Οι κύκλοι τραγουδιών δεν αποτελούν πια συνηθισμένη πρακτική στη σύγχρονη ελληνική δισκογραφία, στην οποία κυριαρχούν οι πολυσυλλεκτικές δουλειές. Μέσα σε ένα τέτοιο τοπίο, κάθε περίπτωση δίσκου δημιουργών είναι λογικό να συγκεντρώνει μεγαλύτερη προσοχή. Κάτι που συμβαίνει και στην περίπτωση του Δεν Είναι Ο Κόσμος Αδειανός, το οποίο υπογράφουν ο πρωτοεμφανιζόμενος τραγουδοποιός Τάσος Ζαφειρίου και ο καταξιωμένος στιχουργός Μιχάλης Μπουρμπούλης. Έναν κύκλο τραγουδιών σε στίχους του τελευταίου, που μελοποίησε ο Ζαφειρίου, αναλαμβάνοντας, επίσης, και την επιμέλεια των ενορχηστρώσεων. Κατά την ακρόαση, η προσοχή επικεντρώνεται στις μελωδίες και όχι στους στίχους, για δύο κυρίως λόγους: πρώτον, γιατί οι στίχοι δεν ανήκουν στην κατηγορία των πιο εμπνευσμένων του Μπουρμπούλη και, δεύτερον, γιατί οι μελωδίες και οι ενορχηστρώσεις αποδεικνύονται ιδιαίτερα αξιόλογες. Η ιδιαιτερότητα της γραφής του Ζαφειρίου έγκειται στο ότι υπερβαίνει τη συνηθισμένη περίπτωση τραγουδοποιού, που βασίζει τις μελωδίες και τις ενορχηστρώσεις του σε ένα ή δύο βασικά όργανα. Εδώ δείχνει ότι διαθέτει μια ολοκληρωμένη και συγκροτημένη οπτική, βασισμένη σε μια πολυπρόσωπη ορχήστρα, με ποικιλία οργάνων. Η πολύ καλή τοποθέτησή τους, μαζί με την έντονη ρυθμικότητα των μελωδιών, αποτελούν τα χαρακτηριστικά της συνθετικής/ενορχηστρωτικής λογικής του. Όμως, οι περιορισμένες ερμηνευτικές του ικανότητες –αν και η φωνή του διαθέτει καλή χροιά–αποδυναμώνουν τα τραγούδια. Από την πλευρά των στίχων, ενώ ο Μιχάλης Μπουρμπούλης είναι καταξιωμένος στιχουργός, στο Δεν Είναι Ο Κόσμος Αδειανός δεν δίνει τον καλύτερο εαυτό του. Στις λίγες μεν, αλλά αναγνωρίσιμες, παρελθοντικές του προσπάθειες, μας έχει συνηθίσει σε στίχους χαρακτηριστικούς για την ευρύτητα της θεματολογίας τους και για την αυξημένη ποιότητα του λόγου τους. Στον συγκεκριμένο δίσκο, ωστόσο, μόνο δύο από τα συνολικά δώδεκα τραγούδια μού έδωσαν το ερέθισμα να επανέλθω: το ομώνυμο, με την κατ’ εξαίρεση πολύ καλή ερμηνεία του Ζαφειρίου και το “Στου Έρωτα Τις Θάλασσες’’ για την όμορφη μελωδία, η οποία χρωματίζεται από το βιολί και από τα φωνητικά του Παντελή Θαλασσινού (ένα τραγούδι που ταιριάζει απόλυτα στο ερμηνευτικό ύφος του). Στα θετικά της έκδοσης αξίζει επίσης να σημειωθεί η πλαισίωσή της από τις όμορφες ζωγραφιές του Σταύρου Χατζηιωάννου. Συμπερασματικά, ο Τάσος Ζαφειρίου καταφέρνει στην πρώτη του δισκογραφική προσπάθεια να παρουσιάσει μια συγκροτημένη δουλειά, αποδεικνύοντας ότι διαθέτει μουσική παιδεία και ικανότητα παρουσίασης άρτιων συνθέσεων, με πλούσιες ενορχηστρώσεις. Το άλμπουμ Δεν Είναι Ο Κόσμος Αδειανός αποτελεί έτσι ένα πρώτο, σταθερό, βήμα στην πορεία την οποία επιδιώκει.
