Οι πρώτες σκέψεις από την αρχική επαφή με τον δίσκο Ελλάδα Γειτονιά Μου του Θοδωρή Ξυδιά, καθώς και με τις διαθέσεις και τα ερεθίσματα που αποτέλεσαν την έμπνευση για τη δημιουργία του, ήταν ότι έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με το κλίμα της περιόδου που διανύουμε. Ένας δίσκος με εμπειρίες και βιώματα από τις γειτονιές της Ελλάδας όπου μεγάλωσε ο δημιουργός, λόγια και μελωδίες με τη θετική διάθεση ενός νεορομαντισμού κόντρα στη σκληρότητα και στην απαισιοδοξία των ημερών. Η εικόνα του εξωφύλλου –με το παράθυρο αιγαιοπελαγίτικου νησιού πάνω από τη θάλασσα– θέτει με τον πιο παραστατικό τρόπο το «στοίχημα» του Ξυδιά: να ανοίξει ένα παράθυρο αισιοδοξίας και να ταξιδέψει τον ακροατή με τους στίχους και τις μελωδίες σε ένα όμορφο, ίσως βέβαια και εξιδανικευμένο, χθες, σε μια Ελλάδα όπου οι γειτονιές αποτελούσαν ακόμα ένα ουσιώδες τμήμα της κοινωνικής συγκρότησης. Ο δίσκος περιέχει δώδεκα νέα λαϊκά τραγούδια, τα οποία ερμηνεύουν, εκτός από τον ίδιο τον συνθέτη, οι: Παντελής Θαλασσινός, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Νίκος Δημητράτος, Φωτεινή Σαββατιανού, Χρυσούλα Κεχαγιόγλου και Γιάννης Λάρδης. Οι στίχοι είναι στην πλειονότητά τους εικονοπλαστικοί και βιωματικοί, με μια έντονη διάθεση ρομαντισμού: λόγια απλά, αλλά ταυτόχρονα βαθιά συναισθηματικά και ανθρώπινα. Οι μελωδίες πάλι βασίζονται κυρίως σε λαϊκούς δρόμους, θυμίζοντας αρκετά παλιά «ελαφρά» λαϊκά τραγούδια, υποστηρίζονται δε από άρτιες, αν και απλές, ενορχηστρώσεις, που συνάδουν απόλυτα με το ύφος των στίχων. Οι επιλογές των τραγουδιστών υπήρξαν νομίζω επιτυχείς. Πρόκειται για αξιόλογους ερμηνευτές, των οποίων οι φωνές αλλά και η καλλιτεχνική προσωπικότητα ταιριάζουν με το ύφος του υλικού. Αν και θα περίμενε κανείς να κυριαρχήσουν η εμπειρία και οι ικανότητες του Θαλασσινού, του Ανδρεάτου και του Δημητράτου, οι ερμηνευτικές εκπλήξεις πιστώνονται τελικά στη Φωτεινή Σαββατιανού για την ερμηνεία της στο “Αιγαίο’’ και στη Χρυσούλα Κεχαγιόγλου για το “Γαλάζιο Του Αιγαίου’’. Πρόκειται άλλωστε –ανεξάρτητα από τις ερμηνείες– για δύο εξαιρετικά τραγούδια, τόσο ως προς τους στίχους, όσο και ως προς τη μουσική. Το Ελλάδα Γειτονιά Μου του Θοδωρή Ξυδιά είναι ένας δίσκος ιδιαίτερος, ο οποίος με δυσκολία μπορεί να ενταχθεί στο σύνολο της σύγχρονης μουσικής παραγωγής. Αν δηλαδή αποστασιοποιηθεί κανείς από τον ρομαντισμό των τραγουδιών και τη νοσταλγία και την ευχάριστη διάθεση που δημιουργούν, ο δίσκος δεν παρουσιάζει κάτι πρωτότυπο μουσικά ή στιχουργικά. Αποτυπώνει ωστόσο και την ικανότητα του συνθέτη, όπως και τη θετική διάθεση με την οποία προσέγγισε το υλικό, αποπνέοντας την ειλικρινή του διάθεση να ασχοληθεί μ’ ένα είδος τραγουδιού το οποίο αγαπά ακόμα κι αν αυτό δεν είναι πια άμεσα εμπορικό και δεν παρακολουθεί τις σύγχρονες τάσεις του ελληνικού τραγουδιού. Γι’ αυτό ίσως και η συνολική εντύπωση που μένει από την ακρόαση του δίσκου είναι αυτή ενός ευχάριστου διαλείμματος μέσα στη μονοτονία της σύγχρονης παραγωγής.
