Είναι πραγματικά άξιο προσοχής το πόσα έχουν μεσολαβήσει μεταξύ της εποχής όταν οι Professional Sinnerz κυκλοφορούσαν το Nothing Is A Coincidence και του σήμερα. Διαβάζω τη σχετική κριτική του Avopolis πίσω στα 2007, η οποία είχε σαφώς τη διάθεση να συστήσει το group στο κοινό, καθώς – πλην των υποψιασμένων φίλων του εγχώριου hip hop – πολύ λίγοι τους γνωρίζανε τότε, έστω και σαν όνομα. Τρία χρόνια μετά πάλι, λίγο μετά την κυκλοφορία του καινούργιου τους δίσκου, με μεγάλη δυσκολία θα βρεις κάποιον που δεν θα μπορεί να σου σιγοτραγουδήσει έστω και μια μελωδία από τα τραγούδια τους. Βεβαίως, για να είμαστε και δίκαιοι, όσοι τους είχαμε γνωρίσει σαν όνομα και πριν το “Nirvana”, που τους έκανε ευρύτερα γνωστούς, διακρίναμε πως, εάν τύχαιναν της κατάλληλης προώθησης, θα μπορούσαν να κάνουν όνομα. Άλλωστε τα φόντα τα είχανε από την αρχή, είτε αυτά λέγονταν έξυπνες και υποψιασμένες παραγωγές, είτε ένα προσωπικό στίγμα στην εκφορά των στίχων είτε, τέλος, θεματολογία, αφού τα τραγούδια τους καταπιάνονταν με θέματα που ο μέσος ακροατής μπορούσε να ταυτιστεί μαζί τους. Κάπως έτσι λοιπόν, με την κυκλοφορία του πρώτου single “Όταν Σ’ Είχα Πρωτοδεί”, οι Professional Sinnerz καταφέρανε όχι μόνο να ακουστούν αλλά να δημιουργήσουν κι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια της προηγούμενης χρονιάς. Αυτό δε συνεχίστηκε και με το δεύτερο single τους, το “Θα ’Ρθω Να Σε Βρω”, όπου έδειχναν να έχουν κληρονομήσει κάτι από το feel good συναίσθημα των Ramones. Μη σας παραπλανήσουν όμως τα προηγούμενα και νομίσετε πως το Amazing είναι ένας δίσκος με απλά δυο υπερ-δυναμικά single και τίποτα περισσότερο. Υπάρχουν πολλά ακόμα ενδιαφέροντα ακούσματα εδώ. Στο funky και ευχάριστο μέτωπο, για παράδειγμα, θα συναντήσουμε τραγούδια σαν το “Πες Ό,τι Θες», το “Git It Off It” ή το “Άσε Τον Εγωισμό”. Επειδή όμως οι Pro Sinnerz έχουν αποδείξει πως έχουν και σκοτεινές στιγμές – εξίσου συναρπαστικές – θα βρείτε στο Amazing και κομμάτια σαν το “Φταίει”, το “Sex, Drugs & Rock N’ Roll” με τις hardcore κιθάρες και φωνές του, αλλά και το “Κινώ Τα Πιόνια”, με συμμετοχή του φοβερού πιτσιρικά Symmetry, ο οποίος είχε εμπλακεί και στον προηγούμενό τους δίσκο – με εξίσου εντυπωσιακά αποτελέσματα. Εάν πάλι κάποιος ψάχνει κάτι σε πιο banger ρυθμούς και από αυτό έχει το καλάθι, με τα “Πολλές Φορές Μου Είχαν Πει”, “Μη Με Περιμένεις” και το “Μπορώ” να δείχνουν τον δρόμο στους αντίστοιχους Αμερικανούς South-άδες ως προς το ότι δεν είναι απαραίτητο ένα banger κομμάτι να καταλήγει σε παρωδία. Όσο για τους φίλους του πιο παραδοσιακού hip hop ήχου της χρυσής εποχής των 1990s, τα “Όλοι Περνάμε Κάπως”, “Έχω Πιο Κοντά Τους Εχθρούς” και το “Γράφω Ανάλογα” εύκολα θα τους μεταφέρουν στις εποχές των ιδεωδών τους. Η συνεργασία πάλι που πολλοί περιμένανε με ανυπομονησία, με ένα σημαντικό όνομα του ξένου hip hop, πραγματώνεται μεν με τη συμμετοχή των Arsonists στο “Voices”, αλλά δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασε. Αποτελεί πάντως μικρή παραφωνία σε έναν κατά τα άλλα συμπαγή δίσκο.Συμπερασματικά, το Amazing αποτελεί ιδανικό δισκογραφικό βήμα για τους Professional Sinnerz. Για μια μπάντα δηλαδή η οποία έχει καταστήσει σαφές πως θέλει μεν να περάσει τη μουσική της σε ένα μεγαλύτερο αριθμητικά κοινό, χωρίς όμως παράλληλα να ρίξει τον ποιοτικό πήχη που η ίδια έχει θέσει με τις προηγούμενες δουλειές της, ώστε να το επιτύχει. Μπορεί έτσι το Amazing να μην είναι τόσο καλό όσο το Nothing Is A Coincidence, παραμένει όμως ένας από τους σημαντικούς αλλά και πιο απολαυστικούς δίσκους της πρόσφατης ελληνικής hip hop σοδειάς.
