Αφήνοντας πίσω μια σειρά από ατυχή συμβάντα – όπως ο τραυματισμός του τραγουδιστή τους Γιώργου Παπαδημητράκη λίγες μόνο ημέρες πριν από τα live στη Θεσσαλονίκη, ή την ακύρωση των καλοκαιρινών εμφανίσεών τους στο πλευρό της Άννας Βίσση – τα Κόκκινα Χαλιά παρουσιάζουν στο Φύγαμε τέσσερα (3 συν ένα remix) τραγούδια, σε μουσική Γιώργου Θεοφάνους και στίχους Θάνου Παπανικολάου. Η τετραμελής παρέα έγινε γνωστή επιχειρώντας τα πρώτα της βήματα στον δρόμο της μουσικής βιομηχανίας μέσα από τον τηλεοπτικό διαγωνισμό μουσικών ταλέντων, X Factor. Φροντίζοντας, όμως, να διατηρεί ένα αποστασιοποιημένο ύφος από την αισθητική των υπόλοιπων διαγωνιζομένων. Αλλά ενώ στον τηλεοπτικό φακό τους είδαμε/ακούσαμε να αναφέρονται σε μπάντες όπως οι R.E.M., οι Τρύπες ή οι Placebo, στο παρόν πρώτο τους single δείχνουν να τα έχουν ξεχάσει όλα αυτά μέχρι να πεις «all star» - τη μάρκα παπουτσιών δηλαδή που, όπως μάθαμε, τόσο πολύ αγαπάει το εν λόγω συγκρότημα.Τα τραγούδια του single είναι εντελώς ανώδυνα. Δεν μπαίνουν καν σε μια rock λογική, στο στιλ ας πούμε όπου παλιότερα είχαν δοκιμάσει άλλοι καλλιτέχνες από τραγουδο-ριάλιτι να κινηθούν (π.χ. ο Νίκος Μίχας). Κανένα βέβαια δεν είναι κακό ή προσβλητικό, κανένα όμως δεν κατορθώνει να δημιουργήσει και την οποιαδήποτε εντύπωση: τα έχεις όλα παντελώς ξεχάσει μετά το τέλος της ακρόασης. Σε ένα κλίμα εύπεπτης και ληξιπρόθεσμης pop με κιθαριστικές ανησυχίες, τόσο ο “Χαρταετός” – με τον οποίον συμμετείχανε και στον τελικό του X-Factor – όσο και τα δύο καινούργια, “Φύγαμε” και “Η Αγάπη Θέλει Χρόνο”, καταλαμβάνονται από στίχους που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από αφελείς μέχρι και ασύνδετοι. Μεγαλύτερη δε απορία δημιουργεί το επιλεγμένο ύφος – προφανώς επιλογή του Γιώργου Θεοφάνους, δεν ξέρω σε τι βαθμό και των ίδιων των Κόκκινων Χαλιών – αν το κρίνεις σε συνάρτηση με την αισθητική που λανσάρει ενδυματολογικά το συγκρότημα. Τα αθλητικά παπούτσια, τα σκισμένα jeans και το ατημέλητο λουκ της μπάντας βρίσκονται μεν σε συνάφεια με τις X-Factor αναφορές στους R.E.M. και τους Placebo, αλλά όχι και με τα τραγούδια του Φύγαμε: περιμένεις κάτι πιο rock και εναλλακτικό, το οποίο δεν έρχεται ποτέ. Χωρίς να ανήκω στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που πιστεύουν ότι η μουσική έχει ηλικία, θα έλεγα ότι το Φύγαμε μπορεί να απευθυνθεί με επιτυχία μόνο στις εφηβικές και προεφηβικές ηλικίες. Τώρα όσον αφορά στην αξιολάτρευτη φατσούλα του Γιώργου Παπαδημητράκη, ίσως να αξίζει από μόνη της μισό αστέρι παραπάνω. Αλλά θα μου το κόψει ο αρχισυντάκτης. Και θα έχει και δίκιο…
