Ο αυτοσχεδιασμός είναι μια γοητευτική και εκμαιευτική διαδικασία, τόσο για τον μουσικό όσο και για τον ακροατή. Ακριβώς επειδή δεν διαμορφώνεται από προϋπάρχοντες στόχους κάποιας συγκεκριμένης μουσικής φόρμας, είναι ίσως η πιο ελεύθερη εκδήλωση τέχνης –μοιάζει μόνο με την αυτόματη γραφή. Από αυτή την άποψη, αποτελεί μια ανασυνθετική και πρωτόγονη την ίδια στιγμή διαδικασία, καθώς ποιείς εν αγνοία του αποτελέσματος. Κάπως έτσι δεν πορευθήκαν και οι πρωτόγονοι άνθρωποι, οι οποίοι έμαθαν κυρίως από τα παθήματά τους και την αφέλειά τους; Επιστροφή στις ρίζες λοιπόν, στον πειραματισμό και στην αθωότητα, για τους Αντώνη Ανισέγκο και Θύμιο Ατζακά, οι οποίοι, με τη συνδρομή του Μιχάλη Σιγανίδη (κοντραμπάσο) συναποτελούν μια εξαίρετη ομάδα πειραματικής μουσικής δωματίου, είτε ως ντουέτο (Ατζακάς, Ανισέγκος) είτε ως τρίο (Ατζακάς, Ανισέγκος, Σιγανίδης). Η συναρμογή των τριών αυτών μουσικών δίνει εξαίρετες στιγμές στο πρώτο CD του άλμπουμ Σώμα, το οποίο προτείνω να ακουστεί από κάθε μουσικόφιλο. Η μακρινή αναφορά στους λαϊκότροπους δρόμους, το τρυφερά σκληρό άγγιγμα του Ανισέγκου, που δένει τόσο ταιριαστά με το ούτι του Ατζακά, και η επιτόπια έρευνα του Σιγανίδη στις μουσικές δυνατότητες του κονταμπάσου ως οργάνου υποήχων και αποήχων –που πολλές φορές ομοιάζουν με το τρίξιμο μιας ξύλινη σκάλας κάτω από το βάρος ενός ανθρώπινου ποδιού– αναδύουν ατμόσφαιρες αλλά και πολύτιμες μουσικές στιγμές. Η απόδοση πάλι γρήγορων ρυθμικών σχημάτων σε εναλλαγή με την πλήρη έλλειψη συγκεκριμένου ρυθμού ή με την πλήρη αποδόμησή του, θυμίζει μια διαδικασία διαρκούς φόρτισης και αποφόρτισης. Μια μουσική έντονα διαλογιστική, με βασικό ρόλο την ίδια την αρχή της δόνησης, έντονα μετρημένης ή έντονα άμετρης. Δυστυχώς όμως στο δεύτερο CD χάνεται η μουσική ισορροπία. Ο ερχομός των φωνών (Σαβίνα Γιαννάτου, Μαρία Θωίδου) θολώνουν τις προθέσεις των δημιουργών. Η δουλειά αποκτά ανισορροπία και, χωρίς λόγο, αταίριαστη νευρικότητα. Σχεδόν γίνεται βαρετή και προβλέψιμη, ίσως γιατί αφήνει πολύ χρόνο στις φωνές, δίνοντάς τους μεγαλύτερο ρόλο από όσο κρίνω προσωπικά πως έπρεπε να έχουν. Στην έκδοση καταγράφεται, σε δύο βίντεο, και μια ολόκληρη συναυλία των Σώμα, μαζί με τους Chris Dahlgren, Μιχάλη Σιγανίδη, Σαβίνα Γιαννάτου και Μαρία Θωίδου, στο πλαίσιο της μουσικής κοινότητας Μουσικό Χωριό (2009). Αξίζει να ακούσει κανείς προσεκτικά τα κομμάτια “Ιαστήματα”, “Υμπανώνδε”, “Νξερώναμε” και “Μβουσκάιτ” του πρώτου CD και το “Πωσμαρέσει” από το δεύτερο. Το γεγονός ότι το Σώμα των Ανισέγκου, Ατζακά & Σιγανίδη δημιουργεί μια μουσική που βρίσκεται πιο κοντά στο διαλογίζεσθαι παρά στο λογίζεσθαι ενδυναμώνεται και από το ποίημα του Basavanna (1106-1167), μυστικιστή, φιλόσοφου και κοινωνικού μεταρρυθμιστή του Ινδουισμού, το οποίο διατρέχει τεμαχισμένο του τίτλους των κομματιών: «Δεν ξέρω μετρική και διαστήματα, ούτε και τους ρυθμούς των εγχόρδων και των τύμπανων, δεν ξέρω να μετρώ τους ιάμβους και τους δακτύλους. Ω κύριε των ποταμιών που σμίγουν, αφού τίποτα να σε πληγώσει δεν μπορεί, άφησέ με να τραγουδήσω, όπως μ’ αρέσει». Σαν όρκος στην ελευθερία του αυτοσχεδιασμού δεν μοιάζει;
