Μία ακόμη περίπτωση ελληνικού one-hit wonder ή ένα φιλόδοξο side project που ήρθε για να μείνει; Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Βορράς συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα και να πολιορκεί τα airplay των εγχώριων εναλλακτικών ραδιοφώνων –ακόμα κι αν ήταν αναμενόμενο πως, κάποια στιγμή, ο frontman των Five Star Hotel θα αναγνωριζόταν ως ποπ μουσικοσυνθέτης. Μπερδευτήκατε; Επιτρέψτε μου να σας συστήσω: o Γιώργος Μπέκας (frontman και κιθαρίστας των Five Star Hotel) τα έμπλεξε μουσικά με τον Δήμο Ζαχαριάδη (παραγωγή και ενορχήστρωση), αφήνοντας τις πολλές κιθάρες στην άκρη και βγάζοντας στον αφρό την 1980’s electro pop πλευρά των επιρροών του. H Planetworks ένιωσε τις ραδιοφωνικές προεκτάσεις στον τρόπο που έκανε μουσική το δίδυμο και εξασφάλισε την κυκλοφορία του ντεμπούτο άλμπουμ τους Club Royal –με κάποια εγχώρια μουσικά κανάλια να «λατρεύουν» για ορισμένο διάστημα το πρώτο single "Models".Αν μέχρι εδώ έχετε καταλάβει και εν μέρει απορρίψει (ως πολύ εμπορικό) το στόρι επιτυχίας των Liebe και τις ξεκάθαρες προθέσεις τους να περάσουν στα μαζικά ακροατήρια, θα πρότεινα να το ξανασκεφτείτε. Ο τρόπος άλλωστε που χρησιμοποιούν για να μας μεταφέρουν την ποπ όπως τους την έμαθαν τα μεγάλα συγκροτήματα των 1980's (βλ. Human League, A-Ha, Pet Shop Boys), είναι ο πιο κατανοητός που θα μπορούσαν να έχουν και τα μέσα που χρησιμοποιούν τα πλέον απλά. Τα απεριόριστα software plug-ins, τα οποία κατακλύζουν την αγορά μουσικής τεχνολογίας, περιορίζονται εδώ μόνο σε όσα αφορούν στα 1980's disco pads, ενώ οι μπασογραμμές ακολουθούν την pulse πεπατημένη που κατέστησαν θρύλους συγκροτήματα σαν τους Depeche Mode. Οι δε φωνές, με ξεκάθαρη νεορομαντική και κομμάτι «σκοτεινή» χροιά, έρχονται να ολοκληρώσουν το 1980's πακέτο σε σχεδόν ανησυχητικό βαθμό για τον ανυποψίαστο ακροατή του δίσκου. Μπαίνεις στο νόημα του Club Royal των Liebe άμεσα, ήδη από το εναρκτήριο “Hometown”, ενώ δύο κομμάτια αργότερα έρχεται το “Robots” να σου υπενθυμίσει ότι και οι στίχοι παίζουν σωστά το παιχνίδι. Μέχρι κατόπιν να έρθει η ώρα του hit “Μodels” –και αφού ήδη πιο πριν έχεις ψαρώσει με τη house του “Τοο Many DJ's”– ψάχνεις να βρεις τη χρονοκάψουλα για την επιστροφή στο παρόν. 14 κομμάτια στο σύνολο, με ξεκάθαρο μουσικό ύφος αλλά και εξίσου ξεκάθαρες προθέσεις: ακόμη και αν δεν το δηλώσανε στη σχετική μίνι συνέντευξη που μας παραχώρησαν, οι Liebe ήταν και εξακολουθούν να είναι ειλικρινείς με το κοινό. Θέλησαν να του προσφέρουν (και το έκαναν) έναν δίσκο γεμάτο με ευκολοχώνευτες ραδιοφωνικές επιτυχίες, για να τραγουδιούνται και να χορεύονται κάθε ώρα της ημέρας. Έναν δίσκο από εκείνους που, χρόνια μετά, αν μπεις στην διαδικασία να τους ξανακούσεις, θα είσαι σε θέση να καταλάβεις αν ήταν όντως καταδικασμένοι να πετύχουν ή απλά έπιασαν τον παλμό της εποχής –βλ. Monsieur Minimal, Μαριέτα Φαφούτη κ.α. Και αυτό μην το θεωρήσετε σαν κάτι που γίνεται εύκολα, ειδικά αν θες να το κάνεις σωστά. Τα 1980's, τα οποία εδώ και μια δεκαετία όλοι αγαπάμε να μισούμε, είναι το σημείο αναφοράς του Club Royal. Ενός δίσκου φτιαγμένου περισσότερο για να διασκεδάσει παρά για να «προκαλέσει» ή να «εκπαιδεύσει» το ελληνικό εναλλακτικό κοινό.
