουμ: για μία ακόμα φορά, ο Absent Without Leave επιλέγει να κάνει μια εξ’ ολοκλήρου σπιτική παραγωγή. Αξιοποιώντας λοιπόν πλήρως το home studio και βασιζόμενος στις μελωδίες και όχι στις τεχνολογικές υπερβολές, ο Μαστροκώστας χτίζει μινιμαλιστικά τις συνθέσεις του σε ηχοτοπία τα οποία αντανακλούν μουσικά είδη όπως η dream pop. Διαφωνώ με τον ευρέως αποδιδόμενο χαρακτηρισμό post-rock καθώς έτσι υπονοούνται δυναμικά μελωδικά ξεσπάσματα, που απουσιάζουν από το Faded Photographs. Το άλμπουμ ακούγεται ευχάριστα στο σύνολό του, με τις πιο ξεχωριστές στιγμές να εντοπίζονται στο σκοτεινό “Balloons In The Sky” (στο οποίο θα ήθελα πάντως περιορισμένη την ένταση της ακουστικής κιθάρας και πιο ενισχυμένες τις ηλεκτρικές κιθάρες προς το τέλος) και στο “Above The Trees”, με τον εύηχο συνδυασμό ηλεκτρονικών θορύβων και μελωδικών κιθαριστικών μερών. Με τη νέα του κυκλοφορία ο Absent Without Leave αφήνει πίσω τον κάπως ερασιτεχνικό ήχο του Postcards From Nowhere, αναπτύσσοντας σε περισσότερα επίπεδα τις μελωδίες του (για παράδειγμα στο “How Τhe Winter Comes”) και χρησιμοποιώντας μια πληθώρα ακουστικών οργάνων χωρίς να τα μεταχειρίζεται ως ένα απλό ηχητικό «χαλί». Αντίθετα, κάθε όργανο έχει τον δικό του χαρακτήρα, καλύπτοντας τα μουσικά κενά που αφήνουν οι μινιμαλιστικές κιθάρες (για παράδειγμα, τα γεμίσματα των βιολιών στο “How The Winter Comes”, ή τα ηλεκτρονικά στο “Where The Birds Fly In Winter”). Ωστόσο, παρόλο που σέβομαι τις αισθητικές προσεγγίσεις του κάθε καλλιτέχνη, θεωρώ πως η παραγωγή σε μικρό αριθμό αλλά και η DIY ιδεολογία θα αποδειχτούν στατικές για την εξέλιξη του Absent Without Leave. Γιατί από τη στιγμή που κάτι επαναλαμβάνεται χάνει τη μοναδικότητά του και η παραγωγή διαφορετικών άλμπουμ με την ίδια διαδικασία θα έχει, τελικά, το ίδιο αποτέλεσμα. Σε επόμενη κυκλοφορία θα περιμένω λοιπόν μήπως ο Μαστροκώστας δώσει αλλιώς τη διαφορετικότητά του. Ίσως πειραματιζόμενος με άλλα μουσικά όργανα –κατά προτίμηση μη συμβατικά.
